จังหวะรักมาเฟีย

III ชีวิตประจำวัน ต่อจากนี้ [2/3]

หลังจากนั้นประมาณชั่วโมงกว่าๆ หนูนาก็กลับเข้ามาที่ห้องสตูดิโอ เดินเข้ามาโดยที่ไม่หันไปมองในห้องซ้อมที่กั้นแค่กระจกใส เก็บทำความสะอาดโต๊ะที่จัดเตรียมมื้อเที่ยงไว้ ตั้งแต่ที่เธอจัดเตรียมอาหารให้เหล่าศิลปินมาสามครั้งพวกเขาจะไม่เคยมีอาหารเหลือทิ้งเลย ซึ่งเป็นที่น่าชื่นชมมากที่พวกเขาไม่กินทิ้งกินขว้าง 

ในขณะที่เธอกำลังเก็บทำความสะอาด หนูนากลับรู้สึกได้ถึงกระแสบางอย่าง คือเธอกำลังถูกจับตามอง แต่เธอเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะเหลือบตาไปมอง เพราะเดาได้ไม่ยากความรู้สึกแบบนี้ เธอทราบได้ทันทีต้องเป็นสายตาของนักร้องนำแน่นอน  แต่ เอ๊ะ! ทำไมเธอถึงรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาด้วยนะ บอกไม่ถูกว่าเขาไม่ชอบหรือเฉยๆหรือยังไงกับเธอ เพราะรู้สึกถึงอารมณ์แปรปรวนของเขาแล้ว เธอได้แต่ตอบตัวเองว่าไม่เข้าใจเลยสักนิด  

อย่างเคยเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย หนูนาก็หยิบ MacBook คู่ใจขึ้นมา และนั่งประจำตำแหน่งเหมือนเดิม เหมือนเมื่อวาน 

“ขอเช็คอีเมลหน่อยแล้วกัน” ตอนนี้ในห้องสตูดิโอแห่งนี้ ทุกคนก็เข้าสู่โลกของตัวเอง หนุ่มๆซ้อมเพลงพวกเขาต่อ ส่วนหนูนาก็เข้าสู่โลกของตัวเองเช่นกัน เมื่อเปิดอีเมลก็เห็นอีเมลจากเพื่อสาวที่รักเหมือนพี่น้อง ที่เติบโตมาด้วยกันอย่างเคยคือ คิดถึง,สบายดีมั้ย? หนูนาตอบกลับเพื่อนสาว  “นีออน หนูนาสบายดี ขอโทษที่ไม่ได้เขียนหา แค่ยุ่งๆนะ รักและคิดถึงนีออนเพื่อนรักมากๆ...”  ตอบเพียงเท่านั้น เพื่อที่เพื่อนสาวจะได้คลายกังวลความเป็นห่วง

และอีเมลฉบับต่อมาจากสำนักพิมพ์ที่เมืองไทย  ตอบรับกับนิยายเรื่องใหม่ของเธอ ตอนนี้แววตาของหนูนาที่เมื่อสักครู่ดูเศร้าเพราะคิดถึงเพื่อนรักก็กลับมาสดใสมีชีวิตชีวาทันที โดยที่ตอนนี้เธอไม่รู้ตัวว่าปฎิกิริยาของเธอไม่ได้รอดพ้นสายตาคนบางคนที่อยู่ในห้องซ้อมเลย “ผู้หญิงอะไร แสดงอารมณ์ทางแววตาได้อย่างง่ายดาย เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวดีใจ ออกมาอย่างชัดเจน น่ารักแฮะ!”  ปีเตอร์คิดในใจอย่างที่ปรากฎแก่สายตา

แล้วอยู่ๆหนูนาก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังห้องซ้อม ก็ต้องสบตากับผู้ที่มองมาก่อนอย่างไม่ตั้งใจ อยู่ๆเธอก็ร้อนวูบๆที่ใบหน้า เมื่อสบสายตากับนักร้องนำตอนนี้ หนูนารู้สึกว่าไม่สามารถหลบสายตาเขาได้ เพราะแววตาของเขาเหมือนสามารถสะกดเธอไว้ แค่จ้องตากันในระยะที่ห่างกันตั้งหลายเมตรเธอยังใจเต้นแรง ลืมหายใจจนปีเตอร์ยิ้มและขยับปากอ่านได้ว่า ‘หายใจ’ หนูนาตกใจและรีบทำตามเพราะเธอลืมหายใจจริงๆ เธอรีบก้มหน้า คืนสายตาของตัวเอง จ้องที่หน้าจอ MacBook ทันที  

