ตอนที่ 13 บทส่งท้าย
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในเมืองภูเก็ต ทั้งครอบครัวและเพื่อนๆ ของที่รักกำลังรวมตัวกันมองไปยังเป้าหมายหนึ่งเดียว ใบหน้าแต่งแต้มรอยยิ้มไม่จืดจาง
“ดูๆ หน้าตาไม่ผิดจากเฮียแดนสักกระเบียดนิ้ว ตัวโตเป็นบ้าเลย ถึงว่าทำไมไอ้รักเบ่งไม่ออกจนต้องผ่าคลอด” มะนาวมองเด็กน้อยแล้วยิ้มแก้มปริ
“พ่อลูกเขาจะเหมือนกันก็ไม่แปลก อย่าให้เหมือนไอ้รักเลย ผิดเพศจนเกือบจะขึ้นคาน” ชินเอ่ยเสียงไม่เบาเลยแต่ก็พูดทั้งที่ริมฝีปากยิ้มแบบหุบไม่ลง
“หล่อตั้งแต่เกิดเชี่ยวนะ” ภามเอ่ยขณะที่หันมามองลูกสาวในอ้อมแขนนิลดาภรรยาของเขาบ้าง มองสลับเด็กน้อยทั้งสองกันไปมาจนแววตาวาวแสงปรากฏขึ้นปราดหนึ่งและเขาก็อมยิ้มน้อยๆ ท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“หนุ่มน้อยหลานยายน่าเกลียดน่าชังที่สุด... คิดอย่างฉันไหมคะผู้ว่าฯ” สุดใจหันไปถามสมศักดิ์ที่รีบเคลี
