พี่จ้าวจองคนนี้นะ
1071 คำ
ผู้ชายอีกคนที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะลดกระจกลงและส่งสัญญาณมือให้เราขึ้นไปบนรถ
"เสือกกูน่าไอ้คี" เขาเลื่อนมือไปผลักหัวผู้ชายคนนั้นด้วยท่าทีสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
"นี่คีตะ น้องชายฝาแฝดผัวขา เรียนมหานคร วิศวกรรมโยธาปีสอง" เขาแนะนำให้ฉันรู้จักน้องชายฝาแฝดของเขา ละปีนี้คุณพี่เขาอายุครบสามสิบสี่ปีแล้วไม่ใช่หรือไงคะ? ละทำไมถึงยังเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองอยู่อีกละนั่น!
"หวัดดีค่ะ พี่คีตะ" ฉันโบกมือให้น้องชายฝาแฝดของเขาเบาๆ มาถึงตอนนี้ฉันถึงพึ่งนึกได้ว่าตาคีตะคนนี้เป็นพี่รหัสของอีเหน่มันนี่นา มิน่าละ... มันถึงได้รู้เรื่องของพี่จ้าวดีนักดีหนา
เอ๊ะเดี๋ยวนะ! แล้วทำไมฉันถึงไม่เคยสังเกตเลยวะว่าตาคนนี้มีหน้าตาที่เหมือนกันกับจ้าวมากแค่ไหน ทำไมโง่จังวะอีหวาน!
"เรียกคีเฉยๆ ก็พอครับ" เขาส่งยิ้มอ่อนมาให้ฉันทางกระจกหลัง "ขอบคุณที่ช่วยไอ้จ้าวไว้นะ ไม่งั้นแย่แน่"
"ค่ะ" ฉันตอบเพียงสั้นๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรประกอบกับไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับน้องชายฝาแฝดของจ้าวเป็นการส่วนตัว
"ว่าแต่มึงเถอะไอ้จ้าว มาเฟียเหี้ยอะไรลืมปืนไว้ในรถ กูละงึดกับมึง"
"ปกติกูก็พกติดตัวตลอด งงกับตัวเองเหมือนกัน" เห็นเขายกมือขึ้นเกาหัวฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเอ็นดูผู้สูงอายุขี้หลงขี้ลืม ฮ่าๆ
"ขอบคุณนะคะเมียขา" ก่อนเขาจะหันมาส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ฉันในนาทีต่อมา
"พอเถอะวะไอ้จ้าว กูแม่งจะอ้วกว่ะเอาจริงๆ" น้องชายทำท่าโก่งคออ้วกล้อเลียนพี่ชาย ในขณะที่ฉันก็ได้แต่แอบหันไปหัวเราะอยู่คนเดียว
"แล้วน้ำหวานเรียนยิงปืนมาจากที่ไหนเหรอครับ เห๋ยิงสกัดเข้าจุดสำคัญเอาซะด้วย"
"เอ่อ..." มาถึงตอนนี้ฉันก็ถึงกับหน้าเจื่อน เพราะเริ่มที่จะไม่แน่ใจว่าจะบอกให้เขาไปได้ไหมว่าฉฉันก็เพียงแค่ทำตามเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไล่จับผู้ร้ายในในหนังในละคร
"คือที่จริง... ฉัน... ฉันดูมาจากในหนังน่ะ"
"อะไรนะ! ฮ่าๆๆ" เมื่อฉันกล่าวจบทั้งสองคนพี่น้องก็พากันหัวเราะฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย จนฉันอดไม่ได้จริงๆ ที่จะรู้สึกอับอายขายขี้หน้ากับการกระทำที่สิ้นคิดของตัวเอง --
"ให้ตายสิคะเมียขา นี่มัน ฮ่าๆๆ" จ้าวหลุดขำพรืดลากยาวจนเกือบที่จะสำลักน้ำลายตัวเอง จนมันทำให้ฉันรู้สึกอยากจะกระแทกกำปั้นลงไปกลางหลังใหญ่ๆ ของเขาให้เต็มแรง
"รอดตายเพราะเมียบ้าละครทีวี? โอ๊ย! กูละหัวจะปวดกับไอ้ผัวเมียคู่นี้จริงๆ ฮ่าๆ" คีตะหัวเราะออกมาซะจนน้ำตาเล็ดไหลในเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดในช่วงจังหวะนาทีชีวิตของพี่ชายตัวเอง
"ไอ้คี! มึงหยุดเลยกูไม่อยากตายเพราะหัวเราะจนท้องแข็งตายหรอกนะ เสียชื่อลูกชายท่านบลูตายห่า ฮ่าๆๆ"
"แฮ่ม!" ดูเหมือนคีตะกำลัฃพยายามจะตั้งสติที่พึ่งหลุดไปเมื่อครู่ให้กลับคืนมาก่อนจะเอ่ยถามฉันฉันถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมา
"ที่จริงคีมีสนามยิงปืนในภูเก็ตอยู่นะ ถ้าสนใจก็แวะไปลองฝึกดูได้ เรามีโค้ชสอนด้วยละ"
"จริงเหรอ" ฉันที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับตาโตด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
"จริงเหรอคะผัวขา" ฉันหันขวับไปจับต้นแขนของจ้าวอย่างวิสาสะ
"เดี๋ยวยังไงฉันจะบอกพวกอีเหน่ด้วย คิดเพิ่มเท่าไหร่ก็บอกได้นะคะคี"
"เหน่ไหน? ใช่เสน่ห์ที่เป็นน้องรหัสของคีปะ"
"ใช่ ทำไมอะ?"
