“คุณแซนของแม่เขาว่างงานนะคะ ที่จริงเขาน่าจะมาช่วยงานแม่ในครัวก็ได้”
“พูดอะไร” แม่มองลูกสาวตาเขียว และยิ้มอ่อน ๆ ให้กับอาคิรา
“อย่าไปถือสาเลยนะคะ ยังเด็กนะคะ”
“หนูไม่เด็กแล้วนะคะแม่ จบปริญญาตรี แล้วก็มีงานทำ ไม่เหมือนใครบางคน ลอยไปลอยมา ทำตัวไร้แก่นสาร”
“ยายหวาย”
อาคิราไม่ตอบโต้ แต่สายตาของเขาจ้องมองที่ริมฝีปากของเธอเป็นจุดเดียว อาทิตยาเห็นสายตาแบบนั้น ก็คิดโกรธขึ้นไปอีก สายตาของอาคิราบ่งบอกอะไรที่มากกว่านั้น
“นี่... ไปอาบน้ำอาบท่าไป จะได้พักผ่อน”
หันไปถามอาคิราอีกครั้ง
“ไม่เอาอะไรแน่ ๆ นะคะคุณแซน”
“ครับ”
“แม่หนูอาบน้ำแล้ว จะไปรอแม่ที่ห้องนอนนะคะ คืนนี้หนูจะนอนกับแม่” พูดจบก็ก้าวขาไปทางอาคิราเดินอยู่ เท้าของเธอวางเหยียบลงไปที่หลังเท้าของเขาแบบจงใจ
“อื้อ” เขาขบฟัน
อาทิตยายิ้มเยาะ แล้วเดินเร็ว อาคิราเดินตาม คว้าหมับเข้าที่แขน หญิงสาวหันซ้ายหันขวา กลัวคนจะมาเห็น
“ปล่อยนะ นายมีอะไ
