EP.3 ใจเต้นแรง
1149 คำ
เป็นเวลาเกือบๆ เที่ยงคืนแล้วที่ฉันนั้งอยู่ตรงนี้ เอาจริง ๆ ก็เบื่อที่ต้องอยู่ห้องคนเดียว อยู่ที่นี้ต่อเรื่อย ๆก็ดี แถมยังได้รู้จัก แบงค์ บาร์เทนดี้คนหล่อ มีเพื่อนคุยแล้วทีนี้ก็ยาว ๆ ไปเลย
พรึ่บ !
"วิดกี้!"
เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นที่เก้าอี้ข้าง ๆฉัน น้ำเสียงที่นุ่มทุ้ม มีเสน่ห์ พูดง่ายๆว่า เสียงหล่อเลยละ แล้วหน้าตาเขาจะหล่อเหมื่อนเสียงไหมน้า.... แต่ตอนนี้หัวฉันหนักอึ้งไปหมดเลย สงสัยจะดื่มเยอะไปแล้ว ไม่มีแรงแม้แต่จะเอี้ยวคอมอง ไม่ไหวๆ คงทำได้แค่ก้มหน้าเอาฝ่ามือประคองหัวตัวเองไว้
"ทำไมหมอมานั้งตรงนี้ละครับ.... ไม่ไปนั้งกับพวกเฮียหรอ?"
เสียงแบงค์เอ่ยถามใครสักคน น่าจะเป็นคนที่นั้งลงเมื่อกี้ข้าง ๆฉัน เอ๊ะ!! หมองั้นหรอ ? 'ที่เค้าบอกมาว่ามีแต่หมอหน้าตาดีๆ ไปเที่ยวที่นั้นจริงไหมอ่าแก~ อร้ายยย แค่คิดก็อยากโดนตรวจภายในแล้วอ่า..' อยู่ ๆเสียงคำถามของยัยชีสเค้กก็ดังขึ้นมาในหัว ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอะไรก็มาขวางไม่ได้
ควับ !
ฮือหือ!! ...ถึงต้องอ้าปากค้างตาโตกันเลยอ่ะ เพราะคนตรงหน้าฉันตอนนี้หล่อ.....หล่อมาก หน้าเนียนใส ขาวผ่อง คิ้วดกดำ ตาโต จมูกโด่งรับกับรูปหน้า ปากกระจับสีชมพู น่าจุ๊บ!! อร๊ายยย น่าจับมาบดขยี้ใส่ปากซ่ะจริงๆ เลื่อนสายตาต่ำลงมาเพียงนิดก็พบกับเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ลำคอแกร่งแหงนขึ้นจนเห็นส่วนของลูกกระเดือกขึ้นลงตามจังหวะการดื่มน้ำเมา ฮือออ~ แบดบอยสุดๆ เขาใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวพับแขนขึ้นมาถึงศอกทำให้มองเห็นลำแขนแกร่งมันเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนท่าทางดูแข็ง..แรงสุดๆ อึก! ภายใต้เสื้อเชิ๊ตที่ปลดกระดุมสองเม็ดโชว์แผงอกขาวออร่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นๆ โอ้ยยย~ ใจก็เต้นแรง ตึกๆ ตึกๆ ขึ้นมาทันที ไม่ไหวเลย ที่สุดของสเปกเลยอ่าา~ มดลูกสั่นไปหมดแล้ว กร้าวใจมากแม่....
"เบาๆ แก~" เสียงแบงค์ก้มลงมากระชิบข้างหูฉันเบา ๆ ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ทันที
"อุ๊บ!" ฉันเอามือปิดปากตัวเองอย่างไวและหันกลับมาก้มมองแก้วตรงหน้าแก้เขิน เช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาจากมุมปากตอนไหนก็ไม่รู้ ดีนะเนี้ย..เขาไม่เห็นว่าฉันจ้องเขาอยู่ตั้งนาน.. ไม่เคยเจอะเคยเจอผู้ชายคนไหน หล่อ เท่ห์ แบดบอย ทำใจเต้นแรงได้ขนาดนี้
"โอ๊ะ !" ใจฉันเต้นแรงมาก มันแรงจนฉันเจ็บถ้าหากขยับตัว ฉันต้องนั้งนิ่ง ๆอีกมือก็ค้ำขอบเคาร์เตอร์บาร์มืออีกข้างทาบอก แทบจะหลุดออกมาเลยอ่ะ
"คุณ!....เป็นอะไรรึเปล่าครับ" ครับ.. ครับ.. ครับ.. คำนี้มันกึกก้อง ดังไปทั่วในโสตประสาทของฉันในตอนนี้ ฉันมองไปยังมือของเค้าที่จับแขนข้างที่ฉันใช้ค้ำเคาร์เตอร์บาร์ อีกข้างจับเข้าที่หัวไหร่ฉัน กลายเป็นว่า.... ตอนนี้เราหันหน้าเข้าหากัน และเราสบตากัน... กลิ่นน้ำหอมบวกกลิ่นกายเฉพาะของชายตรงหน้าลอยโชยมาแตะจมูกอย่างจัง มันช่างหอม~ ช่างยั้วยวน ชวน...
