และแล้วน้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมก็ไหลลงมาอาบสองแก้มเพราะมันทนไม่ไหวเลย เอาจริงๆ นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้เพราะความกลัว ความห่วง ความกังวลในทุกๆ อย่าง...
เธออยู่ในอ้อมแขนของผมตลอดทางที่มาโรงพยาบาลผมเรียกเธอตลอดทั้งปั้มหัวใจทั้งผายปอดแต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัวอยู่ดี...
เมื่อถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็พาเธอเข้าห้องฉุกเฉินไป.....
"ญาติกรุณารอด้านนอกนะคะ"
"คุณหมอครับช่วยแฟนของผมให้ได้นะครับ นะครับคุณหมอ" ผมเขย่าตัวคุณหมอแรงๆ
"โอเคครับผมเป็นหมอผมต้องพยายามจนสุดความสามารถของผมนะครับไม่ต้องห่วง" หมอพูดจบประตูของห้องฉุกเฉินก็ปิดลง
"ขอเชิญญาติไปกรอกประวัติของคนไข้ให้ด้วยนะคะ"
" อ้อค่ะๆ คุณนนท์รอป้าอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ คุณท่านกำลังมาค่ะ"
" ครับป้า " เวลาผ่านไปไม่รู้ว่านาน เท่าไหร่แต่ข้างในใจมันร้องบอกว่า นานเหลือเกิน
" ตานนท์ลูก น้องเป็นไงบ้าง " เสียงคุณทิพย์แม่ของน้องครับ
" น้องอยู่กับหมอครับแม่ "
"ใ
