พรหมลิขิตแห่งรัก

ตอนที่ 1 คำทำนาย

บางครั้งคนเราก็ไม่เชื่อในโชคชะตา จนกว่าชีวิตเราจะเป็นดั่งที่ทำนายไว้

ตำหนักเจ้าแม่แสงสีทองร่มรื่นไปด้วยต้นไม่น้อยใหญ่ แม้ว่าจะอยู่ในเขตใจกลางเมืองกรุงเทพนครก็ตาม ลานกว้างขวางเต็มไปด้วยผู้คนที่มาอยู่เป็นนิจด้วยความศรัทธา และนอกจากนี้ยังมีผู้มาใหม่ตามคำล่ำลือว่าตำหนักทรงเจ้านี้ทำนายทายทักได้แม่นราวกับตาเห็น ทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคตเจ้าแม่บอกได้หมดแล้วแต่จะถาม คนที่มาหามีเจ้าแม่ทุกระดับตั้งแต่ไฮโซยันยาจกเพราะเจ้าแม่เก็บค่ายกครูตามแต่จะศรัทธา ใครมีมากให้ใครมากมีน้อยให้น้อย

“อ้าวหนูฟ้า มาเหมือนกันเหรอลูก”

เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้อนามิกา จันทรารักษ์ต้องหันไปมอง แล้วก็เห็นคนที่เรียกแต่งชุดเรียบๆ สมกับที่จะมาเจอผู้คนหลากหลาย ไม่ได้แต่งตัวหรูหราบ่งบอกฐานะว่าเป็นคุณหญิงเลย

“คุณหญิงป้า สวัสดีค่ะ”

อนามิกาไว้คุณหญิงธาริณีอย่างนอบน้อม หล่อนรู้จักคุณหญิงเพราะมาดูดวงนานมาแล้วหล่อนได้ช่วยคุณหญิงที่เป็นลมล้มพับอยู่ท่ามกลางฝูงชน ตอนแรกอนามิกานึกว่าเป็นคนมีอันจะกินธรรมดาที่ชอบดูดวงไม่รู้ว่าเป็นคุณหญิงสูงศักดิ์ เพราะภาพคุณหญิงในสายตาอนามิกาจะเป็นพวกตู้ทองตู้เพชรเคลื่อนที่เสียมากกว่า และแล้วจากนั้นมาหล่อนก็ได้รู้จักกับคุณหญิงเพราะว่ามาดูดวงตรงกันบ่อยครั้ง

“มาคนเดียวใช่ไหมนี่”

“ค่ะ มาคนเดียว คุณป้ามาคนเดียวรึเปล่าคะ”

“ตอนแรกป้าว่าจะพาหม่อมสายชลเพื่อนสนิทมาอยู่เหมือนกันแต่ว่าที่วังของท่านติดงานป้าเลยให้ลูกมาด้วยนี่พลัดหลงกันยังไม่เจอเลย”

คุณหญิงทั้งบ่นทั้งพัดเอาลมเข้าตัวแก้อากาศอบอ้าวจนอนามิกานึกสงสาร มาดูดวงแต่ละครั้งท่านจะมีวิบากกรรมต่างๆ นาๆ แต่ท่านก็ยังมุ่งมั่นที่จะตามหาเนื้อคู่ให้ลูกให้ได้ คุณหญิงชอบปรับทุกข์กับอนามิกาว่ามีลูกกับเขาอยู่คนเดียวชื่อลูกหนูอายุสามสิบกว่าแล้วไม่ยอมแต่งงานสักทีคุณหญิงอยากอุ้มหลานน้อยจะแย่อยู่แล้ว อนามิกาเลยเดาเอาในใจว่าลูกสาวของคุณหญิงนี่ถ้าไม่ขี้เหร่ ก็คงเป็นเพราะนิสัยแย่เอามากๆ จนไม่มีใครเอาแหงๆ ถึงเกาะคานเหนียวแน่นจนอายุเลยสามสิบได้

