โง่งม ที่ 10
การกลับมาของคุณหนูเถียน
ก้าวไปข้างหน้า
“คะ...คุณหนูของข้า คิดถึงเหลือเกินขอรับ...”
พ่อบ้านสูงวัยเดินกึ่งวิ่งมาหาผู้เป็นเจ้านายที่เหลือรอดชีวิตอยู่เพียงหนึ่งเดียวด้วยความดีใจ นับตั้งแต่คุณหนูของตนแต่งงานออกเรือนไปกับคุณชายอู๋ซั่วกู่ก็แทบไม่ได้พบหน้า ไม่ได้พูดคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันอีกเลย แม้กระทั่งในวันที่จัดงานศพของนายท่านทั้งสอง เขาก็แทบไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดเพราะคนของตระกูลอู๋คอยกันท่าอยู่ตลอดเวลา
“ท่านลุงซืออย่าวิ่งสิเจ้าคะ เดี๋ยวก็ล้มกันพอดี”
หญิงสาวปราดเข้าไปประคองชายผมสีดอกเลาขาวโพลนทั้งศีรษะ อาจเป็นเพราะนางและร่างนี้หลอมรวมความรู้สึกและจิตวิญญาณเข้าไว้ด้วยกัน นางจึงรู้สึกรักและผูกพันกับพ่อบ้านชราผู้นี้เหลือเกิน
ภาพวันวานตั้งแต่วัยเยาว์ฉายชัดเข้ามาในความทรงจำ ชายใจดีที่มักยืนอยู่เคียงข้างบิดาเสมอๆ ชายผู้มากความสามารถ เก่งกาจการค้า การบัญชี การจัดการทุกอย่างภา
