Chapter 22 ศึกในห้องพยาบาล
ในขณะที่การรักษาดำเนินไปเรื่อยๆ สายฝนก็โปรยปรายลงมา
ดวงตาคมเบนไปมองหน้าต่างห้องพยาบาลที่ถูกปิดทับด้วยผ้าม่านลายลูกไม้สีขาวสะอาดด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา
“พวกเธอรีบไปเข้าเรียนเถอะ” แวนก้ากล่าวกับนักเรียนชายอีกสามคนที่เหลือ แม้จะเข้าใจดีว่าพวกเขาคงเป็นห่วงเพื่อน แต่การขาดเรียนตั้งแต่วันแรกคงไม่ใช่การเริ่มต้นที่ดีสักเท่าไหร่
“ผมจะอยู่ที่นี่” เอสตาร์ตอบ
“เราจะผลัดกันมาครับ” ไอเรสแก้ไขคำพูดของเจ้าของนัยน์ตาสีแซฟไฟร์ก่อนจะใช้เทเลพาร์ทีคุยกับเขา
‘อย่าทำตัวเป็นห่วงเธอมากจนผิดสังเกต’
เอสตาร์สบตาอีกฝ่าย ‘การที่ฉันเป็นห่วงคราเทล ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังอะไร’
แน่นอนว่าบทสนทนาระหว่างพวกเขาทั้งสอง ลีกับอาจารย์แวนก้าไม่ได้ยิน
“ถะ...ถ้างั้นผมจะอยู่เฝ้าช่วงคาบแรกให้เองครับ” ลียกมือเสนอตัวขณะที่ก้มหน้างุด คาบแรกเป็นวิชาฝึกกายภาพเบื้องต้นซึ่งไม่ใช่ทางเขา เพราะฉะนั้นถ้าเล
