เนื้อคู่ลูกมาแล้ว
557 คำ
ในค่ำคืนที่มืดสนิท นาสูรตื่นนอนกลางดึกเดินออกมาดูดาวประจำตัวของลูกชายแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ เมื่อมันเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นและเป็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี
“ทำไมตื่นมากลางดึกคะคุณนาสูร” พุดซ้อนตื่นและเดินตามสามีมายังระเบียงห้อง
“ทำไมไม่ใส่เสื้อคลุมฮึ” เขาไม่ตอบ แต่ดุแม่ยอดขมองอิ่มของตัวเองแทนแล้วเดินมาโอบสวมกอดเธอจากด้านหลังให้ความอบอุ่น พุดซ้อนแหงนเงยหน้าขึ้นยิ้มหวานให้สามีพร้อมเอนตัวพิงซบอกแกร่ง
“น้องรู้ว่าคุณนาสูรจะกอดให้ความอบอุ่นน้อง น้องเลยไม่ใส่ค่ะ” เธอบอกสามีพร้อมกับกอดท่อนแขนแข็งแรงของเขาที่กอดรัดใต้ราวนมตัวเองแล้วมองดาวบนฟ้า
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงตื่นกลางดึก”
“ดูนั่นสิน้อง ดาวประจำตัวของมังกรกัณฐ์” เขาบอกภรรยาพร้อมกับมองจ้องดวงดาวประจำตัวลูกชายที่ส่องแสงเรืองรองสว่างไสวกว่าดาวดวงอื่น
“ทำไมคะ เกิดอะไรกับลูกรึเปล่าคะคุณนาสูร”
“เกิดสิ แต่เป็นเรื่องดี”
“ยังไงคะ?”
“ก็น้องอยากมีสะใภ้ไม่ใช่เหรอ”
“สะใภ้ อย่าบอกนะคะว่า...อะ...อื้อ” ยังพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกปากหนาของสามีก้มลงมาบดจูบกลืนกินเสียงพูดเสียแล้ว
“อือ...ใช่ อีกไม่นานเราสองคนจะเป็นคุณปู่คุณย่าแล้ว” เมื่อจูบดื่มความหวานของภรรยาจนพอใจก็ผละออกมาเอ่ยตอบ
“แล้วเธอจะรับที่ลูกเราเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งยักษ์ได้เหรอคะ” นี่คือสิ่งที่เธอกังวลมาตลอด
“ความรักจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นมองข้ามตัวตนที่แท้จริงของมังกรกัณฐ์ได้” เขาบอกภรรยาเสียงหนักแน่นและก็พูดต่อ “เหมือนที่ฉันกับน้องยังไงล่ะ น้องยังรับตัวตนที่แท้จริงของฉันได้เลย”
“ก็น้องรักคุณนาสูรนี่คะ”
“เห็นไหม และผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกัน”
“แต่น้องก็อดกังวลไม่ได้อยู่ดีค่ะ น้องอยากกลับไปอยู่กับลูก” เธอบอกสามี
“ได้สิ ฉันจะพาเธอกลับ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ รอให้มังกรกัณฐ์จัดการทุกอย่างก่อน เราค่อยไปแนะนำตัวเองกับลูกสะใภ้” เขาบอกภรรยา เพราะอยากให้ลูกชายจัดการทุกอย่างก่อน อยากให้ผู้หญิงคนนั้นยอมรับตัวตนของลูกชายก่อน
“แต่...” พุดซ้อนยังกังวลอยู่ดี แต่สามีก็พูดแทรกขึ้นอีกครั้ง
“อย่าห่วงเลย ที่นั่นมีพาทีอยู่ อย่าลืมสิ พาทีสามารถจัดการได้ทุกอย่าง”
“ค่ะ งั้นไปนอนกันนะคะ น้องนอนไม่หลับถ้าไม่มีคุณนาสูรนอนกอด” เธอบอกอ้อนสามี แม้ตอนนี้อายุจะร้อยกว่าปี แต่ผิวพรรณของเธอก็หยุดไว้ที่ยี่สิบต้นๆ และสามีเองก็เช่นกันยังคงหนุ่มแน่นและยังสามารถมีลูกได้อีก แต่เธอไม่อยากมีลูกอีกแล้ว ซึ่งนาสูรเองก็เคารพการตัดสินใจของเธอจึงมีแค่มังกรกัณฐ์แค่คนเดียว
“ผมก็นอนไม่หลับถ้าไม่มีคุณนอนด้วย” แล้วนาสูรก็ช้อนอุ้มร่างเล็กของภรรยาพาเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อนอนต่อ
- ผู้เขียน