"ถ้าพากันมาทั้งแก๊งฟรีหมดเลย" คีตะยิ้มกว้างอย่างคนที่สบายใจเมื่อได้ยินประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของฉัน แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาดีใจเรื่องอะไรของเขากันแน่...
"ทำไม" คิ้วของฉันเริ่มที่จะขมวดเข้าหาเพราะไม่ค่อยเข้าใจกับสิ่งที่เขากำลังจะสื่อ
"ให้ตายเถอะ! พวกเธอเป็นแก๊งสาวสวยของนครศรีธรรมราชนะ! ใครบ้างเล่าที่มันจะโง่ไม่รู้จักพวกเธอทั้งหกคน"
"อ๋อ..." ก็เลยกะว่าจะถือโอกาสโปรโมทสนามยิงปืนของไปในตัวเลยว่างั้นเถอะ? เจ้าเล่ห์ชะมัดเลย!
"เอาไว้วันหลังจะชวนพวกมันมานะคี"
แหลมพรหมเทพ,ภูเก็ต
"สวยจังเลยค่ะจ้าว" ยิมรับเลยว่าฉันรู้สึกตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อยกับภาพดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าอยู่ตรงหน้า มันสวยและโรแมนติกมากจริงๆ ค่ะทุกคน สวยมากกว่าที่ฉันเคยคิดฝันเอาไว้ซะอีกแหนะ
"เมียขา..ใ" เสียงกระซิบแผ่วเบามาจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง แล้วก็เจอเขาที่กำลังทรุดลงนั่งคุกเข่าพร้อมถือกล่องกำมะหยี่สีแดงไว้ในมือ
"ผัวขา" ฉันเรียกเขาเสียงเบา ก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันเป็นความจริง หาใช่ความฝันที่ฉันนึกคิดมันไปเอง...
"ผัวขาจองเมียขาแล้วนะคะ"
จุ๊บ!
มือหนาบรรจงสวมแหวนเพชรเม็ดงามลงบนนิ้วนางข้างขวาของหญิงในดวงใจ ก่อนจะหยัดตัวขึ้นสวมกอดเอวนางเอาไว้และประทับริมฝีปากหยักหนาลงไปบนหน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ อย่างทะนุถนอม
"ผัวขาคะ ฮึก... ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ"
ทั้งสองร่างโผเข้ากอดกันด้วยความรู้สึกรักและหวงแหนอย่างสุดหัวใจท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังอัสดงลับลงไปตรงเส้นขอบฟ้า ผืนธรณีที่นี้คงเป็นดั่งตัวแทนของคำสัญญาว่าภายหลังจากวันนี้ไปและทุกครา จะไม่มีสิ่งใดที่จะมา...พรากเขาทั่งคู่ไปจากกัน...
รักกันเข้าไว้จ้า เพราะหลังจากนี้จะสาดดราม่ามาจนล้นจอเลยทีเดียว
เออ... ว่าแต่เหยินเคยคิดฉากโรแมนติกแบบนี้ออกกับชาวบ้านเขาด้วยเนอะ ฮ่าๆ
- ผู้เขียน
