กรามแกร่งของเพลิงพญาขบกันแน่น
“นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากรู้...”
“แล้วนายอยากรู้อะไรล่ะ”
“เธอจะไปไหน!”
หล่อนเม้มปากแน่น ฟันคมๆ กดลงบนกลีบปากอิ่มจนเจ็บระบม แต่กระนั้นหัวใจก็ยังเจ็บปวดกว่า
“ไปหาพี่พันมั้ง”
หล่อนแกล้งประชดตอบออกไป แต่ก็ไม่คิดว่าจะทำให้เพลิงพญาโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดงขนาดนี้
“จะทิ้งผัวไปหาชู้สินะ!”
“ฉันไม่มีผัว!”
“แล้วไอ้ที่ยืนอยู่ทนโท่นี่ล่ะ ไม่ใช่ผู้ชายที่กระแทกเธอจนฟินไปสามโลกหรือไง”
หล่อนกำมือแน่น ก่อนจะตบหน้าเขาเต็มแรงจนแก้มสากแดงก่ำ
“คนหยาบช้า”
ใบหน้าหน้าหล่อเหลาที่ถูกตบจนหันไปอีกทางค่อยๆ หมุนกลับมา จ้องมองหล่อนเขม็ง
“ตบหนึ่งครั้งแลกกับการกระแทกเธอร้อยครั้ง” เขากระชากหล่อนเข้าไปในอ้อมแขน และกอดรัดแน่น “และจูบอีกพันครั้ง”
“ปล่อยฉันนะ” หล่อนดิ้นรนโวยวาย น้ำตาที่เพิ่งเช็ดแห้งไปทะลักออกมาอีก “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ปล่อยนะ ไอ้คนใจร้าย”
“ใครกันแน่ที่ใจร้าย” เขาก้ม
