Chapter 9
1434 คำ
เมื่อมาถึงที่หมายพ่อเลี้ยงก็เช็คอินเข้าพักในรีสอร์ทบนดอย บรรยากาศดีมากเพราะเป็นจุดที่อยู่สูงอากาศค่อนข้างจะหนาวพอสมควร ผู้ติดตามหิ้วกระเป๋าไปส่งให้ที่ห้อง ส่วนเขาเดินตามขนมผิงมาตรงจุดชมวิว เธอดูตื่นเต้นมากจริงเหมือนว่าตัวเองไม่เคยมา
"สวยจังเลยค่ะพ่อเลี้ยง ผิงไม่เคยมานี่เป็นครั้งแรกเลยค่ะ ชอบมาก"
"ชอบก็บอกสิจะได้พามา ตัวเองไม่ยอมบอกเองใครจะไปรู้กัน ถามทีไรก็จะไปแต่ทะเลๆ"
เขานั่งลงตรงโซฟาก่อนจะปล่อยให้เธอวิ่งไปวิ่งมาถ่ายภาพวิวแสนสวยตรงนั้น
"ผิงชอบไปทะเลค่ะ แต่อยากลองใส่ชุดว่ายน้ำอย่างพวกดาราดูมั่ง"
"ฝันอยู่หรือไง"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดถ่ายภาพเธอที่กำลังเผลอยิ้มอยู่ ขนมผิงกันมาพอดีก่อนจะโพสท่าให้ชายหนุ่มถ่ายอย่างเต็มใจ
"บ้ากล้องนะเราเนี่ย เห็นเป็นไม่ได้เลย"
"ถ่ายแล้วเก็บไว้ดูค่ะ โพสอย่างคนอื่นไม่ได้ต้องทำใจอ่ะเนาะ ว่าแต่ผิงหิวแล้วค่ะพ่อเลี้ยง"
หญิงสาววิ่งไปกอดแขนชายหนุ่มอย่างอ้อน นี่มันคล้อยบ่ายแล้วเธอยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าเลยมัวแต่จัดกระเป๋าอยู่
"ดินน่าจะสั่งห้องอาหารเตรียมไว้แล้วมั่ง เดี๋ยวโทรไปถามก่อน"
เขากดโทรศัพท์ไปหาผู้ช่วย ตอนนี้เด็กสาวงอแงบ่นบ่นหิวแล้วเขาต้องรีบพาเธอไปทานของอร่อย ดินบอกว่าเพิ่งเสร็จกำลังจะมาเรียกพอดีเขาจึงบอกผู้ช่วยว่านั่งรอเลยเดี๋ยวไป
"เสร็จแล้วค่ะไปกันเถอะ"
พ่อเลี้ยงคาวีลุกขึ้นกุมมือหญิงสาวเดินไปยังห้องอาหาร ในโต๊ะมีแต่ของโปรดขนมผิงเต็มไปหมด เธอร้องว้าวออกมาก่อนจะนั่งลงแล้วรอพนักงานตักข้าวให้ ขนมผิงชอบทานข้าวไรซ์เบอรี่พ่อเลี้ยงจึงสั่งพิเศษให้เธอโดยเฉพาะ
"มีข้าวที่ผิงชอบด้วยดีจังเลย"
"กลัวอ้วนไงเรานะ บอกให้เพิ่มซักหน่อยก็ไม่ยอมฟังกันบ้าง"
"ไม่เอาเวลาผิงอ้วนพ่อเลี้ยงก็จะบ่นอีก แถมมันจะลดยากด้วย"
"ตามใจ กินนี่ของชอบเราไม่ใช่เหรอปลาทับทิมสมุนไพร"
เขาตักปลาให้หญิงสาวพร้อมกับผักสมุนไพรทอดอย่างที่เธอชอบ พ่อเลี้ยงเอาใจใส่เธอมากจนคนทั้งโต๊ะอดยิ้มออกมาไม่ได้ เขาเป็นเจ้านายที่จริงจังกับการทำงานมาก ผิดก็ว่าไปตามผิดไม่มียกเว้นไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร แต่สำหรับขนมผิงคือกรณีพิเศษเขาอ่อนโยนกับเธอมากแถมตามใจสารพัด
"พ่อเลี้ยงครับช่วงบ่ายต้องไปดูไม้นะครับ"
"อืม ไปสิ ผิงจะเปลี่ยนชุดรึเปล่า ถ้าไม่ทานข้าวเสร็จก็ออกไปเลย"
"ไปเลยค่ะผิงไม่เปลี่ยนแล้ว"
เขาพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปเกลี่ยปอยผมของเธอที่มันปรกเลอะตามแก้ม ขนมผิงจิ้มปลาป้อนชายหนุ่มบ้างเขาก็เต็มใจรับอย่างดี
"ร้านนี่อร่อยจังเลยค่ะ"
"รีสอร์ทสี่ดาวมั่ง น่าจะอร่อยอยู่แล้ว"
"ของพ่อเลี้ยงอร่อยกว่าค่ะ ห้าดาวนี่เนาะ"
ขนมผิงยิ้มกว้างออกมาก่อนจะมองหาขนมกินต่อ ในเมนูที่ของว่างมีให้เลือกตั้งแต่เบเกอรี่ ไอศกรีม ของหวาน ขนมไทย
"แล้วบอกกลัวอ้วน หึ"
"ผิงจะกินไอศกรีมค่ะ พ่อเลี้ยงกินกับผิงมั้ย"
"เอาสิ ไม่ต้องสั่งเยอะนะอากาศเย็นทานพอหายอยาก"
"ค่ะ"
หญิงสาวสั่งไอศกรีมมานั่งทานเล่น ลุกขึ้นเดินไปมาเพื่อให้อาหารย่อยในระหว่างที่รอคนอื่นๆกำลังทานอยู่ เธอเป็นคนทานน้อยจึงอิ่มก่อนคนอื่นเป็นเรื่องปกติ
"ไปได้แล้วผิง"
เขายื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาวหลังจากที่ทานอาหารเรียบร้อย ขนมผิงเดินมากุมมือไว้ก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่โกดังค้าไม้ในตัวอำเภอ เจ้าของร้านออกมาต้อนรับทันทีเพราะพ่อเลี้ยงคาวีคือลูกค้าVIPที่สั่งไม้จากที่นี่ตลอด
"สวัสดีครับพ่อเลี้ยงคาวี ยินดีมากเลยครับที่ครั้งนี้มาดูด้วยตัวเอง"
"ผมแวะมาทำธุระด้วยก็เลยแวะมาดูซะเลย"
"เชิญทางนี้เลยครับผมจะพาไปดูของ"
เขาเดินตามเจ้าของร้านไปโดยไม่ลืมที่จะกุมมือหญิงสาวไปด้วย รายนั้นไม่สนอะไรทั้งนั้นถ้าไม่จับมือไว้จะเดินซนไปทั่ว
"ขนมผิงอย่าซนสิ"
"ผิงอยากไปดูชุดเฟอร์นิเจอร์ตรงนั้นอ่ะ พ่อเลี้ยงก็ไปดูไม้สักสิคะ ผิงจะอยู่แถวนี้"
"ไม่เอาฉันเป็นห่วง ไปด้วยกันเดี๋ยวค่อยไปดูแล้วถ้าชอบจะซื้อให้"
"สัญญาแล้วนะ"
"อืม"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะกุมมือหญิงสาวให้เดินตามไป ขนมผิงไม่มีความสามารถในการมองความสวยงามของไม้ เธอทำได้แค่มองพ่อเลี้ยงที่คุยกับผู้ช่วยแล้วก็คนอื่นๆเท่านั้น
"น้ำเย็นครับพ่อเลี้ยง"
"ขอบคุณครับ"
เขารับน้ำมาสองขวดก่อนจะเปิดแล้วส่งไปให้ขนมผิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มก่อนจะดูดน้ำเย็นในระหว่างรอคนอื่นคุยกัน
ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีก็คุยกันเรียบร้อย ขนมผิงวิ่งมาโซนเฟอร์นิเจอร์เธออยากได้โต๊ะทำงานให้พ่อเลี้ยงใหม่ ตัวเดิมเมื่อปีที่แล้วมันเล็กไปเธออยากได้ใหม่ให้เขา
"ตกลงจะซื้ออะไรเอ๋ย"
หญิงสาววิ่งไปชี้ที่โต๊ะทำงานใหญ่กว่าของเขาเกือบเท่าตัว พ่อเลี้ยงคาวีหันไปมองเธอเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
"ผิงจะซื้อโต๊ะทำงานไปทำไมกัน"
"ให้พ่อเลี้ยงไงคะ ที่บ้านมันเล็กเวลาผิงไปจัดเอกสารให้แล้วมันไม่สะดวกเลยค่ะ พ่อเลี้ยงซื้อแบบนี้ไปนะผิงจะไปจัดห้องทำงานให้ใหม่ นะคะๆ"
