Chapter 8
1233 คำ
สองวันต่อมา...
ตอนนี้พ่อเลี้ยงคาวีกำลังเตรียมตัวเดินทางไปบนดอยเพื่อซื้อไม่สักที่เขาได้จองไว้ โดยมีขนมผิงเตรียมชุดให้อยู่บนเตียงนอน หญิงสาวเลือกที่ชายหนุ่มใส่สบายและไม่ลืมที่จะเอาเสื้อโค้ทติดไปหลายตัว เขาชอบลุยป่าฝ่าดงต้องหยิบชุดที่เซฟร่างกายเขามากที่สุด
"พ่อเลี้ยงเอากางเกงขาสั้นใส่นอนด้วยมั้ยคะ"
"ไม่อ่ะ ปกตินอนกับผิงฉันไม่ใส่ชุดนอนนะ"
เขาอมยิ้มเอ่ยออกมาหน้าเฉย หญิงสาวถึงกับหน้าแดงก่ำหันไปหยิบอย่างอื่นเพราะไมาอย่างนั้นเธอจะถูกเขาแกล้งแบบนี้ทั้งวันแน่
"พ่อเลี้ยงนะแกล้งผิงตลอด"
"ก็พูดความจริง ฉันใส่ที่ไหน"
"แต่ว่าบนดอยไม่ใช่ที่บ้านนะคะ พ่อเลี้ยงจะมาเปลือยนอนได้ยังไงกันเล่า!"
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบชุดนอนให้ชายหนุ่มสองสามชุด เตรียมไปไว้นั้นแหละใส่ไม่ใส่ก็ว่ากันอีกทีแล้วกัน
"ก็นอนอยู่ในห้องนอนใครจะมาแอบมองกัน เสร็จแล้วลงไปนะเดี๋ยวให้คนขับรถมายกลงไป ฉันจะไปเอาเอกสารที่ห้องทำงานก่อน"
"ได้ค่ะพ่อเลี้ยง"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหยิบสิ่งที่จำเป็นของชายหนุ่มที่เหลือแล้วปิดกระเป๋าให้เรียบร้อย วันนี้เธอใส่เอี้ยมที่พ่อเลี้ยงซื้อให้ส่วนข้างในเป็นเสื้อยืดสีขาวไม่รัดรูป สวมหมวกพร้อมกับรวบผมหางม้า ใส่รองเท้าผ้าใบที่เขาซื้อให้รวมๆแล้วดูคล่องตัวที่สุด
"โอเค เสร็จแล้ว"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะลากกระเป๋าออกมา มันเป็นใบใหญ่พอที่จะใส่ทั้งของเธอและของพ่อเลี้ยงเข้าด้วยกันก็จะสะดวกในการพกพามาก เธอลากมาถึงหน้าประตูเจอพ่อเลี้ยงที่ถือเอกสารออกมาจากห้องทำงานของเขาพอดี
"ขนมผิง บอกว่าให้คนอื่นยกให้ไงมันหนัก"
"ลากได้ค่ะไม่หนักเลย"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะพยายามลากด้วยตัวเอง เขาถอนหายเล็กน้อยในความดื้อของหญิงสาวก่อนจะส่งเอกสารไปให้แล้วเขาลากแทนเธอเอง
"ดื้อโคตรๆให้ตายสิ"
หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มอย่างออดอ้อน เขาบ่นไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ใจอ่อนให้เธอเหมือนอย่างเคย ทั้งสองคนเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางโดยมีดินผู้ช่วยของเขาและคนขับรถ ผู้ติดตามอีกสองคนตามไปด้วย
"พร้อมหรือยังครับพ่อเลี้ยง"
"อืม พร้อมแล้ว ขึ้นรถได้แล้วผิงไม่ลืมอะไรแล้วใช่มั้ย"
"ไม่แล้วนะคะ"
หญิงสาวนิ่งคิดก่อนจะยิ้มออกมา เขาดันตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถตู้จากนั้นทั้งหมดก็เดินทางขึ้นไปยังบนดอยตามที่เขานัดหมายกับผู้ค้าไม้ ภารกิจเขามีหลายอย่างนอกจากจะไปดูไม้ยังต้องไปดูพันธุ์พืชอื่นๆอีกหลายอย่าง ที่ไร่ของเขากำลังขยายแปลงกำลังเล็งผลไม้หายากมาปลูก
"พ่อเลี้ยงครับนี่เป็นโครงร่างคร่าวๆของสวนน้ำที่ต้องการดู จากราคาประเมินอยู่ที่สิบล้าน-สิบสองล้านครับ"
"อืม ราคาก็กำลังดีนะ ผิงเอาไปดูสิช่วงฝึกงานเราต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง"
ขนมผิงมองเอกสารในมือของพ่อเลี้ยงก่อนจะร้องว้าวออกมาอย่างตื่นเต้น นี่เป็นสวนน้ำที่เธอเคยเสนอเขาไปเมื่อเดือนก่อน แสดงว่าเขาจะทำจริงๆถึงได้ออกมาในรูปแบบนี้
"พ่อเลี้ยงจะทำเหรอคะ"
"น่าสนใจดี ทางระดับจัดการก็เห็นชอบให้ทำเพราะมันเป็นตัวดึงดูดนักท่องเที่ยวในช่วงฤดูร้อน"
"แล้วให้ผิงจัดการคือหมายถึงว่า..."
