2
1162 คำ
“รออาสองคนว่าง จะให้หินพาทัวร์รอบหัวหิน”
“ด้วยความยินดีครับ” เขาตอบเท่านั้นแล้วตัดจบ คนอื่นมองตากันปริบๆ เชิงปรึกษาว่าจะชวนชายหนุ่มคุยเรื่องอะไรต่อไป
“ชาโปรดของคุณพ่อ หินลองชิมสิคะ หอมนะ”
เบญญากู้สถานการณ์ แอบยิ้มที่แม้จะสนิทกันแต่พวกท่านก็ไม่สามารถทำลายกำแพงหนาสามเมตรของหฤษฎ์ลงได้
“ใช่แล้ว ชาของอาหอมมาก รสชาติดีได้มาจากอินเดีย”
“หอม อร่อยมากครับ” หฤษฎ์ชอบ แต่สีหน้าไม่ได้ต่างไปจากเดิม ยากจะคาดเดาว่าเขาชอบจริงหรือแกล้งบอกว่าชอบ
“เบญจ๊ะ งานในครัวเป็นยังไงบ้างลูก ใกล้เสร็จหรือยัง”
“ใกล้แล้วค่ะ สักพักฟ้ากับฝนน่าจะยกออกมาไว้ที่รถ”
“ปล่อยให้แขกรอนานไม่ดีนะลูก แม่ว่าแม่เข้าไปดูสักหน่อยดีกว่า หินกับเบญเข้าบริษัทเร็วหน่อยก็ดีนะจ๊ะ จะได้ดูความเรียบร้อยของงาน เชิญหินจิบชากับคุณชรัสตามสบายเลยนะจ๊ะ”
“ขอบคุณครับคุณอาภา”
หฤษฎ์บอกมารดาเบญญาโดยตรง เขาเกรงใจกลัวท่านจะอึดอัดเพราะส่วนตัวแล้วเขาไม่ชอบพูด ท่านถามคำเขาก็ตอบคำ แต่เจตนาจริงๆ เขาไม่ได้ต้องการทำตัวเหินห่าง
“คุณอาชรัสติดงานตอนเช้าเหรอครับ เบญบอก”
หฤษฎ์ถามชายสูงวัยที่มีความสุขกับการละเมียดละไมจิบชายามเช้า บิดาของเพื่อนสาวคนนี้มีตำแหน่งใหญ่โตในคณะรัฐมนตรีชุดปัจจุบัน อดีตเคยเป็นรุ่นน้องในโรงเรียนของบิดาหฤษฎ์จึงค่อนข้างสนิทกัน
“หินไม่โกรธใช่ไหม แต่อาสัญญาว่าจะไปงานเย็น”
“ไม่โกรธหรอกครับ แค่คุณอาสองคนอนุญาตให้เบญมาช่วยงานผมก็ถือเป็นความเมตตามากแล้ว ขอบคุณมากนะครับ”
“นานๆ จะได้ยินหินพูดประโยคยาวๆ กับเขา” คุณชรัสหัวเราะ ถูกลูกสาวยื่นมือเข้ามาสะกิดท่อนแขนให้หยุด ตอนนั้นเพิ่งรู้ตัวกระแอมกระไออยู่สองสามครั้งแก้เขิน คนที่เขินมากกว่าน่าจะเป็นหฤษฎ์ เขาไม่ตอบกลับ ยกชาแก้วเดิมขึ้นจิบต่อ
บิดามารดาเบญญาน่ารัก ให้ความรักเขาเสมือนลูกชาย หฤษฎ์นับถือพวกท่าน แต่นานๆ ทีเขาถึงจะมาเที่ยวบ้านเบญญาด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างทำให้เขาไม่สะดวกใจจะเข้าออกบ้านหญิงสาวบ่อย เว้นจะแวะมาส่งบ้านหลังกลับจากงานเลี้ยงช่วงดึก
โบราณบอกว่าดูช้างให้ดูที่หางดูนางให้ดูที่แม่ ผ่านมากี่ยุคกี่สมัยประโยคนี้ก็ยังใช้งานได้ดีเสมอ สาเหตุเพราะนิสัยหลายอย่างของคนเป็นพ่อเป็นแม่จะส่งต่อมาให้ลูก และหากลูกได้เติบโตในสภาพแวดล้อมดี สังคมดี การศึกษาดี ก็จะส่งเสริมให้เด็กคนนั้นเติบโตเป็นคนที่มีคุณภาพ หฤษฎ์เอ่ยขอบคุณคุณเบญญาภาที่ช่วยคุมเด็กในบ้านยกของมาใส่รถ จากนั้นเขากับเบญญาก็เข้าบริษัทพร้อมกัน
“ผมไม่ได้ทำให้พ่อแม่เบญลำบากใจใช่ไหม”
“ถามอะไรอย่างนั้น พวกท่านดีใจที่ได้เจอหิน”
“ผมน่าจะไปเรียนคอร์สเข้าสังคมนะเบญว่าไหม”
“ไม่จำเป็นค่ะ เบญไม่เคยมองว่าหินบกพร่อง ขอบคุณนะที่มารับ และยอมให้เบญนั่งรถคันนี้” เบญญาหมายถึงโรลส์-รอยซ์สีดำคันเก่าทว่าได้รับการดูแลรักษาอย่างดี สายตาที่ใช้มองหฤษฎ์แฝงความรู้สึกบางอย่าง หากเขาสละเวลาจากท้องถนนมามองสักวินาทีก็จะรู้ แต่น่าเสียดาย ที่เขาไม่ได้สนใจมากเท่าความทรงจำวัยเด็ก เขาน่าจะกำลังคิดย้อนไปถึงวันเก่าๆ ที่เคยมีกับครอบครัวบนรถคันนี้
