“สองร่างสลับวิญญาณ!” หลัวอี้หลางรำพึงอยู่ภายในใจ
ดวงตาสีนิลคมกล้ายังคงจ้องเขม็งไปที่ร่างของจางเย่วฉินและร่างของมี่อิงอยู่เช่นนั้น จนทำให้ทั้งสองต่างหันกลับมามองหน้ากัน เพราะสายตาของอีกฝ่ายมองราวกับว่าเห็นอะไรบางอย่างของคนทั้งคู่
“คนผู้นี้เขาเป็นสหายของท่านอย่างนั้นเหรอ” จ้าวมี่อิงกระซิบถามกลับไป
แม่ทัพรูปงามในร่างของสตรีสาวแสนสวยพยักหน้าขึ้นลงเป็นการยอมรับ
“ใช่! อี้หลางเป็นสหายของข้า เคยออกรบทำศึกด้วยกันมาแล้วมากมายก็สนิทสนมพอสมควรในฐานะแม่ทัพด้วยกัน” จางเย่วฉินกระซิบตอบกลับไป
“ออ..อย่างนั้นเหรอ แสดงว่าเขาก็พอไว้ใจได้นะสิ” มี่อิงกระซิบถาม
“แม้จะเป็นสหายเคยร่วมรบแต่ข้าก็ไม่ได้ไว้วางใจเสียทุกเรื่อง บางเรื่องก็ต้องระแวดระวังตัวเองให้จงหนักเพราะตระกูลหลัวเป็นขุนนางเก่าที่เคยยิ่งใหญ่ในสมัยราชวงศ์สุย แม้ว่าจะเข้ามาสวามิภักดิ์ต่อต้าถังแล้วก็ตามแต่ก็ไม่อาจวางใจได้” จางเย่วฉินตอบกลับไป
จ้าวม