หญิงสาวกระโดดกอดแขนชายหนุ่มพลางเอ่ยเสียงอ้อน เขามองไปรอบโต๊ะก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่ว่าอะไร
"ตามใจแล้วกันยังไงก็ได้ งั้นตัวเดิมเราจะเอาไปไว้ที่ไหน"
"ผิงก็ต้องมีโต๊ะทำงานของตัวเองสิคะ พ่อเลี้ยงยกตัวเดิมที่บ้านให้ผิงนะ"
"จะให้ดินจัดการให้อยู่แล้ว ไม้ที่เหลือจะต่อเติมห้องทำงานให้ไง ทุกอย่างซื้อใหม่หมดเลยจะเอาตัวเดิมไปใช้ทำไม"
เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ ขนมผิงกอดแขนเขาก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
"ผิงไม่อยากซื้อให้เปลืองเงินหรอกค่ะ แต่ของพ่อเลี้ยงต้องเปลี่ยนเพราะเอกสารในห้องเยอะมากวางไม่พอหรอก ซื้อตัวนี้นะคะแล้วเอาเก้าอี้ตัวใหญ่ๆไปด้วย แล้วก็ขออีกอย่างค่ะ"
ขนมผิงอมยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ พ่อเลี้ยงเลิกคิ้วอย่างสงสัย เขามองสบตาเด็กสาวก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่เธอต้องการ
"ขออะไรล่ะ"
"ไม่ต้องทำห้องให้ค่ะ ผิงอยากทำงานกับพ่อเลี้ยง ขออยู่ในห้องด้วยนะคะ น้าๆ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน พ่อเลี้ยงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
"ได้สิ แบบนี้ก็ดีเห็นหน้ากันตลอด24ชั่วโมงไปเลย เอาให้เบื่อกันไปข้าง"
"ผิงไม่เคยเบื่อหรอกค่ะ แต่พ่อเลี้ยงนะสิจะเบื่อผิงเอาถ้าต้องเจอทุกวัน"
หญิงสาวเอ่ยอย่างน้อยใจ เขาดึงเธอมากอดเอวไว้ก่อนจะจุ๊บแก้มอย่างเอาใจ
"ไม่เบื่อหรอกน่า ฉันไม่เคยเบื่อผิงเลยเลยซักวันรู้ไว้ด้วย"
"พูดแล้วนะ ถ้าวันไหนเบื่อผิงขึ้นมาจะหนีไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่อยู่ด้วยแล้ว"
"ไม่มีโอกาสได้ไปหรอก หึ"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะลากเขาไปดูเก้าอี้ต่อ พ่อเลี้ยงก็ตามใจทุกอย่างไม่ว่าเธอจะซื้ออะไร อยากจะวุ่นวายกับห้องทำงานของเขาขนาดไหนก็ยอมไม่เคยบ่น ทุกวันนี้ผิงเป็นคนเดียวที่เข้าออกห้องทำงานของเขาแถมยังจัดเอกสารทุกอย่างให้ด้วยตัวเอง ไม่มีอะไรที่ต้องการแล้วหญิงสาวหาไม่เจอเพราะเธอเป็นคนจัดการทุกอย่างในนั้น
"พ่อเลี้ยงขาผิงอยากได้เก้าอี้ตัวนี้ด้วยค่ะ"
"เอาสิ ซื้อเลย"
ขนมผิงยิ้มออกมาอย่างดีใจ ครั้งนี้มากับพ่อเลี้ยงสนุกมากเพราะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ...
"ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยงใจดีที่สุดเลย น่ารัก"
- ผู้เขียน