"ก็ผิงเป็นคนเสนอเอง ก็ต้องทำเองสิ ทำได้รึเปล่า"
ขนมผิงพยักหน้าอย่างเต็มใจ ลองถ้าเป็นแบบนี้ช่วงฝึกงานเธอมีอะไรทำแล้ว การทำสวนน้ำมันค่อนข้างซับซ้อนแต่ถ้ามีเงินและที่ปรึกษาที่ดีมันไม่ได้ยุ่งยากมากขนาดนั้น
"ทำได้ค่ะ งั้นขอปรึกษาพี่ดินนะคะ"
"ได้สิ ดินเป็นที่ปรึกษาให้ขนมผิงนะ"
"ครับพ่อเลี้ยง ผิงลองอ่านดูก่อนนะรายละเอียดคร่าวๆของโครงสร้างทั้งหมด อันนี้แค่ร่างอยู่ที่ว่าเราจะเพิ่มอะไรเข้าไป แล้วค่อยส่งไปให้ทีมออกแบบจัดการโดยละเอียดอีกที"
"ได้ค่ะ งั้นผิงขอยืมใบนี้ไปดูนะคะ"
"เอาไปเลยให้ แต่ว่าจะเพิ่มตรงไหนเขียนใส่ลงไปได้เลยแล้วถ่ายรูปส่งมาในไลน์ ที่เหลือพี่จะจัดการส่งต่อเอง"
"ได้ค่ะ"
ขนมผิงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเริ่มเปิดอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ นี่เป็นงานที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอเคยทำมาเลย ปกติพ่อเลี้ยงจะให้รับผิดชอบงานเล็กๆนี่เขาไว้ใจเธอมากถึงขั้นทำงานใหญ่ขนาดนี้ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำมันออกมาดีที่สุด
"พ่อเลี้ยงครับการประมูลที่จะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า จะยังร่วมอยู่มั้ยครับ"
"หมายถึงร้านในสนามบินนะเหรอ"
"ใช่ครับ ได้ยินมาว่าไร่อินทรจะประมูลแข่งกับเราในวันนั้นด้วย รอบนี้สัญญาห้าปีเลยนะครับและรายได้ของเราจากตรงนั้นเยอะมากพอสมควร"
พ่อเลี้ยงเงียบไปอย่างใช้ความคิด ยังไงตรงนั้นเป็นที่ทำรายได้ของเขาเยอะมากอยู่ จะปล่อยให้คนอื่นประมูลไปไม่ได้เด็ดขาด
"การประมูลครั้งนี้เป็นยังไง"
"เสนอยื่นผ่านแบบฟอร์มในอีเมลแล้วส่งไปตามกำหนด ทางนั้นจะพิจารณาเองครับพ่อเลี้ยงจะยังไงดีครับ"
"เราต้องได้สถานที่ตรงนั้นมา เพราะมันคือรายได้เดือนละหลายล้าน ยิ่งตอนนี้นักท่องเที่ยวสามารถบินมาที่เชียงใหม่ได้โดยตรง เราจะปล่อยร้านตรงนั้นให้คนอื่นไม่ได้ ยังไงนายต้องสืบมาว่าทางนั้นจะเสนอราคามากน้อยขนาดไหน เราจะให้มากกว่า"
พ่อเลี้ยงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตรงไหนที่ยังทำเงินให้เขาอยู่จะไม่มีทางปล่อยไปเด็ดขาด
"ได้ครับ ผมจะส่งคนไปสืบ"
"อืม"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปมองหญิงสาวข้างๆที่มองเขากับดินตาแป๋ว
"มีอะไรรึเปล่าขนมผิง"
"เปล่าค่ะ พ่อเลี้ยงดูซีเรียสกับงานมากเกินไป ผิงว่าดื่มกาแฟหน่อยดีมั้ยคะ"
เธอเอ่ยอย่างเป็นห่วง บางทีเขาดูจริงจังกับงานมากเกินไปจนเธอกลัวเขาจะล้มป่วยไป ชายหนุ่มดึงเธอมากอดไว้แนบอกก่อนจะหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย
"ช่วงนี้มันมีแพลนทำอะไรหลายอย่างมันเลยดูยุ่งไปหมด"
"ผิงนวดขมับให้มั้ยคะจะได้ดีขึ้น"
"ก็ดีนะ"
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนอนตักหญิงสาวแล้วปล่อยให้เธอค่อยๆนวดให้อย่างไม่รีบร้อน ดินมองเจ้านายที่มีขนมผิงอยู่ข้างกายก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย เป็นผู้หญิงข้างกายที่ดูแลพ่อเลี้ยงดีมากแถมยังรู้ว่าช่วงไหนต้องทำตัวยังไง รู้ใจเขาแทบทุกอย่าง
'แบบนี้ตำแหน่งนายหญิงจะไปไหนเสีย เขาเชื่อว่าสุดท้ายผู้หญิงที่อยู่จะกับพ่อเลี้ยงได้คือขนมผิงคนเดียวเท่านั้น'
- ผู้เขียน
