Chapter 17 รับน้องสยองจิต! (1)
“เอาล่ะ เจ้าพวกลูกแมวตัวน้อย ทั้งหลาย! เข้าแถว!!”
‘ละ...ลูกแมวตัวน้อย?’
เสียงแหลมเล็กดังขึ้น แม้จะไม่พึ่งเครื่องขยายเสียงเหมือนภาควิชาอื่นๆ แต่มันก็ดังมากพอที่จะทำให้เสียงพูดคุยของนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งแห่งภาคเรียนคริสตัลพากันเงียบกริบ
สายตาของทุกคนเพ่งมองไปยังคนส่งเสียงซึ่งยืนเด่นอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ ทว่าหล่อนสูงมากกว่าชายหนุ่มอีกสองคนที่ยืนประกบเธออยู่บนพื้นทั้งสองข้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น รอยยิ้มมั่นใจบนใบหน้ารูปหัวใจทำให้พวกนักเรียนปีหนึ่งหลายคนเหยียดยิ้มขำขัน การที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มาเรียกพวกเขาว่า ‘ลูกแมว’ มันให้ความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังถูกดูถูกอยู่
ภาคเรียนวิชาคริสตัลนั้นไม่ธรรมดา เด็กนักเรียนแต่ละคนที่ผ่านการคัดเลือกต่างมาจากทั่วทั้งโดรีเธีย และมีหลายคนที่เลือกปิดบังฐานะอันแท้จริงของตนเองไว้
แววตาดูถูกดูแคลนของใครหลายๆ คนไม่ได้ทำให้อล