"คุณ !"
"ขะ คะ... ฉะ ฉัน เอ่อ.. ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่มึน ๆ นิดหน่อย ขะขอบคุณนะคะ คุณ..?" ฉันทำตัวไม่ถูกเลยจริง ๆ ในเวลาไล่เลี้ยกันเค้าทำให้ฉันตกอยู่ในภวังค์แบบนี้ถึงสองครั้งแล้ว แต่เมื่อตั้งสติได้ และคิดได้ว่าฉันต้องรู้จักเค้า รู้ชื่อ รู้ทุก ๆ ที่เกี่ยวกับเค้า คนนี้แหละที่ฉันตามหา! ฉันจะต้องได้ !
"เซน!"
ชายหนุ่มตอบกลับหญิงสาวตรงหน้าเพียงชื่อของเค้าสั้น ๆ เมื่อมองดูแล้วเธอก็คงไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆอย่างที่หญิงสาวบอกแหละ เค้าแค่ตกใจจนเผลอเข้าหาเธอ เพราะด้วยสัญชาตญาณของความเป็นหมอก็เท่านั้น
แต่เมื่อเข้าไปใกล้เธอ เห็นใบหน้าหวาน ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย เรียกได้ว่า น่ารัก และสวยในเวลาเดียวกันสวยแบบธรรมชาติ แทบจะหาที่ไหนไม่มีแล้วในยุคสมัยนี้ บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆจากกายเธอที่ลอยโชยมา มันช่างหอมหวานมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ทำหัวใจชายหนุ่มตรงหน้ากระตุกเต้นแรงผิดจังหวะ แบบที่ไม่เคยเป็นกับหญิงใดมาก่อน
"ฉัน พริ้นซ์ นะคะ" ลุคแบดๆ มีบทพูดน้อย เท่ ๆ หล่อ ๆ หยิ่ง ๆ แบบนี้สเปกเลยอ่ะแก.. เจอแล้ววว ฉันหาเจอแล้วว อร้ายยยย....
"..."
"เอ่อออ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเซน" เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าไม่ตอบอะไรเธอกลับมาเลย เธอจึงต้องเป็นฝ่ายทำลายความเงียบเอง
"เรียกหมอ น่าจะดีกว่า" เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาเองไม่ชอบให้คนที่เพิ่งรู้จักมาเรียกชื่อเขาให้ดูสนิทสนม เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้าแค่ผ่านมาและผ่านไป
"คะ ?"
"ผมคิดว่าเรายังไม่สนิทกันมากพอ ผมไม่ชอบให้ใครเรียกชื่อถ้ายังไม่สนิทกันขนาดนั้น"
"ขนาดนั้น? ขนาดไหนหรอคะ? พอดีไม่เก็ทเท่าไหร่.." ใช่ ! ฉันกำลังอ่อยเค้า ปกติมีแต่ผู้ชายที่คอยเข้าหาฉัน ไม่เคยมีใครเมินฉันแบบนี้เลย สเปกทั้งนิสัย และรูปร่างหน้าตาเลยนะพ่อหนุ่ม~
"หึ!" ชายหนุ่มแค้นหัวเราะในลำคอ มุมปากยกยิ้มอย่างชอบใจ หญิงสาวเอียงคอถามเค้าด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่งและยั้วยวน ดูก็รู้ว่าสิ่งที่ดื่มไปเริ่มออกฤทธิ์แล้ว "ผมว่าคุณเมาแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดเตือนหญิงสาวตรงหน้า แต่ทว่าความหมายที่เค้าสื่อนั้น แปลได้อีกอย่าง
"ทำไงดีละคะ ขับรถมาเองด้วย" หญิงสวยรู้ดีว่าความหมายที่เค้าสื่อมานั้นหมายความว่าอะไร
"..."
"คุณพอจะใจดี ช่วยไปส่ง...หน่อยได้ไหมคะ~" คำหลังฉันจงใจอ่อยเค้าด้วยสายตาปนอ้อนวอน ฉันต้องได้สิ! ดื่มมามากมายขนาดนี้ เสียตังค์ค่าค็อกเทลก็ตั้งหลายพันเพื่อมอมตัวเองให้กล้าทำขนาดนี้แล้ว จะกินแห้วไม่ได้ นาน ๆทีมีชายตรงสเปก โปรไฟล์หมอขา~ มาให้กิน เอ้ยยย! มาอยู่ตรงหน้าทั้งทีพลาดไปก็อย่าเรียกว่าพริ้นซ์เลย!
"just one night stand"
____________________________________________
อ่อยยังไงให้รู้ว่าอ่อย !
- ผู้เขียน