“เมื่อกี้มันอะไร?” หนูนาได้แต่ถามตัวเองแต่ไร้ซึ่งคำตอบ เพราะตัวเธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ เอามือมากุมหน้าตัวเองและตบหน้าตัวเองเบาๆสลับไปมาทั้งสองมือแบบเบาๆ เพื่อเรียกสติของตัวเองกลับมาและมาให้ความสนใจกับหน้าจอ MacBook ต่อ เพราะตอนนี้เธอกำลังจะขึ้นเรื่องนิยายเรื่องใหม่ของเธอแล้ว ทันทีที่ได้รับคำตอบ       ‘เซย์เยส’ จากสำนักพิมพ์ ซึ่งท่าทางที่แสดงออกมาของหนูนาอยู่ในสายตาของปีเตอร์ตลอดจนอดแอบขำ จนต้องยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นแบบนั้น 

หนูนาค่อยๆเหลือบมอง นักร้องนำอย่างไม่ให้เขารู้ตัว จะไม่ให้แอบมองได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อเขาเป็นพระเอกในนิยายเรื่องใหม่ของเธอ แต่แล้วก็ต้องหลบตาอีกครั้งเมื่อสายตาคู่นั้นยังมองเธออยู่และยิ้มขำเธอด้วย  “โอ้ย!!!.....”     หนูนาร้องออกมาและตัดสินใจไม่แอบมองแล้วไปเปิดหาภาพในลุงกู (google) เพื่อบรรยายลักษณะของพระเอกในนิยายของเธอดีกว่า 

“อเมริกันโดยกำเนิด  นักร้องชายที่กำลังถือไมค์บนเวที วาดลวดลายลีลา ทั้งร้องทั้งเต้น สร้างความสนุกสนานให้กับเหล่าแฟนเพลง บนเวทีนั้นเขาช่างดูมีชีวิตชีวามีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ เขาช่างเพียบพร้อมไปทุกด้านสามารถมองเห็นด้วยตา นอกจากน้ำเสียงที่ฟังแล้วน่าหลงใหล รูปร่างที่สมบูรณ์ด้วยความสูง 1.85 เมตร หน้าตาที่สาวๆเห็นแล้วเพียงได้เข้าใกล้แทบจะเป็นลม ชาวอเมริกันที่มีใบหน้าหวาน คิ้วเข้มเป็นธรรชาติเหมือนได้รับการตกแต่งจากช่างโดยอาชีพ รับกับดวงตาสีดำ เพียงแค่ถ้าได้สบตากันแล้วเหมือนคนมองถูกสะกดจนไม่สามารถละสายตาไปได้ จมูกที่โด่งได้รูปแบบชาวตะวันตกรับกับริมฝีปากได้รูปน่าหลงใหล ผิวกายละเอียดสีน้ำผึ้งแบบเอเชีย”

ขณะนี้หนูนากำลังอยู่ในโลกของเธอซึ่งเป็นเอกลักษณ์ในการเขียนเพราะขณะที่เธอเขียนนิยายสิ่งที่เธอเห็นและรู้ตอนนี้คือโลกแห่งจินตนาการ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้กลุ่มศิลปินได้มายืนมองเธอได้เกือบครึ่งนาที มีแต่นักร้องนำของวงที่เดินมานั่งข้างหลังเธออย่างที่เคยทำ  

ทุกคนที่เหลือในวง ไรอัล สตีฟ จอนนี่ พอล ได้แต่จ้องมองคนทั้งสองตรงหน้าอย่างสนใจ ทั้งท่าทางของเพื่อนที่มักจะทำตัวเข้าหานีน่าตลอดเวลา

เมื่อรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติใกล้ตัว เพราะปีเตอร์กำลังมองมาที่หน้าจอ MacBook ของเธอ เขาเห็นรูปของเขามากมายในอิริยบถต่างๆที่เธอเปิดดูจากกูเกิล ปีเตอร์ยิ้มสงสัยไปพร้อมๆกันด้วย และเอื้อมมือไปดึงหูฟังออกจากหูเธอข้างหนึ่งซึ่งเขาเลือกข้างที่อยู่อีกด้านจากที่เขานั่งเหมือนเขาจะโอบเธอ แต่ไปดึงหูฟังออกเป็นการให้หนูนากลับเข้าสู่โลกความเป็นจริง และอีกครั้งที่เธอสบตากับสายตาที่เธอพึ่งจะบรรยายไปในนิยายของเธอ หนูนาตกใจตาโตหน้าแดงก่ำและก็เหมือนเคยปีเตอร์พูดกับเธอเบาๆ ‘หายใจ’ พร้อมกับรอยยิ้มที่สองสามวันนี้ออกมาง่ายจนปีเตอร์เองก็ไม่รู้ตัว