วันนี้คุณหญิงบอกว่าพาลูกสาวมาด้วย คงจะพามาให้เจ้าแม่สะเดาะเคราะห์ให้กระมังหล่อนอยากเห็นจริงๆ เลยว่าคนดูดีมีชาติตระกูลขนาดนั้นจะไร้คู่เพราะอะไร ถ้าคุณลูกหนูของคุณหญิงสวยน่ารัก นิสัยดีล่ะก็อนามิกาจะเลิกมาดูดวงหาคู่แท้กับเจ้าแม่เพราะขนาดคนสวยๆ รวยๆ ชาติตระกูลดี ยังหาคู่ไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับคนสวยแต่ไม่มีชาติตระกูล แถมจนอย่างอนามิกาเล่า

“แล้วหนูฟ้ายังไม่เจอคู่แท้เลยเหรอลูก”

คุณหญิงถามอย่างเป็นห่วงเพราะครั้งที่แล้วเจ้าแม่เข้าทรงทำนายคุณหญิงอยู่คิวต่ออนามิกาจึงรู้ว่าที่อนามิกามาดูดวงเรื่องเนื้อคู่ เจ้าแม่ก็บอกว่าอนามิกาจะได้พบ แล้วทำไมแม่หนูน้อยใจดีถึงได้มาหาเจ้าแม่อีก

“ยังไม่เจอเลยค่ะคุณป้า ฟ้าอุตส่าห์ไปช่วยให้เพื่อนสมหวังในความรักตามที่เจ้าแม่บอกแล้วนะคะ แต่ฟ้าก็ยังไม่เห็นว่าจะเจอเลย”

เมื่อไร้วี่แววรักแท้ แม้แต่วินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอยยังไม่แซว อนามิกาจึงมาถามความกระจ่างเจ้าแม่แสงสีทองที่จะเข้าร่างทรงเจ้าแม่อีกรอบเพื่อความมั่นใจว่าจะมีคนมาสอยหล่อนลงจากคานแน่ๆ ก็ของอย่างนี้มันต้องรีบเร่งกันบ้าง ปีนี้อนามิกาอายุปาเข้าไปตั้งยี่สิบเจ็ดแล้วแฟนเฟินคนเข้ามาจีบก็ไม่มี ถ้าขืนไปเร่งหาตอนอายุสามสิบมีหวังผู้ชายคงมีแต่คนวิ่งหนีแตกกระเจิงเพราะอายุปาเข้าเลขสามไปแล้วประเดี๋ยวแม่หล่อนจะได้เป็นทุกข์เหมือนที่ตอนนี้คุณหญิงเป็นทุกข์เพราะยัยลูกหนูของท่าน หล่อนปรับทุกข์กับคุณหญิงตามประสาคนหัวอกเดียวกันคุณหญิงเองก็คงหาสามีให้ลูกสาวไม่ได้เหมือนกันเลยต้องหันมาพึ่งเจ้าแม่อีก

“ลูกป้าก็ยังไม่เจอใครเหมือนกัน ป้าว่างั้นหนูมาทำความรู้จักกับลูกป้าดีมั้ย”คุณหญิงเสนอ

“มะ มะ ไม่ล่ะค่ะ”อนามิกาตอบอย่างเกรงใจ น่าสงสารคุณหญิงคงกลุ้มใจมากจนขนาดจะให้ลูกคบกับผู้หญิงด้วยกัน แต่อนามิกาไม่เอาด้วยหรอก ไม่ใช่เลสเบี้ยนสักหน่อย

“อ้าว ทำไมล่ะหนูยังไม่เคยเจอลูกหนูนะ ถ้าเจออาจจะชอบกันก็ได้” คุณหญิงยังไม่เลิกความพยายาม

ไม่ล่ะค่ะคุณป้าขา หนูยังอยากมีคู่แท้เป็นผู้ชายค้า หญิงสาวคิด

“หนูว่าเราอย่าเพิ่งมาจับคู่กันเองดีกว่าค่ะ คนที่จะชี้ชะตาเราได้มีเพียงเจ้าแม่เท่านั้นล่ะค่ะ” อนามิกาพยายามหลอกล่อคุณหญิงป้าขึ้นมาที่ตำหนัก

