บทที่ 8 เสียอาการ

1684 คำ
..ฉันยืนดูเหตุการณ์อยู่สักพักแล้ว ฉันเห็นตั้งแต่ขนมจีนมันก้มลงไปเก็บแผ่นชีสที่ตกลงพื้น พอมันเงยหน้าขึ้นมามันก็ชนเข้ากับเขา แต่ดูท่าทางนั้นจะไม่จบฉันเลยเดินเข้าไปหา คนอย่างฉันไม่ชอบอยู่แล้วคนประเภทนี้ แล้วยิ่งเป็นเพื่อนของฉันด้วยแล้ว มันต้องพังกันไปข้างนึงแหละหึหึ.. เคยได้ยินใช่ป่ะว่ารักชาติยิ่งชีพ นั่นแหละฉันก็รักเพื่อนยิ่งชาติ 555 เกี่ยวกันป่ะวะ.. ผมหันหลังไปตามเสียง..เธอเดินผ่าวง เข้ามาเพื่อไปหาเพื่อน ที่จริงเพื่อนเธอก็ไม่ได้ผิดขนาดนั้นหรอก แต่ผมโมโหไงที่เธอทำผมเสียเวลาเพราะเธอมัวแต่ก้มๆ อยู่ผมจึงพูดออกไปแบบนั้น แต่หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาผมก็ไม่ได้ฟังหรอกว่าคนที่เดินชนผมเธอพูดว่าอะไรบ้าง.. ตอนนี้ผมได้แต่ยืนนิ่งๆ อยากจะวิ่งเข้าไปกอดเพราะคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่คือคนที่ผมพูดกับเพื่อนว่าจะจีบ ก่อนที่จะเดินมาโรงอาหารนี่แหละครับ ทีแรกกะว่าจะจีบเล่นๆ แต่พอเห็นตัวจริงคำว่าเล่นๆคงต้องพับเก็บไว้เลย ผมจ้องมองหน้าหยิ่งๆ ของเธอเนิ่นนาน ก็ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด ก็เธอดันสะกิดหัวใจเสืออย่างผมเข้าจังๆ สวยกว่าคู่ขาของผมทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาสวยแบบถูกมนต์สะกดให้ตกอยู่ในภวังค์ ฉันยืนมองผู้ชายตรงหน้าที่เขาเอาแต่จ้องฉัน ด้วยอารมณ์ที่ติดเหวี่ยงๆหน่อย มีอย่างที่ไหนมายืนว่าผู้หญิงฉอดๆ เหอะๆ ฉันได้แต่คิดในใจ "คุณมีอะไรกับเพื่อนฉันหรือเปล่าคะ" แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือความเงียบหึหึ..จนอารมณ์จะขึ้นอีกรอบแล้ว ก็เลยถามกลับไป "อ้าวนี่ถามไม่ตอบ สติยังสมประกอบดีอยู่หรือเปล่า" นี่แหละเรียกถาม มันก็ยังไม่ตอบอยู่ดี.. "ถ้าไม่มีอะไรฉันขอต้วนะ และหวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก" ผมได้แต่ยืนเอ๋อๆ เมื่อพบเธอ คนสวย อ่อนระทวยไปหมด ยืนหำหดเอ้ยสติมึงสติ... "ยืนอั้นตดนิ่งนานเอย..เป็นเชี้ยอะไรของกูครับจะแต่งกลอนแปด แต่ดันนึกถึงเม็ดแต.ดสีชมพูเอ้ยยไม่ใช่ไปใหญ่แล้วกู เชี้ยเอ้ย.... ..ผมได้แต่ยืนถกเถียงกับตัวเองในใจ ทั้งที่เธอเดินออกไปนานแล้ว แถมว่าผมอีกเหอะๆ.. "อ้าวเห้ย..มัวแต่ยืนนิ่งเหมือนนักรบ เจอรักแรกพบหรอวะไอ้เสือ แถมมึงยังยืนให้เธอด่าอีก กูละเชื่อมึงเลยไอ้เวร" เป็นเสียงของบีกันต์ที่พูดแบบไม่จริงจังนัก.