ตอนที่ 5
1218 คำ
EP 5: ท่านประธานขา... อย่าใจร้ายนักเลย
หลังจากถูกตรัยคุณจูบปากในห้องเก็บเอกสาร สมองของหล่อนก็ยังไม่กลับมาทำงานได้เต็มที่เหมือนเดิมเลย
มันยังคงล่องลอย วุ่นวายใจ อยู่กับสัมผัสหิวกระหายของตรัยคุณราวกับกำลังเป็นบ้า มือเล็กยกขึ้นแตะปากอิ่มที่ยังเหลือการเห่อบวม และลูบไปมาแผ่วเบา
อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมตรัยคุณถึงทำแบบนี้กับตนเอง
“น้องมุก มือถือดังนานแล้วนะ”
เสียงเรียกของเพื่อนร่วมงาน ทำให้หล่อนได้สติ หล่อนรีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่ไม่รู้ว่ากรีดร้องมานานแค่ไหนแล้วขึ้นมาแนบหู
“สวัสดีค่ะคุณหญิง”
“หนูมุก เย็นนี้ฉันจะให้ตาแช่มไปรับที่บริษัทนะ จะได้พาหนูมุกไปตลาดเลย”
คุณหญิงตารกามีน้ำใจกับหล่อนเสมอ และเพราะแบบนี้ไง หล่อนถึงได้รักเคารพท่านมาก
“ไม่เป็นหรอกค่ะคุณหญิง มุกไปเองน่าจะสะดวกกว่า”
“หนูมุกต้องซื้อของตั้งหลายอย่าง จะกระเตงนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับมาได้ยังไงกันล่ะ ให้ตาแช่มไปรับนั่นแหละดีแล้ว”
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก ตามนี้นะ นี่ฉันบอกให้ตาแช่มเตรียมตัวแล้วด้วย”
หล่อนน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของคุณหญิงตารกา
“ขอบคุณค่ะคุณหญิง”
“จะขอบอกขอบใจฉันทำไมล่ะ ฉันก็เห็นหนูมุกเป็นเหมือนคนในครอบครัวนั่นแหละ”
น้ำตาที่ซึมอยู่ในดวงตายามนี้เอ่อล้นไหลออกมาอาบแก้ม
“ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”
คุณหญิงตารกาวางสายไปแล้ว หล่อนจึงนำโทรศัพท์มือถือวางไว้บนชั้นข้างตัว และก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
“ใครเหรอมุก”
เพื่อนร่วมงานที่ทำงานอยู่ข้างๆ เอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ผู้ใหญ่ที่มุกเคารพน่ะจ้ะ”
“อ๋อ”
หล่อนฝืนใจยิ้มให้เพื่อนร่วมงาน และเร่งมือทำงานตรงหน้าต่อไป แต่เพื่อนก็ยังไม่หยุดอยากรู้อยากเห็น
“เอ่อ ฉันเห็นยายส้มมันเม้าว่าเธอถูกท่านประธานเรียกขึ้นไปหา แล้วทำไมกลับมาเร็วนักล่ะ ปกติเห็นขึ้นไปแต่ละที อยู่ยาวไม่รู้กี่ทุ่ม”
มุกตาภาเม้มปากเป็นเส้นตรง คำถามของเพื่อนร่วมงาน ทำให้ความร้อนของตรัยคุณที่ทิ้งเอาไว้บนเรียวปากสาวระอุขึ้นมาอีก จนลืมตัวยกมือขึ้นลูบมันอีกครั้ง
“ลูบปากทำไมอ่ะมุก”
“เอ่อ... เปล่า”
มุกตาภาลดมือลง และรีบกลบเกลื่อนด้วยการตอบคำถามที่เพื่อนถามเอาไว้ก่อนหน้า
“คือว่าท่านประธานเปลี่ยนใจน่ะ ฉันก็เลยได้กลับลงมาน่ะ”
ความจริง ตรัยคุณไม่ได้เปลี่ยนใจเลิกกลั่นแกล้งหล่อนหรอก แต่คงเพราะเขารังเกียจหล่อนที่ตัวเองเผลอมาเกลือกกลั้วด้วย จึงไล่กลับลงมาข้างล่าง
“อืม”
เพื่อนร่วมงานผงกศีรษะตอบรับ และก็ยังไม่หมดความสงสัย
“นี่ฉันยังสงสัยไม่หายเลยนะว่าทำไมท่านประธานต้องคอยแกล้งเธอด้วย”
“ท่านประธานไม่ได้แกล้งฉันหรอก แต่เพราะฉันทำช้าเอง ก็เลยต้องทำนานหลายชั่วโมงน่ะ”
หล่อนเลี่ยงที่จะกล่าวโทษตรัยคุณ เพราะหล่อนไม่ต้องการให้ใครมองเขาไม่ดี
“อ๋อ ฉันก็นึกว่าท่านประธานแกล้งเธอเสียอีก”
หล่อนยิ้มให้กับเพื่อนร่วมงาน และก็ตัดบทการสนทนาด้วยกันก้มหน้าทำงานตรงหน้าต่อไปอย่างใจลอย
“จะรีบไปไหนวะไอ้กัน”
ตรัยคุณเห็นกันติทัตก้าวผ่านหน้าไปด้วยความรีบร้อนก็อดที่จะเอ่ยถามด้วยความสงสัยไม่ได้
