ป่านฝันเหลือบสายตากลับไปมองเขาอย่างหวาดระแวง
“คุณอย่ามาคิดทะลึ่งกับฉันนะ”
“ผมว่าคุณนั่นแหละ ทะลึ่งมากกว่าผมซะอีก จะคิดลึกไปไหน ก็แค่จะชวนมาเล่นเกมกันเท่านั้น”
ชายหนุ่มตอบพร้อมกับหยิบเหรียญขึ้นมาชูให้หญิงสาวดูพร้อมกับรอยยิ้มเต็มวงปากกว้าง ป่านฝันย่นจมูกมองชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ เขาเพิ่งงีบหลับได้ไม่นานก็โดนปลุก แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขากลับเหมือนคนนอนเต็มอิ่มมาตลอดทั้งคืน
“เกม!” หญิงสาวทวนคำพูดของเขาและทำหน้างง “เกมอะไร ไหนคุณบอกว่าง่วง ทำไมไม่นอนละ”
“ง่วงน่ะ! มันอาการก่อนหน้านี้ต่างหาก พอมีคนปลุกให้ตื่นก็หายง่วง
แล้ว ถ้าขืนยังง่วงอีกผมต้องไปเผาร้านกาแฟทิ้งแล้วแหละ อเมริกาโน่แก้วขนาดนั้น ถ้ายังง่วงก็ควรไปหักคอนกแก้วขนงามเสียงเจื้อยแจ้วตัวนั้นซะด้วย”
ทวิชบอกติดตลกชี้มือไปยังแก้วกาแฟที่เขาเพิ่งดื่มเข้าไป พลางทำท่าประกอบหยอกล้อเธอ เขายิ้มเต็มวงปากและดวงตาเป็นประกาย ช่างไม่รู้เลยว่ารอยยิ