“เออ จริงด้วยสิ หนูฟ้านี่น่ารักนะที่คอยเตือนสติป้า”

“แต่ป้ายังยืนยันคำเดิมนะว่าป้าอยากให้หนูสองคนรู้จักกัน” ยังมิวายที่เจ้าของร่างท้วมนั่นจะยังมีความพยายามอยู่

คุณป้าขาหนูชอบผู้ชายค้า อนามิกาอยากร้องบอกออกไปดังๆ เหลือเกินแต่เขาบอกว่าอย่าขัดคนแก่จะทำให้คนแก่อายุสั้นอนามิกาเลยได้แต่นิ่งๆ

ฝ่ายคุณหญิงเมื่อเห็นอนามิกานิ่งก็รู้ว่าสาวน้อยใจดีคนนี้คงไม่ใช่เนื้อคู่ของลูกแล้วเพราะถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ อนามิกาคงมีเซนส์อยากรู้จักลูกหนูขึ้นมาบ้างแต่คนมันไม่คู่กันจะจับมาวางข้างๆ กันยังไงสักวันก็คงต้องจากกัน คุณหญิงจึงเลิกเซ้าซี้ไปทั้งๆ ที่เสียดายคนสวยแถมใจดีอย่างอนามิกา แต่ก็อย่างที่เจ้าตัวว่านั่นแหล่ะ เชื่อเจ้าแม่ดีที่สุด

หลังจากที่ขึ้นมาตำหนักแล้วทั้งสองจึงแยกกันเข้าแถวดูดวงตามคิวคุณหญิงมาก่อนจึงต้องเข้าคิวก่อนส่วนอนามิกาต้องไปต่อท้าย อนามิกาเดินไปส่งคุณหญิงแล้วกลับมานั่งที่ท้ายๆ แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก เกือบได้เป็นเลสเบี้ยนแล้วมั้ยล่ะเรา

“เจ้าแม่คะ ลูกชายดิฉันจะได้แต่งงานเมื่อไหร่คะ”

คุณหญิงธาริณีถามเมื่อถึงคิวที่ต้องเข้าถามคำถามกับร่างทรง

“สิ้นปีนี้ ลูกเจ้าจะเข้าประตูวิวาห์ ข้าเห็น ข้าเห็น”

เจ้าแม่แสงสีทองที่เข้าทรงเจ้าแม่อยู่คำรามเสียงดังชวนศรัทธายิ่งนัก คุณหญิงไหว้ดีใจยกใหญ่ที่เรื่องที่อยากได้สมหวังเสียที

“แล้วลูกสะใภ้จะถูกใจลูกแม่สามีอย่างลูกมั้ยเจ้าคะลูกจะมีโอกาสได้อุ้มหลานรึเปล่า”

“ข้ารู้ ข้ารู้ ครอบครัวพวกเจ้าจะอบอุ่น แต่เจ้าจะลำบาก”คุณหญิงใจหายวาบตั้งแต่ดูดวงมา คำพูดเจ้าแม่มิเคยผิดเพี้ยน แล้วคนเคยสบายอย่างคุณหญิงจะต้องมารับกรรมลำบากอะไรหนอ

“โธ่ เวรกรรมจริง ลูกจะลำบากอะไรล่ะคะเจ้าแม่”คุณหญิงถามอย่างร้อนรน ตอนนี้ครอบครัวที่อยู่เงินทองก็อยู่ในเกณฑ์ดีแล้วคนมีวาสนาอย่างคุณหญิงจะตกที่นั่งลำบากด้วยเหตุอันไดได้

“เจ้าจะวุ่นวายเลี้ยงชีวิตใหม่หลายคนเพราะลูกเจ้ามีลูกดก หัวปีท้ายปี ข้าเห็น ข้าเห็น”สิ้นคำทำนายคุณหญิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก โถ ถ้าลำบากเลี้ยงหลานแบบนี้คุณหญิงทนได้

“ถ้าอย่างนั้นลูกถามแค่นี้ล่ะค่ะ”

