ในจังหวะลิซ่าขับรถมาจอดที่หน้าตลาดสดพอดี ทั้งคู่ก้าวลงจากรถ ลิซ่าเดินนำหญิงสาวเข้าไปในตลาด เธอหันกลับมาถามหญิงสาวอีกครั้งเมื่อเดินมาได้สักพัก “คุณป่านอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ ที่รีสอร์ตมีเครื่องครัวนะคะ จะซื้อไปทำเองก็ได้” ป่านฝันยิ้มทำหน้าปูเลี่ยน ตอบกลับคนพามาเสียงอ่อย “ป่านไม่สันทัดเรื่องงานครัวเลยค่ะ เวลาส่วนมากของป่านหมดไปกับการทำงานนอกบ้านส่วนใหญ่ ทำได้แค่อาหารง่ายๆ เป็นพวกแม่บ้านเฮงซวยอะไรแบบนั้น” “ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรค่ะ ซื้อไปก่อนแล้วค่อยหาคนทำทีหลังก็ได้ คุณป่านชอบทานอะไรคะ” “ป่านชอบปูผัดผงกะหรี่ หมึกทอดกระเทียม ส่วนของโปรดที่สุดเป็นยำวุ้นเส้นค่ะ” “ว้าว! ผัดปูผงกะหรี่นี่ชอบเหมือนกันกับนายวิชเลยค่ะ ดีเลย งั้นเราไปซื้อปูกัน” ลิซ่าจูงมือหญิงสาวเดินเลือกซื้อของได้สักพักก็หันมาถามคนเดินตาม อีกครั้ง “หิวหรือเปล่าคะ หาอะไรไปรองท้องกันก่อนดีกว่า กว่าจะถึงบ้านจะหิวแย่” เป็น