“เจอเมื่อเช้า ตอนแวะไปที่บ้านน่ะ ว่าแต่น้องน้ำตาลยังไม่เจอนายเพลิงหรือครับ”
หล่อนแสร้งหัวเราะ ทั้งๆ ที่ภายในใจไม่เป็นสุขเลยสักนิด
“ไม่เจอน่ะดีแล้วค่ะ เจอหน้าก็ตีกันทุกที”
พันตะวันยิ้มบางๆ “บางครั้งคนเราก็ชอบซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ใต้ความเกลียด น้องน้ำตาลว่าไหมครับ”
“เอ่อ...”
“พี่ขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวมีนัดตอนบ่ายโมง”
“เอ่อ ค่ะ”
หล่อนยกมือขึ้นไหว้พันตะวันกับพชรเลขาส่วนตัวของชายหนุ่ม และมองชายหนุ่มสองคนเดินเคียงคู่กันจากไปด้วยความรู้สึกไม่ยินดียินร้ายอะไรนัก
ตอนนี้หล่อนแน่ใจแล้วล่ะว่าไม่ได้รักพันตะวันอย่างที่เคยเข้าใจเลย แต่คนที่หล่อนรักคือ...
“ไม่... ไม่... อย่าพูดมันออกมานะตาล”
หล่อนส่ายหน้าแรงๆ และลุกขึ้นยืน แต่คงเพราะลุกเร็วไปทำให้เซจะล้ม มือของใครบางคนมาคว้าเอวเอาไว้
“อุ๊ย... ขอบคุณค่ะ”
หล่อนหันไปขอบคุณ ก่อนจะอ้าปากค้าง แววตาเต็มไปด้วยความยินดีจนแทบซ่อนไม่มิด
“นายเพ
