Surrender- พ่ายรักพ่อนักบาส

หายนะที่ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา

คฤหาสน์จักยิ่งรุ่งเรือง

ที่สุดแล้วงานแต่งงานของฉันและสามีก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแม้ว่าเมื่อคืนนี้จะจบลงที่เขาเลือกที่จะแยกตัวไปนอนบนโซฟาหลังจากที่ส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอก็ตาม...

"ผัวขาคะ" ฉันแตะไหล่ปลุกสามีที่ถึงตอนนี้ก็ยังคงนอนหลับสนิทเบาๆ

"เมียขา...จะไปธุระข้างนอกนะคะ"

"..."

เมื่อสังเกตเห็นได้ว่าเขากำลังนอนหลับสบายฉันเลยหยุดความคิดที่จะปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาเพียงเพื่อจะขออนุญาติเขาไปข้างนอด และเลือกที่จะไปบอกคุณพ่อกับคุฯแม่แทนว่าฉันจะออกไปธุระข้างนอกสักพักใหญ่ๆ

และธุระที่ว่านั้นของฉันก็คือ...

Event Club (คลับอีเว้นท์)

"หนักเลย" อั๋น... ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของคลับหรูแห่งนี้ผายมือให้กับภรรยาสาวอย่างเสน่ห์ไปยังน้ำหวานที่ยังคงเอาแต่สั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาราดรดลงคอจนถึงขั้นที่เขาต้องตามภรรยาให้มาช่วยเจรจา...

"เวร! แต่งเมื่อวาน วันนี้เสือกมานั่งแดกเหล้าอยู่ในผับ พ่อผัวแม่ผัวมึงจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนอีช้าง" เสน่ห์ส่งบุตรชายและบุตรสาวให้สามีได้เป็นคนอุ้ม ก่อนจะออกปากบ่นน้ำหวานเล็กน้อยที่คิดการณ์ทำอะไรไม่นึกถึงหน้าตาของครอบครัวสามี

"มันถามหามึง" ซันนี่ที่ถูกสามีอย่างซันเรียกตัวมาปลอบใจน้ำหวานก่อนใครเอ่ยขึ้น ก่อนที่สหายรักร่วมสาบานอีกสองคนอย่าง แนนซี่และฟ้าใสจะพากันพยักหน้าหงึกหงักอย่างยืนยันในคำพูดก่อนหน้าของซันนี่

เสียงของเหลวสีอำพันที่ถูกรินลงแก้วครั้งแล้วครั้งเล่าโดยบาเทนเดอร์ฝีมือดีประจำคลับของเฮียอั๋นนั้นช่วยให้ฉันผ่อนคลายไปไม่น้อยเลยละ...

ในตอนนี้ฉันพร้อมด้วยเพื่อนสนิทอีกสองคนอย่างอีซันนี่และอีแนนซี่ พร้อมด้วยบรรสามีสดใหม่ของพวกมันและเฮียอั๋นซึ่งเป็นเจ้าของคลับรวมตัวกันอยู่ในห้องวีไอพี

ก็คงจะขาดแต่อีเหน่...ที่ถึงตอนนี้มันก็ยังไม่มาหาฉันสักที...

"เบาได้เบา พ่อแม่ผัวเขาจะตะบันหน้าเอานะมึง" เสน่ห์ที่ในตอนนี้ต้องเลี้ยงลูกเล็กส่งสายตาเอือมระอามาที่ฉัน ซึ่งฉันก็ไม่ได้ถือโทษโกรธหรอกเพราะครั้งนี้ฉันเองก็เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ นะแหละ

"พอแล้ว" มันว่าอย่างหวังดีก่อนจะแย่งแก้วเหล้าไปจากมือฉัน "มานี่ กูจะกอด

"ฮึก..ฮื้อ"

น้ำหวานสวมกอดเพื่อร่างเล็กของตัวเองก่อนจะร่ำร้องเสียงสะอื้นออกมาเสียจนตัวโยน ในขณะที่ดวงตาหกคู่ได้แต่เหลือบมองกันอย่างรู้สึกเห็นใจแต่ก็ช่วยอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ แน่นอนว่าทุกคนในที่นี้ล้วนแต่ก็รับรู้ถึงปัญหาในข้อนั้นของจ้าวโฮปกันเป็นอย่างดี...