คุณหญิงยิ้มแย้มเรียกลูกชายที่เพิ่งฝ่าฝูงชนหาแม่เจอบนตำหนักให้ยื่นกระเป๋าใบหรูให้ ลูกชายทำหน้าตาเซ็งๆ แต่ก็ยอมตามใจมารดายื่นให้แต่โดยดี

ได้กระเป๋ามาแล้วคุณหญิงก็ล้วงเอาเงินปึกใหญ่ค่ายกครูมาวางที่พานเรียกเสียงฮือฮาจากชาวบ้านและลูกศิษย์ลูกหาของเจ้าแม่ได้ดังขรม ก็เงินนั้นมันน้อยเสียเมื่อไหร่ปึกนั้นเป็นแสนเชียว คุณหญิงทำหน้าเรียบ นางไม่ได้อวดร่ำอวดรวยอะไรหรอก แต่คำตอบเจ้าแม่มันทำให้ชื่นใจจนน้ำตาคลอนี่ถ้าได้หลานชายคนแรกจะเอามายกครูอีกสักล้าน

นพ. ธานุวัตน์ส่ายหัวเอือมระอาในการกระทำของมารดาเขาเหลือล้น เขาไม่เชื่อเรื่องงมงายพวกนี้เลยเห็นๆ กันอยู่ว่าแม่เขาโดนหลอกซ้ำยังเต็มใจให้หลอกอีกต่างหาก จะห้ามก็ไม่ได้ ก็คุณหญิงธาริณีเป็นประมุขใหญ่สุดของบ้านใครขัดใจเป็นโดนดีทุกราย แม้แต่คุณนุวัตน์บิดาเขายังต้องยอมๆ เลย

“ไอ้พ่อหนุ่ม”เจ้าแม่ทักเขาเมื่อเขาเตรียมพามารดากลับ เขาหันมามองเจ้าแม่ที่กำลังเข้าทรงอยู่อย่างไม่เชื่อถือ ไม่เคารพสักนิด อยากได้เงินจากเขาอีกล่ะสิท่าพอเขาจะไปเรียกไว้เชียวหมอหนุ่มผู้ไม่เชื่อเรื่องงมงายคิดหยันๆ

“ข้าเห็นแก่แม่เจ้า ข้าจะบอกเจ้าว่านับจากวันนี้ไปเจ็ดวันผู้หญิงคนแรกที่เจ้าเปิดประตูมาเห็นจะเป็นเนื้อคู่เจ้า นางมีไฝที่หลังใบหูข้างขวาเจ้าสองคนสร้างบุญด้วยกันมาข้าเห็น ข้าเห็น”

เขาจูงมารดาออกมาอย่างรำคาญไม่ใส่ใจสักนิด มีเพียงคุณหญิงธาริณีที่ขอบคุณเจ้าแม่ที่ทิ้งท้ายให้ตั้งท่าจะเพิ่มค่ายกครูให้อีกถ้าเขาจะไม่ลากออกมาเสียก่อน

อนามิกามองภาพชายหนุ่มร่างสูง ขาว ตี๋ หล่อ ใส่แว่นตากรอบสีดำสนิทจูงแขนคุณหญิงธาริณีผ่านหน้าไปแล้วถึงกับอ้าปากหวอ

ผู้ชายคนนี้ หน้าตาท่าทาง บุคลิก การแต่งตัว เริ่ดสะแมนแตน โอ๊ย สรุปว่าทุกอย่างที่เป็นเขา สเป็คของหล่อนชัดๆ แล้วเขาเดินจูงมือคุณหญิงออกมา หน้าตาพิมพ์เดียวกันกับคุณหญิงอีกต่างหากคงไม่แคล้วจะเป็นลูกชายคุณหญิง

ลูกชายคุณหญิง!

