คล้อยหลังลูกน้องป่านฝันก็นั่งอ่านรายละเอียดเรื่องต่างๆ บนหน้าจอโน้ตบุ๊กเพลินจนลืมเวลา กระทั่งเสียงเรียกจากโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเธอขัดขึ้นมานั่นแหละเธอจึงได้ละสายตาออกมา
“ค่ะ อืม... ว่าไงปูเป้ โอเค... ได้... ขอบใจมาก”
เจ้านายสาวคนสวยตอบกลับไปก่อนจะวางหูโทรศัพท์ลงบนแป้นเหมือนเดิม แล้วหันกลับมาสนใจงานอีกครั้ง กระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวันโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่านั่งมานานขนาดนี้ จนเสียงเคาะประตูห้องก็ดังแทรกขึ้นมาขัดจังหวะ
“เชิญค่ะ มีอะไรกับพี่หรือเปล่า”
เจ้าของห้องถามคนที่เข้ามาใหม่หลังจากอนุญาตแล้วโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากหน้าจอที่เธอสนใจตั้งแต่ตอนเช้า เพราะคิดว่าคนที่เข้ามาใหม่เป็นลูกน้องของเธอ
“บริษัทนี้ใช้งานเมียผมหนักขนาดนี้เลยหรือเนี่ย”
เสียงที่ได้ยินทำให้หญิงสาวชะงัก ละสายตาจากความสนใจเมื่อครู่แล้วเงยหน้ามองคนที่เข้ามาใหม่ทันที สบตาเขาด้วยความไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้ใครก้าวก่ายและล
