“...” คำว่ารักของผมที่จะบอกมันต้องไม่ใช่จังหวะห่วยแตกแบบนี้รึเปล่าวะ
บรรยากาศแม่งไม่ใช่เลย
“แค่ยิมเงียบก็เป็นคำตอบทุกอย่างแล้วล่ะ หึ ยังไงซะยิมเขาก็รักฉันมากกว่าเธออยู่แล้วแหละแจง อ้อ! ไม่สิ จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก เพราะยิมเกลียดเธอต่างหาก ก็นะเธอก็น่าจะรู้คำตอบนี้ดีอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ไม่น่าถามย้ำให้ตัวเองเจ็บเนอะ อีโง่” พอเอเห็นผมเงียบยิ่งพูดอะไรที่โคตรหลงตัวเองออกมา
นี่ผมเคยรักคนแบบนี้ไปได้ยังไงวะ
ส่วนไอ้คนข้าง ๆ ของผมก็นั่งนิ่ง ก่อนจะมองหน้าผมด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ
แล้วน้ำตาแม่งเสือกมีผลต่อจิตใจผมฉิบหาย
“ยิม...ยิมยังรักเอใช่ไหม เราเริ่มต้นกันใหม่ไหมยิม เอคิดถึงยิมนะ คิดถึงทุกช่วงเวลาของเรา คิดถึงทุกอย่างที่ยิมเคยทำให้เอ ให้โอกาสเอได้ไหม ให้โอ...”
“หุบปากดิ๊ พล่ามเหี้ยอะไรนัก” ผมตะคอกใส่เอผู้หญิงที่ผมเคยรักสุดหัวใจ รักจนยอมเป็นควาย ไม่มองความจริงห่าเหวอะไรสักอย่าง
แต่มันก็แค่เคยรักไง ตอ