อนามิกาอยากกรี๊ดแข่งเสียงคำรามของเจ้าแม่แสงสีทองนัก

“โธ่คุณหญิงป้าขาทำไมไม่บอกหนูสักคำว่า ลูกหนูของคุณป้าจะหล่อเหลากินใจหนูขนาดนี้ ปล่อยให้หนูเข้าใจว่าเป็นผู้หญิงอยู่ได้ ถ้าหนูรู้ว่าเป็นผู้ชายหล่อขนาดนี้หนูจะไม่ปฏิเสธความหวังดีของคุณหญิงป้าที่ชวนไปสานสัมพันธ์กับลูกคุณหญิงป้าเลย” อนามิกาคิดอย่างตอมตรมมองใบหน้าคุณหญิงที่คลอด้วยน้ำตาแห่งความปีติจนมองไม่เห็นหล่อนแล้วหล่อนก็ไม่ได้ทักคุณหญิงมัวแต่มองลูกชายคุณหญิงเพลินเขาเงยหน้ามามองอนามิกานิดหน่อยแล้วก็เดินออกไป

โอ้ว ความหวังเลื่อนลอยหายไปแล้ว อนามิกามองหลังสองแม่ลูกอย่างแสนเสียดาย เขาคงไม่ใช่คู่แท้ของหล่อนเป็นแน่แท้ อนามิกาได้แต่ภาวนาว่าขอให้คู่แท้ของหล่อนหน้าตาหล่อเหลาได้ครึ่งคุณลูกหนูของคุณหญิงก็ยังดี ลูกหนูเหรอ หึ คิดชื่อนี้แล้วแค้นเหลือหลายถ้าเพียงแต่คุณหญิงตั้งชื่อลูกชายว่า แมน บอย ชาย กาย หรือว่าเบิ้ม ก็ยังได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นหล่อนคงยินดีไปทักทายรู้จักแล้ว โอย น่าเสียดายชะมัด อนามิกาเกลียดคำว่าลูกหนูจริงๆ เลย ให้ตายสิ

“เจ้าแม่เจ้าขาเพื่อนสนิทของลูกแต่งงานแล้ว แต่ทำไมคู่แท้ของลูกยังไม่มาสักทีคะ”

อนามิกาถามเมื่อถึงคิวตัวเอง ครั้งที่แล้วเจ้าแม่ทำนายว่าถ้าหากอนามิกาทำให้เพื่อนรักเจอรักแท้รักแท้จะเข้ามาหาหล่อน อนามิกาก็จัดแจงให้เพื่อนไปบอกรักผู้ชายที่ชอบจนทั้งสองปิ๊งปั๊งแต่งงานกันไปแล้วอนามิกาก็ยังรอด้วยความหวังจนแล้วจนเล่ารักแท้ก็ยังไม่มา หล่อนจึงมาหาความกระจ่างกับเจ้าแม่ เผื่อครั้งที่แล้วอาจจะผิดพลาดทางเทคนิคทำให้คำทำนายผิดเพี้ยนไป เจ้าแม่จะได้ส่องดาวเทียมหาคู่แท้ให้หล่อนใหม่

“คำทำนายข้าไม่เคยผิดพลาด ทุกอย่างข้ารู้ ทุกอย่างข้าเห็น”

เจ้าแม่คำรามขึ้นมาราวกับจะรู้ว่าหล่อนคิดอะไร อนามิกาถึงกับสะดุ้งโหยง ไหว้ปะหล่กๆ สัญญากับเจ้าแม่ในใจ ไม่แอบนินทาเจ้าแม่แล้วจ้า

“แล้วทำไมลูกยังไม่เจอคู่แท้ล่ะเจ้าคะ ลูกช่วยให้เพื่อนสมหวังแต่งงานกันแล้วลูกไม่เห็นเจอใครเลย” อนามิกาถามเจ้าแม่อย่างไม่อายเพราะในนี้ไม่มีใครรู้จักหล่อนอยู่แล้ว

“งมงายที่สุด หน้าตาดีก็ไม่น่ามาให้เขาหลอกอยู่ได้” น้ำเสียงทุ้มแว่วมาเบาๆ อนามิกาหันขวับไปมองด้านหลังเห็นใบหน้าหล่อๆ ของยัย เอ๊ย นายลูกหนูด้านข้างที่พูดประชดหล่อนอย่างดูหมิ่นทั้งที่เขานั้นแทบไม่มองหน้าหล่อน เขากลับมาอีกครั้งเพราะเขาเดินมาหยิบพัดลูกไม้จีนที่มารดาลืมไว้

