เนเธอร์ขมวดคิ้วเมื่อไม่เข้าใจว่าโจเซฟกำลังพูดอะไร
“นายหมายความว่ายังไง” เนเธอร์ถามกลับ เขาดูออกว่าโจเซฟเปลี่ยนไปนิดหน่อย เมื่อก่อนอีกฝ่ายไม่ได้เข้าใจยากขนาดนี้นี่นา
“เปล่า”
“…”
“ก็แค่คิดว่า หมู่นี้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ใช่ตัวฉันยังไงก็ไม่รู้”
โจเซฟพูดจบก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปรดน้ำต้นไม้ในสวน วันนี้เขาไม่ต้องไปช่วยงานจึงไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียน ส่วนเนเธอร์ต้องไปจัดการเอกสารนิดหน่อยที่โรงเรียนในช่วงบ่าย
แน่นอนว่าคำพูดของเขาฝังอยู่ในหัวของพี่ชายยัยตัวแสบเหมือนคำสาปหลอกหลอน แต่ไม่ว่าจะคิดวนไปวนมาสักกี่ครั้ง เนเธอร์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยเพื่อนของเขาได้อย่างไร
คราเทลและโจเซฟ... คนใกล้ชิดของเขาทั้งสองคนทำให้เขาทั้งปวดหัวและเป็นห่วงไปในเวลาเดียวกัน
“เธอมาสาย!”
“สายมากด้วย!”
พอมาถึง คราเทลก็ได้ยินเสียงพูดประโยคต่อกันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว สงสัยเจ้าสองตัวกวนนี่จะดวงสมพงศ์กับเธอ ไม่ว่าจะไปไหน
