เอมมิกาให้คำตอบ ก่อนจะก้มหน้านิ่ง หมายจะหลบซ่อนความเขินอายที่กำลังก่อตัวขึ้น ต่างจากคนตรงหน้าที่ไม่ได้ตกใจอะไรต่อคำตอบที่ได้รับ เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง
“นานแค่ไหน”
“คะ”
“ไอ้ประจำเดือนอะไรนั่นของคุณน่ะ นานแค่ไหนกว่ามันจะหมด!” เขาไม่ต้องการเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นไร เพราะไม่ว่ายังไงไม่ช้าก็เร็ว หล่อนก็ต้องอุ้มท้องลูกเขาอยู่ดี ประวิงเวลาออกไปก็มีแต่ต้องทำให้ชีวิตต้องมาผูกติดกันมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งเขาไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น
“ก็ถ้าจะให้ชัวน์ ก็..ประมาณสี่ห้าวันค่ะ” หนนี้เขาไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้ารับรู้ กระทั่งมาส่งเธอถึงห้องพักถึงได้เอ่ยขึ้นอีกหน
“รีบทำตัวให้ชินกับที่นี่ซะ เพราะคุณต้องทนอยู่ไปอีกนาน และเรื่องสำคัญที่ต้องจำให้ขึ้นใจ...อย่าริอาจมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผม เพราะว่าคุณไม่มีสิทธิ์!” เขาไม่ได้อธิบายอะไรที่มากกว่านั้น สั่งเสร็จก็หมุนตัวเดินหนีกันไปเสียเฉย
