เป็นเมียพระเอกก็ลำบากเหมือนกันนะ

ตอนที่ 4 เข้าพิธีแต่งงานกับพระเอก

ท่านแม่ของร่างเดิมเป็นห่วง กลัวว่าหลังจากที่นางสิ้นใจไปแล้วลูกสาวคนเดียวจะลำบากในตอนออกเรือน เพราะผู้เป็นพ่อขายทรัพย์สมบัติกินจนหมด

นางจึงขอร้องสามีว่าต่อให้ทั้งบ้านจะทุกข์ยากขาดแคลน จนไม่มีกินขนาดไหน ก็อย่าขายชุดแต่งงานของนางหรือมอบมันให้กับใคร ชุดนี้นางจะเก็บเอาไว้มอบให้ลูกสาวติดตัวเป็นสินสมรส

ผู้เป็นสามีมองภรรยาที่ร่างกายซูบผอมโรยแรง ดูเหมือนจะหมดลมหายใจตลอดเวลา เขาก็รู้สึกใจอ่อนอยู่บ้าง จึงพยักหน้าเป็นการตกลง มันเป็นสาเหตุที่เวลานางอวี้เอ่ยขอชุดแต่งงานของภรรยาเก่า เขาก็ไม่ยอมตกลงรับปากจะยกให้

ชุดแต่งงานชุดนี้จึงยังคงเหลือไว้เป็นมรดกต่างหน้าของท่านแม่ ชุดแต่งงานเดิมทีถูกตัดขึ้นตามส่วนสูงและรูปร่างของท่านแม่

ซีเหยาดูเหมือนจะผอมกว่าท่านแม่นิดหน่อย ต้องปรับแก้รอบเอวใหม่ ให้สวมใส่แล้วพอดีตัว โชคดีที่ในชาติก่อน ตัวนางพอจะมีฝีมือในการตัดเย็บอยู่บ้าง การเย็บชุดเข้าเอวจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนาง

หลังจากปรับแก้เอวเสร็จ นางก็เอนตัวลงนอนไปบนเตียงอย่างอ่อนแรง รู้สึกว่าปวดหลังไปหมด ในสมองพลางนึกถึงเนื้อเรื่องหลังจากที่ซีเหยาและพระเอกแต่งงานกัน

เหลือเวลาไม่ถึงสองเดือน พระเอกก็จะไปรบที่ชายแดนแล้ว พวกเขาต้องแยกจากกันเป็นเวลาถึงเจ็ดปี ภายในเวลาเจ็ดปีที่ทำสงคราม ความรุนแรงการนองเลือด คงจะทำให้ความอ่อนโยนของเขาหายไป

พูดจากใจจริง ซีเหยาไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะทำให้เขารักนาง และจดจำนางไว้ในใจอย่างลึกซึ้ง เพียงช่วงเวลาสั้นๆ นี้ได้อย่างไร...

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดวันแต่งงานก็มาถึง หลินชวนมารับซีเหยาที่หน้าประตูบ้าน หญิงสาวมองชายหนุ่ม ที่กำลังเดินนำอยู่ข้างหน้าผ่านผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว แม้ตอนนี้จะมองไม่เห็นหน้าของเขา แต่มองจากข้างหลังก็รู้ว่าเขาสูงมาก

ซีเหยาไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายในสมัยโบราณจะสูงมากขนาดนี้ เพราะอาหารการกินในสมัยนี้ดูไม่น่าจะเพียงพอ แต่ครอบครัวของเขาเป็นนายพรานคงจะมีเนื้อสัตว์ให้กินอยู่บ่อยๆ เลยทำให้เขาสูงกว่าชายคนอื่นในหมู่บ้าน

แม่หลินจ้างเกี้ยวมารับนางเข้าบ้าน โดยปกติครอบครัวของชาวชนบท มักจะให้เจ้าสาวเดินไปที่บ้านของสามี แต่เพราะว่าแม่หลินกลัวว่าสะใภ้ใหม่จะได้รับความคับข้องใจ เพราะแต่งงานกับสามีที่กำลังจะออกไปเป็นทหาร จึงพยายามทำเรื่องชดเชยนางให้ได้มากที่สุด

