ป่านฝันรีบขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงและก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังเนียนชนกับกำแพงเย็นเฉียบบอกให้รู้ว่าเธอถอยจนสุดทางแล้ว แม้ว่าเครื่องปรับอากาศจะทำงานของมันได้อย่างดีเยี่ยม แต่ใบหน้าสวยที่แต่งแต้มไว้ด้วยเครื่องสำอางชั้นดีกลับมีเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้น ความเย็นของอุณหภูมิในห้องไม่ได้ช่วยเธอได้เลยสักนิด
แม้เหงื่อจะออก แต่ในอกกลับหนาวสะท้าน สะบัดร้อนสะบัดหนาวแบบแปลกๆ แต่เธอต้องหาทางรอด ป่านฝันหันหาตัวช่วย แล้วก็เห็นประตูห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัววางอยู่ ไม่รอช้า เธอขยับเข้าใกล้ทันที คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมากอดแน่น ราวกับจะทำให้ความร้อนหนาวสลับเย็นนี้คลายลงได้บ้าง ดวงตาสวยเล็งไปที่ประตูห้องน้ำ
“แล้วนั่นจะทำอะไรอีกล่ะ ยังไงคืนนี้ก็ไม่รอดหรอก เขาบอกว่าคนพูดเยอะปากดี ควรจะปิดปากด้วยปาก” ทวิชสนุกเมื่อเห็นท่าทางหวาดหวั่นฉายชัดจากแววตาและท่าทาง แต่ก็ไม่วายจะขู่เธอเล็กๆ
“เอ่อ... ฉะ... ฉันจะไปอาบน้ำ” ป่านฝันบอ
