ช่วงค่ำ_
บรรยากาศครึกครื้นในแสงไฟสีนวลอ่อน เกิดเสียงหัวเราะดังเป็นระลอก ทำให้บ้านเคยเงียบเหงากลับมาสนุก
"นึกยังไงคะชวนดาริณมากินหมูกะทะ ปกติบ้านนี้ออกจะรักสุขภาพ" หญิงสาวเดินมาดมั่นพร้อมครอบครัว หลังบินกลับมาเยี่ยมบุพการี
"หนูบลายธ์ลงมือทำเองเลยนะ ถือว่านานๆกินทีไม่เป็นไรหรอกจ้ะ"
"สวัสดีค่ะ บลายธ์ดูสูตรมาจากในเน็ตค่ะ เห็นพวกเพื่อนบอกกันมาว่ามันอร่อย" น้ำเสียงใสรีบอธิบายบอก จริงๆแล้วเธอตั้งใจจะหลบหน้าคนที่เพ้นเฮ้าส์ กลัวว่าถ้ากลับไปจะโดนลงโทษอย่างหนัก
ส่วนเขาเองก็ยังมาไม่ถึง ได้ข่าวว่าติดผ่าตัดอาจหลายชั่วโมง
"ต้องกินร้อนๆมันอร่อยจริงๆแหละ งั้นเรามาทานกันดีกว่า" มารีนทิ้งกายนั่งลงข้างโมอา ผายมือให้รุ่นลูกได้นั่งลงตาม ถึงจะคีบจำพวกเนื้อสัตว์ให้หลานอีกสองคน
"ว่าแต่น้องบลายธ์มาอยู่กับคุณป้าเหรอคะ" ดาริณถามอย่างขี้สงสัย นึกเอ็นดูหญิงสาววัยละอ่อนในชุดนักศึกษา
"อยู่ที่เพ้นเฮ้าส์ต่าง
