หญิงสาวนึกไปถึงเรื่องที่เจ้าบ่าวทิ้งเธอกลางงานแต่งงาน ปล่อยให้เธอเผชิญปัญหาตามลำพัง จนถึงตอนนี้เธอก็ยังติดต่อเขาไม่ได้ เขาช่างเป็นผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกจริงๆ
ดวงตาของหญิงสาวเริ่มมีน้ำใสเอ่อคลอเบ้าขึ้นมาเมื่อนึกถึงเรื่องราวของเมื่อคืน เจ้าตัวพยายามสลัดเรื่องราวนั้นให้หลุดออกไป และใช้สมาธิทั้งหมดที่มีเพ่งไปกับการจราจรตรงหน้า พยายามขบกลั้นธารน้ำใสในดวงตาไม่ให้ไหลออกมาอาบนองสองข้างแก้มของตัวเอง
“ฉันขอละ อย่าพูดถึงมันอีกเลย” หญิงสาวบอกเสียงเครือ
“พูดแค่นี้ต่อมดราม่าแตกเลยเหรอคุณ ไม่เก่งให้ตลอดรอดฝั่งละ”
ทวิชยังเย้าต่อ เขาได้ยินเพียงน้ำเสียงที่สั่นเครือของเธอ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะร้องไห้ออกมาจริงๆ และเขื่อนน้ำตาที่หญิงสาวพยายามกักเก็บเอาไว้พังทลาย เธอเหมือนเป็นผู้หญิงเข้มแข็งและเก่งรอบด้าน แต่กลับอ่อนแอที่สุดในเรื่องแบบนี้
พอชายหนุ่มหันกลับมาอีกครั้งก็ต้องตกใจ เพราะแก้มของหญิงสา
