บทที่11 อารมณ์ (ลำบากใจ ผิดหวัง อิจฉา หึงหวง)
2310 คำ
แพรพลอยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินใส่ชุดนักศึกษาชุดเดิมออกมาจากห้องนอนของคมเดช ออกมาถึงก็เห็นคมเดชนั่งรออยู่ในท่าสบายๆ โดยนั่งหมุนกุญแจรถของแพรพลอยไปมาด้วยท่าทางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็จะไม่ให้อารมณ์ดีได้ไงก็แอบถ้ำมองเมียนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินไปเดินมา แล้วมานั่งแต่งหน้าหวีผมแต่งสวยอยู่ตั้งนาน
"ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เอากุญแจรถมา คุณเอาคีย์การ์ดเปิดประตูให้ฉันก็พอฉันลงไปลานจอดรถเองจำได้ไม่ต้องไปส่งฉัน" แพรพลอยพูดบอกคมเดชไปแบบมะนาวไม่มีน้ำ ตัดเยื่อตัดใยตั้งใจแล้วว่าคราวนี้จะลาขาดจะระมัดระวังตัวไม่ให้เสียท่ามาอยู่กับคมเดชแบบสองต่อสองอีก
"ที่รัก นี่ผัวนะพูดจาเหมือนคนไม่รู้จักกันแบบนี้ได้ยังไง พี่ต้องไปส่งพลอยอยู่แล้วเราตกลงเป็นแฟนกันแล้วนะ" คมเดชยิ้มแล้วพูดย้ำเตือนแพรพลอยเรื่องที่ตกลงเป็นแฟนกันอีกครั้ง
"เออรู้แล้ว ไปได้แล้วยัง นี่มันจะมืดแล้วนะ ฉันต้องกลับไปกินมื้อค่ำกับคุณป๋าให้ทันตอนหนึ่งทุ่ม" แพรพลอยพูดบอกคมเดชด้วยน้ำเสียงรำคาญสุดจะประมาณ
"พูดไม่น่ารักเหมือนหน้าตาที่สะสวยเลย มานั่งข้างๆ พี่ก่อน" คมเดชออกคำสั่งและใช้มือตบลงที่โซฟาเบาๆ
"นี่ผู้กองอย่ามาเรื่องเยอะลีลามาก ฉันไม่มีเวลาแล้วนะต้องรีบกลับบ้านเข้าใจไหม" แพรพลอยแหวใส่คมเดช
"ครับ ผัวรู้แล้วจะเสียงดังทำไม มานั่งก่อนแป๊บเดียวเดี๋ยวให้กลับบ้านแล้ว"
"อะไรอีกล่ะ" แพรพลอยเดินลงส้นแล้วมานั่งลงที่โซฟา
"พี่จะบอกพลอยว่าพี่จะกลับกาญจนบุรีวันนี้เลย ไปทำงานก่อนไว้อีกสองอาทิตย์จะมาหาพลอยใหม่ แล้วพี่จะโทรหาพลอยบ่อยๆ นะ" คมเดชบอกแพรพลอย
"อือ ไปได้ยัง เอากุญแจรถมา"
"เดี๋ยวพี่ขับไปส่งปากทางเข้าหมู่บ้าน แล้วพี่ค่อยเรียกแท็กซี่ไปเอารถที่จอดทิ้งไว้ที่มหาวิทยาลัยพลอยแล้วกลับกาญจนบุรีเลย"
"ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ คุณกลับของคุณ ฉันก็กลับของฉัน"
"พูดแบบนี้ไม่ต้องกลับดีไหม พูดกับผัวแบบไม่มีเยื่อใยแบบนี้เหมือนมีเค้าลางว่าจะโดนเมียทิ้งนะเนี่ย ไม่เอาแล้วเปลี่ยนใจไม่กลับไปทำงานแล้วอยู่นี่แหละเข้าหอกับเมียดีกว่า" คมเดชลอยหน้าลอยตาพูดและดึงเมียเข้ามากอด