"กูเกลียด เกลียดตัวเองที่ไม่หยุดคิดถึงเรื่องนี้สักที" ทั้งๆ ที่ฉันก็คอยบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าไม่มีอะไรที่ฉันต้องเสียใจ แต่ฝันร้ายที่ว่าสามีของตัวเองไม่สามารถที่จะให้กำเนิดบุตรได้นั้นมันก็คือสิ่งที่ฉันปรารถนามากที่สุดในตอนที่มีโอกาสได้ร่วมใช้ชีวิตอยู่กับเขาเช่นเดียวกัน...

"เห็นทีคงต้องขอตัวกลับก่อน"

หลังจากพร่ำรำพันให้เพื่อนทั้งสามและสามีของเพื่อนๆ มาร่วมหลายชั่วโมงด้วยกัน ในที่สุดตอนนี้ฉันก็สงบลงได้เมื่อคิดว่าตอนกลับบ้านไปจ้าวคงจะรู้สึกไม่ดีที่ฉันแอบเขามาดื่มเหล้าจนเมามายแถมยังร้องไห้จนตาบวมเป่งอีกต่างหาก

กริ๊ก!

"เมาแล้วควรหลับ ไม่ควรขับรถนะครับ"

"คุณเป็นใคร!" จากที่ว่าเมาจนสองตาแทบจะปิดก็กลายเป็นตกใจจนตาแทบจะถลนหลังจากที่ได้เห็นว่ามีผู้ชายปริศนาคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาจากที่นั่งหลังคนขับด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจน

"ละกูจะมานั่งถามมันทำห่าอะไรก่อน!" ก่อนที่ฉันจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพลาดอะไรไปและรีบกระโดดพรวดออกมาจากรถในทันที

"ไปไหนครับคนสวย"

"คะ...คุณหมอ ช่วยด้วยค่ะผู้ชายคนนี้เขาแอบขึ้นมาบนรถฉัน" ดูเหมือนว่าผลบุญที่ฉันเคยสั่งสมมาจะยังพอมีเหลืออยู่ เพราะพอเปิดประตูรถออกมาฉันก็เจอเข้ากับคุณหมอคนนั้นที่เป็นคนตรวจสุขภาพของฉันและสามีเมื่อหลายเดือนก่อน

"คนนั้นเขาไม่ได้แอบหรอกครับ เขาจงใจ" ถ้าจะให้ดูจากรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมนั้นแล้วดูเหมือนว่าอีช่างคนนี้มันจะหนีเสือปะจระเข้เข้าแล้วสินะ ละเล่นดักทั้งซ้าย ขวา หน้าและหลังแบบนี้คือกะจะให้ไร้ซึ่งหนทางหนีกันให้ได้เลยใช่ไหมวะเนี่ย! ฉิบหาย!

"แก! พวกแกทุกคนต้องการอะไร!" แน่นอนว่าหลังจากพอที่จะสัมผัสได้แล้วว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนดี สรรพนามสุภาพที่เคยใช้แทนตัวมันก็มีอันต้องเปลี่ยนไปอย่างไม่ต้องสงสัย!

"หน้าที่ของเธอก็คือเดินไปขึ้นรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับแบบสวยๆ เท่านั้นครับคนสวย"

"ฉันไม่ทำ! ไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ!" ถึงจะกลัวจนปัสสาวะจะราดอุจจาระจะแตกแต่คนอย่างสมปรารถนาไม่กลัวค่ะบอกเลย สู้กันจนตายไปข้างนึงนั่นแหละ!

"ถ้าคิดว่าทำอะไรฉันได้ ก็เข้ามา!"

"ก็รู้อยู่แล้วว่ามันยาก ไอ้จิ้งโกร่ง!"

จึก!

"อึก...อะ...ไอ้ชั่ว..." หลังเสียงเรียกหาผู้รับใช้ที่แสนซื่อสัตย์เพียงเสี้ยววินาที ลูกดอกยาสลบสำหรับสัตว์ก็ปักเข้าทรงบริเวณท้ายทอยของสมปรารถนาจนเธอล้มลงหมดสติด้วยฤทธิ์จากยาสลบภายในลูกดอกนั้นในทันที...

ถ้าเหยินหายไปไม่ต้องตกใจ เลี้ยงลูกจ้ะ วันนี้กลับมาอัพให้แล้วนะคะ ❤️