ข้านี่แหล่ะ ฮูหยินของท่านแม่ทัพ
บทที่ 12. บรรณการจากแคว้นหลิง
ช่วงนี้หยางเฟยฉีมีเหตุให้ต้องเดินทางเข้าวังอยู่บ่อยครั้งเพื่อหารือเรื่องราชการกับฮ่องเต้ เยว่ซือจึงถือโอกาสติดสอยห้อยตามมาด้วย นั่นเพราะว่านางอยากจะรู้ว่า ฮองเฮาหลี่ซุ่ยเหลียนกับสหายร่วมชะตากรรมที่พบเจอกันที่ตลาดนั้นจะเป็นคน ๆ เดียวกันหรือไม่ และก็เป็นจริงดังคาด สองคนนั้นเป็นคน ๆ เดียวกันจริง ๆ
ขณะนี้นั้นเป็นเวลาพลบค่ำเข้าไปแล้ว ภายในศาลา ร่างระหงบอบบางงามสง่าของฮองเฮายืนเกาะระเบียงศาลาที่ยื่นออกไปกลางสระบัว ถัดไปทางด้านหลังมีเยว่ซือคอยถวายการรับใช้อยู่ข้าง ๆ
"วังหลวงยามพลบค่ำช่างสวยงามยิ่งนัก"
เยว่ซือกล่าว ดวงตากลมใสทอดมองวิวทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยสายตาหลงใหลราวกับต้องมนต์
"เจ้าก็คิดเช่นนั้นหรือ ?"
ฮองเฮาหันกลับมาถาม และเยว่ซือก็พยักหน้าเป็นเชิงตอบ ก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่ตนสงสัย
"หม่อมฉันทูลถามอะไรพระองค์สักหนึ่งเรื่องได้