"ไม่ ปล่อยนะฉันจะกลับบ้าน" แพรพลอยดิ้นในอ้อมแขนของคมเดช
"อยากกลับบ้านก็ช่วยทำตัวให้มันน่ารักกับผัวหน่อยได้ไหม"
"จะให้ทำตัวยังไงอีกเล่า คุณนี่อย่ามาทำบ้าๆ นะ เดี๋ยวคุณป๋ารอกินข้าวเย็นไม่เข้าใจหรือไง"
"อยากกลับไปหาพ่อก็ช่วยทำให้ผัววางใจก่อนสิว่าจะไม่โดนเมียทิ้ง"
"ทำยังไง....." แพรพลอยไม่ทันได้พูดจบ คมเดชก็ก้มลงจูบปิดปากบางของเมียอย่างต้องการสั่งลาเสร็จแล้วก็พูดบอกเมียว่า
"เรียกพี่ว่า พี่เดช แล้วช่วยเรียกแทนตัวเองว่าน้องพลอยด้วย น่ารักดีพี่อยากให้เรียกแบบนี้"
"นี่คุณ จะมากไปแล้วนะ"
"ไม่มาก เพราะยังไม่หมดข้อแม้เลย อีกอย่างระหว่างที่พี่ไปทำงานพลอยต้องโทรหาพี่ทุกวันหรือถ้าพี่โทรมาพลอยต้องรับสายพี่ ว่าไงทำได้หรือเปล่า"
"อึ ไม่....."
"งั้นเข้าหอ...." คมเดชพูดและยกแพรพลอยขึ้นอุ้มจะพาเดินเข้าห้องไป
"ไม่เอา ไม่เข้าหอจะกลับบ้าน พลอยยอมแล้วค่ะ ปล่อยกลับบ้านนะ"
"พูดใหม่ให้เพราะขึ้นอีกหน่อยได้ไหม ไม่งั้นเข้าหอนะ"
"พี่เดช! ไม่เอา! พี่เดชปล่อยพลอยกลับบ้านนะคะ คุณป๋ารอพลอยอยู่นะ" แพรพลอยรีบละล่ำละลักพูดกับคมเดช
"สัญญามาก่อนว่าจะเป็นเด็กดี โทรหาพี่ทุกวัน แล้วห้ามทำให้พี่ไม่สบายใจ" คมเดชพูดต่อรองขอคำสัญญา
"ค่ะ ถ้าพี่เดชโทรมาพลอยจะรับสาย ปล่อยพลอยกลับบ้านนะ" แพรพลอยรีบรับคำ คมเดชยิ้มพร้อมกับก้มลงจุ๊บปากบางของเมียอย่างต้องการให้รางวัลที่เมียไม่ดื้อ
"ดีมากครับ กลับบ้านได้" คมเดชยิ้มแล้ววางแพรพลอยลงและพาเดินออกไปขึ้นรถพากลับไปส่งบ้าน
คมเดชขับรถพาแพรพลอยมาส่งหน้าหมู่บ้านได้ทันเวลามื้อค่ำของที่บ้านแพรพลอยพอดี เมื่อส่งแพรพลอยเสร็จแล้วคมเดชก็กลับกาญจนบุรี ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์กว่าๆ แพรพลอยก็รับโทรศัพท์คุยกับคมเดชตลอดแต่คุยกันไม่นานเพราะแพรพลอยอ้างเรื่องเรียนบ้าง เรื่องช่วยแม่ขายของที่ร้านบ้าง คมเดชเองก็งานที่โรงพักยุ่งมากเพราะกำลังติดตามคดีสำคัญอยู่เหมือนกัน ความสัมพันธ์ของคมเดชและแพรพลอยค่อยๆ ดำเนินไปอย่างราบเรียบแพรพลอยเองก็แกล้งคุยไปให้จบๆ หวังว่าสักวันผู้กองหนุ่มเบื่อจะคุยกับตนก็คงเลิกราถอนตัวกลับไปเอง