“แค่ได้ยินว่าเบญไม่รังเกียจผมก็ดีใจมาก ก่อนออกมาป้าเพชรยังบ่นอยู่เลยว่าให้ใช้คันใหม่ ผู้หญิงสวยไม่เหมาะกับรถเก่า”
“ฝากบอกป้าเพชรด้วยนะคะ ว่าเบญชอบรถคันนี้”
เบญญากวาดสายตาหวานซึ้งมองรอบรถ กลัวจะห้ามน้ำตาไม่ได้ รถคันนี้คนที่ได้นั่งไม่ควรรังเกียจ แต่ควรจะต้องดีใจ หฤษฎ์รักมันมาก ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้หรือแตะต้องยกเว้นแค่เขาคนเดียว คนที่ได้นั่งถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวที่เขารัก ก็จะต้องเป็นคนที่พิเศษมากๆ ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้วเบญญาไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้มีน้ำตาได้
เบญญากับหฤษฎ์นับถือศาสนาพุทธ ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน พนักงานหลายร้อยชีวิตต่างเข้าใจตรงกัน เว้นหฤษฎ์แค่คนเดียวที่ไม่เข้าใจและไม่เปิดใจ เขาแยกตัวออกไปคุยกับคุณทองแท่ง เบญญาไม่อยากตามติดเขาแจเดินไปคุยกับเพื่อนร่วมงาน
“น้ำครับคุณหิน”
ทองแท่ง ทนายความพ่วงตำแหน่งเลขานุการคนสนิทของหฤษฎ์เข้ามานั่งร่วมโต๊ะ เหน็ดเหนื่อยแค่ไหนใบหน้าของชายวัยกลางคนยังสดใสเสมอ ตัดกับหน้านิ่งๆ ของเจ้านาย
ทองแท่งทำงานให้บริษัทตั้งแต่สมัยที่พ่อแม่หฤษฎ์ยังมีชีวิต ช่วยดูแลหฤษฎ์เรื่อยมาจนเขาเติบใหญ่เป็นผู้บริหารที่เก่งกาจ
“ขอบคุณครับ จัดเตรียมงานเย็นไปถึงไหนแล้ว ผมจำเป็นต้องเข้าไปดูไหม”
เขาห่างไกลศาสนา นับถือตามบัตรประชาชนแต่ไม่ได้มีความรู้ความเข้าใจลำดับการจัดเตรียมงาน หรือต้องจัดเตรียมอะไรมาถวายพระหรือเปล่า งานเช้าเขายกหน้าที่ให้เบญญากับพนักงานในบริษัทจนดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย แค่มาร่วมงาน แต่งานเย็นต่างออกไป เป็นงานเลี้ยงที่จัดให้พนักงานได้กินดื่มสนุกสนาน มีดนตรี กิจกรรม เขาสามารถช่วยคุณทองแท่งได้
“ไม่จำเป็นครับ คุณหินแต่งตัวหล่อๆ รอไปงานได้เลย ผมเนรมิตทุกอย่างไว้เลิศเลอเพอร์เฟกต์ผ่านบริษัทรับจัดงานเลี้ยง รับประกันความพึงพอใจ”
หฤษฎ์ไม่ขัดแค่พยักหน้ารับ หมุนฝาขวดน้ำขนาดเล็กทิ่มหลอดลงไปยกดื่มเงียบๆ
“น้ำหวานดีนะครับ”
ทองแท่งพูดแล้วยิ้มคนเดียว หัวคิ้วเจ้านายย่นมาชนกันคงจะสงสัยว่าน้ำเปล่าหวานได้อย่างไร
ทนายความมือฉกาจเฉลยด้วยการมองตาเชื่อมไปทางเบญญา เลขานุการมือหนึ่งที่คอยช่วยงานหฤษฎ์ไม่ขาดตกบกพร่อง
“ได้ยินคุณเบญเปรยว่าจะชวนคุณหินไปทำบุญที่วัด คุณเบญนอกจากจะสวย เก่ง เพอร์เฟกต์แล้วยังเข้าอกเข้าใจคุณหินมากที่สุด”
บอกเล่าแล้วยิ้มมีเลศนัย เปิดขวดน้ำของตัวเองจะดื่มบ้าง แต่ขวดอ่อน บีบแรงจนเกือบแตกกว่าจะได้ดื่ม ทองแท่งดื่มทีเดียวครึ่งขวดทำเสียงสดชื่นเหมือนนายแบบเป๊ปซี่ ยกเก้าอี้มานั่งเบียดเจ้านาย
หฤษฎ์เพิ่งรู้ตัวว่ามีอะไรแปลกๆ ถึงปรายสายตากลับมามอง
- ผู้เขียน