หนูนารีบทำตามนั้นทันที เพราะเธอตกใจจนลืมหายใจอีกครั้ง เมื่อเริ่มได้สติ    หนูนาก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้กลุ่มศิลปินมายืนอยู่ตรงหน้า และอีกหนึ่งคนที่นั่งอยู่ข้างหลัง  

“ซ้อมเสร็จแล้วเหรอคะ?” หันไปถามไรอัล   

“ใช่”   

“สักครู่นะคะทุกคน” พูดพร้อมกับเก็บของ และลุกออกจากตรงนั้นเลือกที่จะไปนั่งที่เก้าอี้ไกลจากคนที่นั่งข้างหลังเธอที่สุด พร้อมหยิบแฟ้มที่รับมาจากเอียน เมื่อตอนบ่ายส่งให้กับไรอัล 

“นี่เป็นตารางงานของพวกคุณต่อจากงานคอนเสิร์ตพรุ่งนี้ อีกสามสัปดาห์พวกคุณจะต้องไปแสดงคอนเสิร์ตที่แมนฮัตตั้น เป็นเวลาสิบวันการแสดงมีสามรอบ ตามรายละเอียดในแฟ้ม”  หนูนาอธิบายสรุป พร้อมส่งแฟ้มงานให้เหล่ากลุ่มศิลปิน

“สนุกกันละคราวนี้”  พอลพูดขึ้นมาด้วยความมีชีวิตชีวา  

“โอเค! หลังจากงานวันพรุ่งนี้ ทุกคนหยุดพักผ่อนอีกหนึ่งวัน หลังจากนั้นก็มาวางแผนการแสดงใหญ่ครั้งนี้กัน” เมื่อไรอัลสรุปให้ทุกคนทราบ และพูดต่อถึงงานวัน พรุ่งนี้อีกนิดหน่อย เป็นที่เข้าใจกันของทุกคนก็เตรียมจะแยกย้ายกันกลับ

“อืม!...ว่าแต่นีน่าช่วงเวลาที่พวกเราไปแมนฮัตตั้น แล้วคุณละ?” สตีฟถามด้วยความอยากรู้ ถึงแม้จะรู้จักกับเธอเพียงแค่ไม่กี่วัน แต่ทั้งเขาและสมาชิกทุกคนในกลุ่มต่างก็ชื่นชอบนีน่าสาวไทยคนนี้ แต่ในแบบเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง ยกเว้นเพียงสมาชิกหนึ่งเดียวที่เขาแอบมองดูปฎิกริยากับคำถามที่เขาถามนีน่า ซึ่งตอนนี้ในมือถือแฟ้มตารางงานและกำลังก้มดู แต่เชื่อเถอะตอนนี้สมาธิของนักร้องนำกำลังรอและตั้งใจฟังคำตอบจากนีน่า

หนูนาเมื่อได้ยินคำถามเหมือนรับรู้กระแสบางอย่างจากปีเตอร์ เหลือบมองไปที่เขา ก็พบว่าตอนนี้เขามองมาก่อนแล้วด้วยสายตาที่บอกให้รู้ว่า คำตอบของเธอนั้นควรเป็นแบบไหนก่อนตอบออกไป “อืม...คือนีน่าต้องร่วมเดินทางไปดูแลพวกคุณด้วยค่ะ”  

“เยี่ยม!!” พอลและสตีฟ ร้องออกมาด้วยความดีใจพร้อมกัน พอลก็เดินเข้ามากอดหนูนาเบาๆ ด้วยความดีใจ  

“คุณเอียนช่างเลือกคนได้เก่งเหมือนเดิม” เนื่องด้วยพอลกับหนูนาอายุเท่ากันจึงคุยกันในแบบเพื่อนสบายๆ และด้วยพอลเป็นคนมีบุคลิกร่าเริงสดใส ยิ้มง่ายกับทุกคน เข้าหาได้ง่ายจึงทำให้เวลาอยู่ใกล้แล้วรู้สึกสบายๆ

แต่พฤติกรรมของพอลที่ปฎิบัติกับหนูนาอยู่ในสายตานักร้องนำและสร้างความไม่พอใจอย่างมาก ไหนจะยิ้มที่หนูนาให้กับพอล เพราะเขาคิดว่ามันควรเป็นของเขาเท่านั้น “ฝากไว้ก่อนหนูนา เธอต้องถูกลงโทษ” ปีเตอร์คิดในใจ