อนามิกาหันขวับกลับมาที่เจ้าแม่ไม่สนใจคนปากจัดนั่นอีก ไม่ใช่เนื้อคู่หล่อนสักหน่อย และหล่อนก็รู้แล้วว่าทำมันนายนี่ถึงกับต้องให้แม่หาเมียให้ ก็เขาปากจัดอย่างนี้นี่เองเลยไม่มีใครเอา

“เนื้อคู่ของเจ้ายังมืดดำ เจ้ายังมองหาไม่เห็น เจ้าต้องช่วยเพื่อนให้สมหวัง” เพื่อนหล่อนก็มีอยู่คนเดียว(แบบว่าหล่อนเลือกคบคนเดียวนะ ไม่ใช่ว่ามีคนเดียวที่คบหล่อน) แล้วเพื่อนคนนั้นก็สมหวังแล้วมันจะมีใครอีกล่ะ

“เพื่อนหนูแต่งงานไปแล้วค่ะ”

ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งเนี่ย อนามิกาแอบบ่นในใจ เพราะหล่อนจนปัญญาจะตายแล้ว

“ไม่ใช่คนนี้ ข้าเห็น ข้าเห็นว่ายังมีอีกคนที่อยู่ใกล้ชิดเจ้าข้าเห็นเขาอยู่ใกล้ๆ เจ้า เจ้าต้องตามหาความรักของเขาคืนมา เอารักเขาคืนมาแล้วรักแท้เจ้าจะอยู่ที่นั่น ข้าเห็น ข้าเห็น” เจ้าแม่กระทืบเท้าปังๆ พอใจ หัวเราะสลับกับคำราม

โอย แล้วไอ้เพื่อนที่ว่านั่นมันใครกันนะ ตกลงเจ้าแม่นี่ทำนายแม่นหรือเปล่านะ หล่อนชักจะไม่แน่ใจแล้ว

“เจ้าต้องเชื่อใจ เจ้าต้องเชื่อใจ” เจ้าแม่กรี๊ดเสียงดังขัดใจ จนคนที่รอคิวอยู่ตกใจ “ทำทุกอย่างให้รวดเร็วไม่อย่างนั้นคู่แท้เจ้าจะหลุดลอยไป หลุดลอยไปในทางที่ไม่ควร” เจ้าแม่คำรามฮึ่มๆ

อนามิกาขนลุก นี่แหล่ะที่เขาว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ตอนนี้หล่อนเชื่อแล้วล่ะว่าเจ้าแม่รู้จริง รู้ลึก ถึงขนาดรู้ทุกอย่างที่หล่อนคิด อย่างนี้หล่อนต้องรีบไปตามหาเพื่อนคนนั้นให้พบแล้วทำให้เพื่อนสมหวังแล้วล่ะ

คิดได้อย่างนั้นอนามิกาก็ไหว้เจ้าแม่ปะหล่กๆ แล้วลุกไปไวเท่าความคิด

“เดี๋ยวก่อน เจ้ายังไม่ได้เซ่นไหว้ข้า” เจ้าแม่ร้องตามหล่อน

ฮันแน่ เจ้าแม่มีทวงค่ายกครูด้วย อนามิกาหยิบแบงค์สีเทาวางลงในพานดอกไม้หนึ่งใบ ช่วงนี้คนมันเบี้ยน้อยหอยน้อยเข้าใจกันหน่อยนะเจ้าแม่นะ

“ไปได้ อย่ารอช้า ข้าเห็น ข้าเห็น” เจ้าแม่คำรามขึ้น

อนามิกาสะดุ้งโหยงที่แอบนินทาเจ้าแม่ในใจไปหลายตลบหวังว่าเจ้าแม่คงไม่ถือโทษจนริบคู่แท้ของหล่อนคืนหรอกนะ ไม่อย่างนั้นชีวิตของอนามิกาคงชีช้ำน่าดู