จนมาถึงวันศุกร์แพรพลอยได้รับโทรศัพท์จากหรัญญ์ หรัญญ์โทรมาชวนแพรพลอยให้ไปร่วมแสดงความยินดีกับเขาเนื่องด้วยเป็นวันที่เขาเรียนจบจะรับปริญญา พ่อของหรัญญ์ได้จัดงานเลี้ยงฉลองให้หรัญญ์ที่บ้าน หรัญญ์จึงโทรมาชวนแพรพลอยไปร่วมฉลองแสดงความยินดีกับเขา แต่ในงานวันนั้นหรัญญ์กลับมีเซอร์ไพรส์พิเศษที่ทำให้แพรพลอยต้องลำบากใจอย่างมาก
"สวัสดีค่ะพี่หรัญญ์ พลอยพานิ้วนางมาเป็นเพื่อนด้วยนะคะ" แพรพลอยเอยทักทายเจ้าของงานพร้อมกับเอยบอกเจ้าของงานว่าพาเพื่อนมาด้วย
"สวัสดีค่ะพี่หรัญญ์ นี่เป็นของขวัญจากนิ้วนางกับพลอยนะคะ ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ด้วยนะคะ" นิ้วนางยื่นกล่องของขวัญให้หรัญญ์และกล่าวแสดงความยินดีส่งยิ้มให้หรัญญ์
"ขอบคุณน้องนิ้วนางกับน้องพลอยมากนะครับที่มาแสดงความยินดีกับพี่ในคืนนี้ พี่ว่าเชิญน้องๆ เข้าไปนั่งในงานก่อนดีกว่าเดี๋ยวพี่ต้อนรับเพื่อนๆ เสร็จเดี๋ยวพี่ตามไปนั่งด้วยนะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งน้องก่อน" หรัญญ์พูดหน้าตายิ้มแย้มรู้สึกดีใจมากที่แพรพลอยยอมมางานของตนตามคำเชิญ
หลังจากที่งานเลี้ยงดำเนินมาได้สักพักหรัญญ์ก็ได้เข้ามานั่งพูดคุยกับแพรพลอยและเพื่อนจนพิธีกรกล่าวเชิญให้หรัญญ์ขึ้นไปบนเวทีและมีเซอร์ไพรส์พิเศษ ทำทีเป็นเชิญแพรพลอยขึ้นไปบนเวทีภาพบรรยากาศเหมือนเป็นการเปิดตัวแฟนสาวยังไงอย่างนั้น
"และในงานวันนี้นอกจากเราจะมารวมแสดงความยินดีกับบัณฑิตป้ายแดงคุณ หรัญญ์ หิรัญเวชกุล ทายาทเจ้าของโชว์รูมรถหรูแล้ว ในวันนี้คุณหรัญญ์ของเราก็ยังมีข่าวดีและเซอร์ไพรส์พิเศษด้วยนะครับ ในโอกาสนี้ขอเรียนเชิญคุณแพรพลอยให้เกียรติขึ้นมาบนเวทีหน่อยครับ" เสียงพิธีกรบนเวทีประกาศขึ้น
"เขาประกาศให้แกขึ้นไปบนเวทีว่ะ" นิ้วนางสะกิดบอกเพื่อน
"ได้ยินแล้ว แล้วเขาประกาศให้พลอยขึ้นไปทำไมกัน"
"ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันว่าแกขึ้นไปก่อนก็ได้นะเขาประกาศเรียกแกนานแล้ว"
"อือ" แพรพลอยรับคำเพื่อน แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย เมื่อเดินขึ้นไปบนเวทีแล้วแพรพลอยก็ส่งยิ้มบางๆ ให้ทุกคน หลังจากนั้นพิธีกรก็ทำหน้าที่พูดต่อ
"คุณแพรพลอยของคุณหรัญญ์นี่สวย น่ารักเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากจริงๆ นะครับทุกคนคิดเหมือนผมไหมครับ" พิธีกรพูดชมแพรพลอย เมื่อแพรพลอยได้ยินก็ทำหน้าตกใจมากเพราะรู้สึกว่ามันแปลกๆ แล้ว ครู่ต่อมาก็มีเจ้าหน้าที่หอบดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่มาส่งให้หรัญญ์ หรัญญ์รับไว้แล้วคุกเข่าลงกับพื้นเวที แล้วพูดขอแพรพลอยเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ
"น้องพลอย พี่รักและจริงใจกับน้องพลอยมานานหลายปีแล้ว จนวันนี้พี่เรียนจบและพลอยเองก็กำลังจะเรียนจบแล้วด้วย ทุกอย่างดูพร้อมแล้วพลอยเป็นแฟนกับพี่นะครับ" หรัญญ์คุกเข่าขอแพรพลอยเป็นแฟนต่อหน้าทุกคนที่มาร่วมงาน
การกระทำของหรัญญ์ในวันนี้ทำให้แพรพลอยรู้สึกลำบากใจมาก จะไม่รับช่อดอกไม้นั้นไว้ก็กลัวหรัญญ์จะเสียหน้าเพราะมีแขกเหรื่อมากมายที่มางานในวันนี้ แต่ถ้าตัวเองรับช่อดอกไม้ก็กลัวว่าหรัญญ์จะเข้าใจผิดและตัวเองก็จะเสียหายใครๆ ก็จะคิดว่าตนเองนั้นตอบตกลงเป็นแฟนกับหรัญญ์แล้ว
"เอ่อ พลอย พี่หรัญญ์ทำอะไรคะ ลุกขึ้นก่อนเถอะค่ะ" แพรพลอยพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความลำบากใจ
"พลอย พี่จะไม่ลุกขึ้นจนกว่าพลอยจะยอมรับความรักจากพี่" หรัญญ์ยังคงยืนยันและนั่งคุกเข่าไม่ยอมลุกขึ้น ในมือก็ถือช่อดอกไม้ส่งให้แพรพลอย ภายในช่อดอกไม้นั้นก็มีกล่องแหวนเสียบเอาไว้ให้แพรพลอยด้วย แพรพลอยยืนนิ่งไม่รู้จะทำอย่างไรดี จนมีเสียงเชียร์จากทุกคนในงาน
"รับเลย รับเลย รับเลย"
"นะครับน้องพลอย ได้โปรดรับช่อดอกไม้ของพี่ไว้นะครับ" หรัญญ์พูดรบเร้าขอร้อง
"พี่หรัญญ์ พี่ทำให้พลอยลำบากใจนะคะ" แพรพลอยพูดแล้วก้มลงรับช่อดอกไม้อย่างขัดเสียไม่ได้เสร็จแล้วก็เดินลงจากเวทีไป
"คุณพลอยของเรารับช่อดอกไม้แล้วครับแต่คงจะเขินมาก เดินลงจากเวทีไปเลย ขอเสียงตบมือให้กับคู่รักทั้งสองคนด้วยครับ" พิธีกรพูดขึ้นมีเสียงตบมือ และการบันทึกภาพการคุกเข่าขอเป็นแฟนของหรัญญ์ได้ถูกบันทึกไว้ทั้งหมดโดยเจ้าหน้าที่รับจ้างจัดงานในวันนี้ เมื่อแพรพลอยลงจากเวทีไปแล้วหรัญญ์ก็เดินตามลงไปหาแพรพลอย
"น้องพลอย น้องพลอยโกรธพี่หรือที่ทำเซอร์ไพรส์ขอพลอยเป็นแฟนกลางงานแบบนี้" หรัญญ์ถามแพรพลอยออกไปสีหน้าดูสลด
"ไม่ได้โกรธค่ะ แต่พลอยลำบากใจ พลอยไม่ได้รักพี่หรัญญ์แบบแฟนหรือคู่ชีวิต....." แพรพลอยพูดไม่ทันจบหรัญญ์ก็เข้ามากอดแพรพลอยไว้แล้วพูดว่า
"พลอย ไม่เอาอย่าพูดกับพี่แบบนี้สิ พี่ไม่ดีตรงไหนพลอยอยากให้พี่ทำอย่างไรพลอยบอกพี่สิครับ พี่จะปรับปรุงตัวเองเสียใหม่" หรัญญ์พูดและกอดแพรพลอยไว้ทั้งตัว
"พี่หรัญญ์ปล่อยพลอยก่อนนะคะ" แพรพลอยพูดบอกหรัญญ์ให้หรัญญ์ใจเย็นๆ
"คือสำหรับพลอย พี่หรัญญ์ดีเพียบพร้อมทุกอย่าง พี่น่ารักกับพลอยเสมอ แต่เป็นพลอยเองที่ไม่คู่ควรกับพี่ค่ะ"
"ไม่นะพลอย พลอยคู่ควร พลอยเป็นดั่งเจ้าหญิงของพี่ พี่รักพลอยมากนะครับ"
"พี่หรัญญ์ พลอยก็รักพี่หรัญญ์ค่ะ แต่รักแบบน้องสาวรักและเคารพพี่ชายคนหนึ่ง พี่หรัญญ์เป็นคนดีมากๆ อย่าเสียเวลากับพลอยเลยนะคะ วันหนึ่งพี่หรัญญ์จะเจอคนที่ดีพร้อมและรักพี่หรัญญ์จริงๆ" แพรพลอยพูดไปก็ร้องไห้ออกมาอย่างรู้สึกอึดอัดใจ แพรพลอยคิดว่าตนเองจะรับรักหรัญญ์ได้ยังไงในเมื่อตนเองนั้นไม่ได้เหลือคุณค่าในตัวเองเสียตัวให้คมเดชไปแล้ว ไม่มีค่าคู่ควรกับหรัญญ์ได้เลย เมื่อหรัญญ์ได้ยินแพรพลอยพูดแบบนั้นซ้ำยังร้องไห้เขาจึงหยุดฟังและเรียกสติทำใจยอมรับมัน
"ครับพี่เข้าใจ พี่เข้าใจพลอยนะ ไม่รักก็คือไม่รักครับ"
"พี่หรัญญ์ พลอยคืนแหวนให้พี่หรัญญ์นะ วันหนึ่งพี่หรัญญ์จะต้องได้ใช้แหวนวงนี้ไปสวมให้เจ้าสาวที่พี่หรัญญ์รักและเขาก็รักและคู่ควรกับพี่หรัญญ์นะคะ" แพรพลอยพูดแล้วส่งกล่องแหวนคืนหรัญญ์
"พลอยเก็บไว้ได้ไหม ถือเสียว่าพี่ให้พลอยแทนความรู้สึกดีๆ ของพี่ ในฐานะของพี่ชายที่รักพลอยก็ได้" หรัญญ์บอกกับแพรพลอย
"ก็ได้ค่ะพี่หรัญญ์ พลอยขอบคุณนะคะที่เข้าใจพลอย" แพรพลอยพูดและยกมือไหว้ขอบคุณ
"ดึกแล้ว ยังไงพลอยขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ พลอยต้องไปส่งนิ้วนางด้วย" แพรพลอยบอกหรัญญ์ หรัญญ์พยักหน้ารับมองตามหลังของแพรพลอยไปจนสุดสายตาด้วยความรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง
ภาพความประทับใจบนเวทีในวันนี้ได้ถูกโพสต์ลง Facebook IG และแท็กหรัญญ์กับแพรพลอยเรียบร้อยโดยกลุ่มเพื่อนๆ ของหรัญญ์
"นังพลอย นังมารหัวใจ"
"แกบังคับฉันเองนะ อีหน้าด้าน"
"หน้าด้านแบบแก มีผัวอยู่แล้วยังมาอ่อยผู้ ฉันจะทำให้แกอับอายจนไม่มีหน้าไว้มองพี่หรัญญ์เลย" หญิงสาวที่ยืนหันข้างอยู่หน้ากระจกบานใหญ่กล่าวอาฆาตแพรพลอยออกมาด้วยความแค้นและรู้สึกริษยาแพรพลอยมาก
"พลอย ทำไมทำแบบนี้วะ แล้วพลอยจะได้รู้ว่าเวลาผัวพลอยโกรธแล้วมันจะเป็นยังไง" คมเดชพูดพร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้แน่น
- ผู้เขียน
