ทอเลเมียสเดินออกจากห้องโดยไม่ลืมปิดประตูด้วยเสียงเบาหวิว แล้วถอนหายใจหนักๆ ขณะก้าวเท้าไปตามแนวของทางเดินในบริษัท ปัญหามีเข้ามาให้เขาต้องปวดหัวอีกแล้ว และดูเหมือนจะไม่มีทางแก้ไขอะไรได้เลยอีกด้วย อันที่จริงชายหนุ่มคิดว่าหากจัดการแก้แค้นให้บิดามารดาและคนในบ้านเสร็จแล้วเขาก็คงต้องกลับไปดูแลกิจการดั้งเดิมของครอบครัว และงานทางนี้ก็คงวางมือไปเลยอาจจะเข้ามาช่วยบ้างในบางครั้งหากทรงภูมิเรียกใช้ เขาไม่ได้คิดว่าจะจะถีบเรือปล่อยลอยตามน้ำเมื่อตัวเองถึงฝั่งแล้วหรอก เพียงแต่รู้สึกผิดและเกรงใจทรงภูมิเหลือเกินแล้ว ที่ต้องอยู่เป็นภาระให้ท่านตลอดสิบกว่าปีมานี้ แต่ไม่นึกเลยว่าผู้มีพระคุณกลับยังมีแต่ความปรารถนาดีกับเขาไม่เสื่อมคลาย ถึงขนาดวางโครงการยกทุกอย่างให้เขาดูแลแทนโดยไม่คิดหน้าคิดหลังและตั้งความหวังไว้กับเขาเสียมากมายเหลือเกิน
ชายหนุ่มแบกเอาความภาระทางใจกลับห้องทำงานด้วยความหนักอึ้ง กับเรื่อง