หลังจากบ่าวสาวไหว้ฟ้าดิน เจ้าสาวก็ถูกส่งไปรอที่ห้องหอ หลินชวนมาส่งนางเข้าห้องและยกผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวขึ้น ภายใต้การหยอกล้อของบรรดาป้าๆ น้า ๆ กลุ่มหนึ่ง เขาเขินอายจนไม่กล้าที่จะมองใบหน้าเจ้าสาวของตัวเอง รีบเดินออกไปจากห้องจนสะดุดธรณีประตู เรียกเสียงหัวเราะครึกครื้นจากบรรดาหญิงวัยกลางคนทั้งหลาย

ซีเหยามองเห็นเขาได้อย่างชัดเจน ในฐานะพระเอกนิยายเขาย่อมได้เป็นลูกรักของนักเขียน มีหน้าตาหล่อเหลาตัวสูง ร่างกายแข็งแรงมากเป็นเพราะออกล่าสัตว์มาเป็นเวลาหลายเดือน ผมสีดำยาวถูกมัดเอาไว้ด้านหลัง เผยใบหน้าเกลี้ยงเกลาอันหล่อเหลา ผิวของเขาไม่ได้เป็นสีขาวเหมือนหนุ่มสำอางแต่เป็นสีข้าวสาลีแลดูสุขภาพดี

ซีเหยาพึงพอใจมาก วันนั้นที่เขาช่วยนางขึ้นจากน้ำมองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะมันมืดมาก วันนี้เห็นเขาชัดในที่สว่าง นางก็รู้สึกพึงพอใจในตัวของพระเอกเป็นอย่างยิ่ง แย้มยิ้มออกมาอย่างกรุ้มกริ่ม

รอยยิ้มของซีเหยาทำให้หญิงวัยกลางคนทั้งหลายที่มารอชมความครึกครื้น รู้สึกตกใจอย่างเห็นได้ชัด เสียงหัวเราะพูดคุยเงียบไป พวกนางต่างให้ความสนใจกับเจ้าสาวที่กำลังนั่งยิ้มอยู่

“เด็กผู้หญิงจากตระกูลซีคนนี้ ช่างงดงามนัก! ”

“นั่นสินะ! เจ้าสาวงามขนาดนี้ แต่ตัวเล็กนิดเดียวท่าทางอ่อนแอ...ไม่รู้ว่าจะทนร่างกายที่แข็งแรงของเจ้าหนูตระกูลหลินได้หรือไม่ ฮ่า ฮ่า”

หญิงวัยกลางคนพูดจบ ทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ซีเหยารู้สึกว่าตอนนี้ใบหน้าของนางเห่อร้อนไปหมด นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคนสมัยโบราณจะพูดจาเรื่องในม่านมุ้งกันได้อย่างหน้าตาเฉย!

หลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มหญิงวัยกลางคนก็แยกย้ายกันไป พวกนางรู้จักขอบเขตดี ไม่มาก่อกวนจนเกินงาม เพียงแค่มาหยอกล้อให้เจ้าสาวคลายความกังวลเท่านั้น

ไม่นานหลังจากที่ฝูงชนแยกย้ายกันไป หลินชวนก็ยกถาดอาหารที่มีเนื้อสองจานและผักสองจาน รวมถึงน้ำซุปและข้าวอีกหนึ่งถ้วยเข้ามาให้กับเจ้าสาวของเขา ชายหนุ่มไม่รู้ว่านางชอบกินอะไรจึงตักมาให้ทั้งเนื้อและผัก เมื่อเห็นถาดอาหารตรงหน้า ซีเหยาก็ยิ้มออกมาเบาๆ ให้กับความใส่ใจของเขา

หลินชวนเมื่อเห็นรอยยิ้มของนาง เขาก็รู้สึกโล่งใจ ทุกคนรู้ว่าเขาต้องไปเป็นทหารที่ชายแดน อนาคตไม่แน่นอน ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะได้กลับมาหรือเปล่า

เขาคิดว่าซีเหยาต้องโกรธและไม่พอใจในตัวเขาเป็นอย่างมาก ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ไปกระโดดน้ำ เวลานั้นเขาเป็นคนไปช่วยนางขึ้นมา เขาไม่อยากให้นางต้องตาย

เขาอยากจะยกเลิกงานแต่งงาน แต่แม่ของเขากลับร้องไห้อย่างหนัก พร้อมกับข่มขู่จะจบชีวิตตัวเอง เขารู้สึกผิดมากแต่ก็ไม่สามารถขัดใจผู้เป็นมารดาได้ หลังจากแต่งงานเขาคิดว่าคงต้องพบกับท่าทางเย็นชาของเจ้าสาว แต่ก็คาดไม่ถึงว่านางถึงกับยิ้มให้เขา!