อย่าว่าแต่มันเลยเมื่อกี้ตอนผมเห็นเธอ ผมก็แทบลืมหายใจ แต่พอผมตั้งสติได้ผมก็แซวพ่อเสือประจำกลุ่มซะหน่อย เพราะตั้งแต่ผมรู้จักกับมันมามันไม่เคยออกอาการพอใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเรียกได้ว่าเสียอาการมากเลยทีเดียว ดูตอนเธอด่ามันยังยืนนิ่งได้อีก อะไรครับนี่เพื่อนผมไม่รู้มันคิดอะไรอยู่... "ของสวยๆ งามๆ ก็ต้องมองนานๆหน่อยดิวะ มึงไม่เคยได้ยินเพลงมองนานๆ หรอ" "ที่มันร้องว่ามองนานๆ คนสวยต้องมองนานๆ มองนานๆ คนสวยต้องมองนานๆ ร้องแบบเนี้ยเพลงของวิตมินอ่ะรู้จักป่ะ เพลงเค้าออกจะดัง แต่ถ้ามึงเปิดเบา มึงก็จะไม่ได้ยิน" "วะไอ้นี่มึงมีอารมณ์สุนทรีกับเค้าเป็นด้วยหรอกูคิดว่ามึงจะทำเป็นแต่วิดิโอคลอเรียกสาวๆ ที่ชอบวิ่งราวเงินในบัญชีมึงซะอีก" แต่กระเป๋ามึงคงไม่ฉีกหรอกเนอะ เพราะป๋าแบบมึงมันพร้อมเปย์ แค่เห็นเธอเดินเซล้มลงใต้ร่าง แล้วร้องครางดังอ๊ะ อ๊ะ อ๊ะใช่ป่ะวะ เป็นโปเต้ที่พูดแบบนั้นออกมาแล้วก็ทำหน้ายียวนกวนประสาทแบบสุดๆ "สัดดดด..อย่ารู้ดีจะแดกกันมั๊ยข้าวถ้าหิว ก็ตามมากูเลี้ยงครับวันนี้อารมณ์ดีวะ" แล้วมันก็เดินผิวปากไปอย่างสบายใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันยังจะแดกหัวน้องคนนั้นอยู่ลย "เหอะๆไอ้กิ้งก่าเอ้ยเปลี่ยนสีไวฉิบหาย" เป็นเสียงของบีกันต์ ทางด้านสาวสวย... "มาแล้วค่าาา..รอนานกันไหมห้องน้ำคนเยอะมาก" เป็นเสียงของน้ำเงี้ยว "คนเยอะหรือแอบส่องผู้ย๊ะ" "แหะๆ รู้ทันฉันอีกก็ด้วยนิดนึง ว่าแต่แกเถอะ ไปกินรังแตนที่ไหนมาดูทำหน้าบูดเหมือนหมาเอ้ย..ตูดลิง " "เฮ่อออ..อย่าให้เหลาอารมณ์เสียมาก เป็นผู้ชายที่โครตปากหมาฉันไม่แปลกใจเลยทำไมถึงเป็นพี่น้องกับนังสเปิร์มได้" "ห๊ะ..ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดียวแกไปมีเรื่องจริงดิ" "เออดิ แม่งฉันก็เดินตามหลังวี่มานิดนึงอ่ะ แต่แผ่นชีสมันดันปลิวตกที่พื้นใช่ป่ะ ฉันก็ก้มลงเก็บ พอจะเงยหน้าขึ้นมาก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาชนแล้วอ่ะ" "แต่เอาจริงฉันก็ไม่ได้ผิดทั้งหมดนะโว้ย มันก็เห็นว่าฉันกำลังก้มอยู่ มันจะเดินมาทางนี้ทำไมวะประสาทแดกฉิบหายแล้วคือฉันขอโทษแล้วมันก็ยังมาว่าฉันอีก..ฉันเลยมานั่งอารมณ์เสียอยู่นี่ไง" "ดีที่วี่เข้าไปทันไม่งั้นนะฉันได้ตะบันหน้าไอ้สปายไปแล้วเหอะๆ หล่อแต่สันดารหมาฉันก็ไม่กรี๊ดให้เจ็บคอหรอก" นี่แหละขนมจีนไม่เคยหาเรื่องใครก่อนเป็นคนสนุกสนานเฮฮา แต่ถ้าอารมณ์ขึ้นแล้วก็จะร่ายยาวแบบนี้ "เออๆ ไปๆ ไม่ต้องสนมันหรอกฉันพาไปกินติมฉันเลี้ยงเอง" น้ำเงี้ยวพูดพร้อมฉุดขนมจีนให้ลุกขึ้นเดินตามตัวเองไป.. ..ฉันกับนังเงี้ยวนั่งกินไอติมอมๆ ดูดๆ ไอติมอะไรก็ไม่รู้ยิ่งดูดยิ่งอร่อย หรือฉันคิดไปเองวะ เหอะๆ... เมื่อพวกฉันกินข้าวกันเสร็จและกำลังจะลุกขึ้นในขณะนั้นเองสายตาของฉัน ดันไปปะทะกับสายตาคู่หนึ่งกลางอากาศ เขาก็กำงจะลุกขึ้นพอดี อยู่คนละมุมแต่มันเห็นกันได้ชัดเจน "เอ้..เพื่อนฉันแอบมองใครน๊าา" ขนมจีนถามพร้อมกับมองไปทางที่พื่อนกำลังมองอยู่ ชัดเลยจ้าาทางนั้นก็มองมาด้วยสิ "กรี๊ดๆๆ...