บทที่17 ส่วยตำรวจ

2667 คำ

แพรพลอยลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเมื่อเห็นท่าทีของคมเดชที่จ้องตัวเองตาเป็นมัน "อย่ามามองแบบนี้นะ ฉันกลัวขนลุกแล้วเนี่ย" แพรพลอยบอกคมเดช "พี่ก็ลุกแล้ว อัดอั้นมานานหลายอาทิตย์เลย สปาเกตตีก็อิ่มแล้ว กินแล้วไม่ออกกำลังกายเดี๋ยวอ้วนนะ มามะเราไปออกกำลังกายกันเถอะ" คมเดชพูดเสร็จก็พุ่งตัวไปตะครุบร่างบางของแพรพลอยแล้วช้อนตัวแพรพลอยขึ้นอุ้มไว้ตั้งตัว "ว้ายคุณ เดี๋ยวตก ปล่อยก่อน" แพรพลอยร้องโวยวาย "ไม่ให้ตกหรอก เงียบเสียงไม่ต้องร้อง เก็บเสียงไว้ร้องตอนรักกันดีกว่า" คมเดชพูดแล้วรีบเดินอุ้มเมียพาเดินเข้าไปในห้องน้ำ มาถึงก็วางลงบนพื้นแล้วก้มลงแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของแพรพลอยออกอย่างเร่งรีบตามแบบฉบับคนใจร้อน "อย่าดึงแบบนั้นเดี๋ยวขาด ฉันแกะเองปล่อยเลย" แพรพลอยร้องบอกคมเดช "ก็พลอยถอดช้า" "ก็กำลังถอดอยู่นี่ไง" "ถอดแล้วมาแปรงฟันก่อน แปรงอันใหม่พี่ยังไม่ได้ใช้" คมเดชบอกแพรพลอย "ทำไมต้องแปรงฟันด้วย" แพรพลอยถ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม