@ เพ้นท์เฮ้าส์
"ฉันยังหายใจอยู่ไหมเนี้ย?" มือเล็กยกทาบหน้าอกอวบ เช็คอัตราการเต้นหัวใจที่มันยังคงบอกจังหวะ ตอนที่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเซนโซ่แล่นจอดในลานเก็บ
"เลือกเอาจะตายตรงไหน" ร่างสูงโยนหมวกนิรภัยส่งให้ลูกน้อง วางท่อนแขนแกร่งพาดบนไหล่มน กดดันให้ร่างบางเดินตาม ด้วยความสูงเกือบร้อยหกสิบเซนติเมตร เลยได้ระดับตรงบ่ากว้าง
"อย่าทำให้ฉันตกใจอีกนะบอกไว้ก่อนเลย"
"โทษของเธอวันนี้มันร้ายกว่าวันนั้นอีก...คงไม่ต้องบอกด้วยซ้ำ" ยามเดินเข้าเขตพื้นที่ส่วนตัว ร่างสูงดันให้นักศึกษาสาวหันหลังแนบพนังห้อง ล็อคด้วยสองแขนแกร่งไม่ให้เธอหนีพ้น
"ฉันขอบคุณไปแล้วไง แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ผิด"
"ผิด!!!" น้ำเสียงเข้มเน้นจริงจัง ผ่านลมหายใจกลิ่นบุหรี่จางๆรดใบหน้าจิ้มลิ้ม มันน่าหมั่นเขี้ยวจนอยากขย้ำให้แหลกไม่เหลือชิ้นดี
"ผิดตรงไหนอีก?" สองมือบางดันแผงกว้างออกจากลำตัว เขายิ่งขยับมาชิดจนหน้าอกอวบแนบกับกล้ามม
