“สวัสดีครับคุณพราวลดา ผมมาพบท่านรอง ฝากคุณพราวแจ้งท่านให้ผมด้วยนะครับ”
“สวัสดีค่ะคุณทวิช ไปฮันนีมูนกลับมาแล้วหรือคะ พราวยังไม่เจอป่านเลย สนุกหรือเปล่าคะ”
หญิงสาวชวนคุยพลางต่ออินเตอร์คอมหาเจ้านายหนุ่มพร้อมกับแจ้งชื่อคนขอเข้าพบให้คนข้างในทราบ หลังจากที่หญิงสาวละจากบทสนทนา ชายหนุ่มถึงได้ตอบคำถามที่เธอถามค้างไว้
“ครับ... คุณป่านซื้อของมาฝากพวกคุณเยอะแยะเลย แต่ตอนนี้เจ้าตัวโดนงานถล่มหัวฟูอยู่ข้างล่างโน่น ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เมื่อกี้ผมเพิ่งจะแวะเอาอาหารเที่ยงไปให้ ทั้งบังคับทั้งขู่ถึงยอมกิน” ชายหนุ่มบอกเพื่อนสนิทภรรยาจัดฉากของเขาเสียงราบเรียบแต่ทว่าดวงตากลับฉายแววเป็นประกาย
“แหม! คุณทวิชนี่มีอารมณ์ขันนะคะ พูดเสียพราวมองเห็นภาพเลย ป่านก็บ้างานอย่างนี้เสมอล่ะค่ะ จะว่าไปแล้วไม่ใช่แค่เรื่องงานหรอกค่ะ ต้องบอกว่ารายนั้นจริงจังกับทุกเรื่องน่าจะเหมาะกว่า นี่คงยังไม่รู้เรื่องข่าว ไม่อย่างนั้นป่านคงไม