กันติทัตชะงักเท้าอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ
“จะไปรับสาวกลับบ้านด้วยน่ะสิ ขอตัวนะโว๊ย ใหญ่”
“สาว? สาวที่ไหนวะ”
คิ้วเข้มหนาดกที่พาดอยู่เหนือดวงตาคมกริบของตรัยคุณเลิกสูงด้วยความแคลงใจ และยิ่งเห็นเพื่อนไม่ยอมตอบ เอาแต่อมยิ้มก็ยิ่งสงสัยหนักเข้าไปใหญ่
“เออน่า เดี๋ยวจีบติดแล้วจะบอก ไปก่อนนะโว๊ย”
แล้วกันติทัตก็ก้าวยาวๆ เดินจากไป ในขณะที่ตรัยคุณยังถูกความสงสัยเคลือบทับเหมือนเดิม
“อะไรของมันวะ”
ชายหนุ่มบ่น และส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะของเลขาฯ
“คุณรส ประชุมตอนแปดโมงเช้าพรุ่งนี้ เลื่อนไปช่วงบ่ายนะ”
“ได้ค่ะท่านประธาน เดี๋ยวรสจะส่งอีเมลแจ้งคนที่เกี่ยวข้องก่อนกลับบ้านค่ะ”
“ขอบใจมาก ผมกลับล่ะ”
“ค่ะท่านประธาน”
ตรัยคุณเดินเข้ามาในลิฟต์ ไม่นานลิฟต์ตัวใหญ่ก็นำเขาลงมาสู่ชั้นล่างสุดของออฟฟิศ เขาก้าวออกมา มุ่งหน้าตรงไปยังลานจอดรถผู้บริหาร แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปสะดุดที่หญิงชายคู่นั้นที่กำลังยืนคุยกันอยู่
เขาหยุดเดิน มองผ่านกระจกใสไปยังสองคนนั้นด้วยสายตาไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ที่แท้สาวที่นายพูดถึงก็คือยายเด็กมุกตาภา รสนิยมต่ำชะมัดไอ้กัน”
ปากหยักสวยบิดเบี้ยวด้วยความหงุดหงิด ดวงตาคมกริบจ้องมองตลอดเวลา ราวกับถูกจับตรึงเอาไว้
บ้าจริง ทำไมเขาจะต้องรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านมากขนาดนี้นะ กับอีแค่เพื่อนสนิทจะจีบยายเด็กที่เขาประกาศกร้าวเสมอมาว่าเกลียดชัง
“ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่ามายุ่งกับคนใกล้ตัวฉัน มุกตาภา”
เขาเค้นเสียงเดือดดาลเล็ดลอดออกมาจากไรฟันแผ่วเบาแต่น่ากลัวมาก มือใหญ่กำแน่นเป็นกำปั้นอยู่ข้างลำตัว
“นี่เธอกล้าลองดีกับฉันสินะ”
ความหงุดหงิดที่แล่นเข้าครอบงำหัวใจกำลังทำให้เขาเป็นบ้า ร่างกายร้อนรุ่มไปด้วยกองไฟโทสะสที่ยากจะควบคุม
ตรัยคุณกำลังจะเดินเข้าไปหาสองคนนั้น แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจหยุดนิ่งเหมือนเดิม เมื่อเห็นรถยนต์คุ้นตาแล่นมาจอดตรงหน้ามุกตาภา
“นั่นมันลุงแช่มนี่”
เมื่อเห็นลุงแช่ม คนขับรถประจำบ้านของตัวเอง ตรัยคุณก็รู้ทันทีว่าต้องเป็นคำสั่งของมารดาอย่างแน่นอน
“หึ นี่นอกจากเธอจะหว่านเสน่ห์ใส่เพื่อนฉันแล้ว เธอยังกล่อมคุณแม่ให้ส่งคนมารับถึงที่ทำงานอีกหรือมุกตาภา เธอนี่มันร้ายจริงๆ”
เขาบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมตนเองถึงได้โกรธ ถึงได้โมโหขนาดนี้ รู้เพียงแต่ว่ารสชาติจุมพิตระหว่างกันในห้องเก็บเอกสาร มันคือเชื้อไฟอย่างดีเลยทีเดียว
“มินนี่ คืนนี้ผมไม่ไปงานเลี้ยงกับคุณแล้วนะ พอดีผมมีเรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการ โอเค แล้วผมจะชดเชยคุณด้วยสร้อยเพชรชุดใหญ่ก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มตัดสายจากคู่ควงคนล่าสุดที่มีดีกรีเป็นถึงนางเอกละครหลังข่าวชื่อดัง
ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญเท่ากับการกำจัดยายหนูสกปรกอย่างมุกตาภาให้ออกไปจากวงจรชีวิตหรอก
กรามแกร่งขบกันแน่น ความเกรี้ยวกราดเดือดดาลอัดแน่นเต็มอก
เขาก้าวยาวๆ มุ่งหน้าตรงไปยังรถสปอร์ตของตัวเอง และขับมันออกไปด้วยความเร็วสูง
- ผู้เขียน