พี่นนท์เขามองแกอ่ะนังวี่" "ว๊ายตัวพ่อกับตัวแม่เขาจะปิ๊งกันไหมวะอีจีน" น้ำเงี้ยวกระซิปข้างหูของขนมจีน "มึงดูสายตาที่ทางนั้นมองมากูว่าไม่เหลือ แต่ก่อนอื่นนั้นมึงดูโน่นแขกไม่ได้รับเชิญเดินมาโน่นแล้ว ขนมจีนทำหน้าผยักผเยิบให้เพื่อนสาวหันไปมอง ส่วนเกิน "หมูเขาจะหามดันเอาคานเข้ามาสอดเหอะๆ" ขนมจีนพึมพำเบาๆ "อะไรคานๆวะอีจีน แกจะขึ้นคานหรอ" ขนมจีนได้แต่กรอกตามองบนให้กับเพื่อนชายใจสาว "อย่างแกเหมาะกับคำนี้นะนังเงี้ยว" ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด "อีกอย่างฉันสวยขนานนี้ไม่มีทางย่ะที่จะขึ้นคานต้องมีสักวันที่ฉันจะมีผัวเป็นของตัวเอง" "ย่ะฉันจะรอวันนั้น" ทางด้านหนุ่มหล่อที่ถูกพูดถึง ผมกำลังจะลุกพอดีและเป็นจังหวะเดียวกันกับใครบางคน ที่ลุกพร้อมกันทำให้เราสบตากันอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมไม่ประหม่าเท่าครั้งแรกแล้ว แต่ในใจก็ยังรู้สึกว่ามันตึกๆ ตักๆ อยู่บ้าง "พวกมึงดูสิกูมองเห็นใครพรมลิขิตชัดๆ กูว่าอีกไม่นานหรอก" เป็นเสียงของบาสที่มองสถานการณ์ตรงหน้าดูเถอะเพื่อนที่ไม่เคยสนใจใครแต่วันนี้กลับมองเขาตาไม่กระพริบ คงมีข่าวดีเร็วๆนี้แหละ.. "เออวะ มองขนาดนี้ถ้าเป็นปลากัดกูว่าคงท้องไปแล้วแหละ" ตามมาด้วยบอล "มึงดูโน่นตัวมารมาแล้ว" เสียงลีโอ แขกไม่ได้รับเชิญมักจะมาตอนที่เค้ากำลังจะจิ้นกันเสมอ "พี่นนท์คะ สปอยซื้อน้ำมาให้ค่ะ" "ขอบคุณครับแต่พี่อิ่มแล้วขอตัว" "พี่นนท์คะ ทำไมพี่ต้องหมางเมินใส่กันทุกครั้งเวลาที่สปอยมาหา พี่ก็รู้ว่าสปอยคิดยังไงกับพี่" ความอัดอั้นตันใจและขุ่นเคืองที่เขานั้นไม่เคยรับน้ำใจจากเธอเลยไม่แม้แต่จะคุยดีๆ ด้วยสักครั้งเอาแต่หนีหน้าตลอด ทำเหมือนรังเกียจเธอหนักหนา "พี่คงไม่ต้องพูดหรอกครับ น้องเองก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเพราะอะไร พี่ให้ได้แค่ความเป็นพี่น้องเท่านั้น แต่ถ้าน้องต้องการมากกว่านั้นพี่คงให้ไม่ได้ พี่ไม่ชอบให้ความหวังใคร ขอโทษจริงๆ ครับ" พูดจบผมก็เดินออกจากตรงนั้นทันที... "ฮึก..ฮือ..ไอ้คนใจร้ายสักวันหนูจะทำให้พี่รักหนูให้ได้คอยดู" "พี่ว่าน้องอย่าพยายามดีกว่านะเพื่อนพี่มันไม่เคยชอบน้องเลย และตอนนี้มันอาจจะมีคนในใจแล้วก็ได้ถ้าไม่อยากเจ็บไปกว่านี้ก็ตัดใจซะเถอะ เพื่อนพี่มันเป็นหินใครๆ เขาก็รู้ทั้งนั้นอีกอย่างพี่ชายของน้องคงไม่ชอบใจแน่ที่รู้ว่าน้องสาวมาบอกรักศัตรูของตัวเอง" เป็นคำพูดร่ายยาวจากปากของบอล และเขายังปรายตามองไปทางพี่ชายของเธอ เพื่อให้เธอได้รู้ว่าพี่ชายของเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วนั่นเอง...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม