ร่างกายต้องการแอลกอฮอล์
1002 คำ
"หยุดก่อนแล้วก็บอกกูมาว่าเกิดอะไรขึ้น" 'แนนซี่ สุธาสินี กุลสตรี' หรือที่ฉันเรียกมันว่าอีแนนยกมือขึ้นขวางฉันที่กำลังจะกระดกน้ำสีอำพันลงคออีกไปครั้งอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดหย่อน
สวัสดีค่ะฉันชื่อ สมปรารถนา ศิวาพรหรือน้ำหวานนะคะ ก็...อย่างที่ทุกคนได้เห็นนั่นแหละค่ะว่าในครอบครัวของฉันกำลังมีปัญหา ซึ่งมันก็เป็นปัญหาที่ฉันไม่ได้เป็นคนก่อแต่กลับต้องมารับบทเคราะห์บทกรรมแทนคนที่กระทำมันเอาไว้อย่างแม่เลี้ยงและพ่อบังเกิดเกล้าของฉันเอง
"อีเหน่ไปไหน" ฉันไม่ตอบในสิ่งที่อีแนนถามและเลือกที่จะถามหาเพื่อนอีกคนที่ปกตินางจะมาด้วย
"มันไปไหว้พ่อผัวมัน ตกลงมึงจะไม่พูดกับกู" มันเริ่มทำตาขวางอย่างเอาเรื่องเมื่อฉันให้คำตอบไม่ตรงกับสิ่งที่มันถาม
"อีห่า! กูก็แค่ถามปะ ก็เห็นปกติพวกมึงแม่งตัวติดกับมึงตลอดไง" ฉันรีบแก้คำพูดก่อนหน้าของตัวเองในทันทีเพราะกลัวว่ายัยเพื่อนบ้ามันจะคิดไปเป็นเรื่องอื่นไกล
พูดผิดชีวิตเกือบเปลี่ยนเลยกู...
"มันไปไหว้พ่อผัวมัน" แนนซี่ว่าพร้อมระบายยิ้มออกมาล้อเลียน 'เสน่ห์ มนต์เสน่ห์ ดั่งต้องมนต์' หรือที่เราทุกคนในกลุ่มเรียกมันว่าอีเหน่
"ช่วงนี้มันตัวติดกับผัวมันมากกว่า"
"สงสัยคนนี้จริงจัง"
ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหลุดหัวเราะตามแนนซี่ออกมาอีก เพราะเป็นที่รู้ดีภายในกลุ่มเพื่อนของเราว่าเสน่ห์หรืออีเหน่นั้นมันชอบที่ใช้หน้าตาสวยๆ ของมันในการหาตกผู้ชายไปทั่ว ละพอผู้ชายคนนั้นเริ่มเอาใจลงมาเล่นนางก็เขี่ยเขาทิ้งไป แล้วอย่าไปถามเหตุผลกับมันนะ เพราะมันก็แค่เน้นความสะใจมันว่างั้น
"ตามึงดูบวมๆนะอีหวาน ครั้งนี้ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกละ" ฉันทะเลาะกับพ่อบ่อยซะจนเพื่อนจับทางได้แม่นเลยทีเดียวละทุกคน
"บังคับให้กูไปเป็นเมียน้อยเฮียโป่ง" ฉันก้มหน้างุดลงเพื่อหลบเลี่ยงการมองมาของแนนซี่เพราะคิดเอาไปเองว่ามันคงจะต้องส่งสายตาล้อเลียนมาที่ฉันอย่างแน่นอน
"เฮียโป่ง" แนนซี่ทวนคำในประโยคบอกเล่าก่อนหน้าของฉัน
"เฮียโป่ง... ที่เป็นแก๊งเงินกู้รายวันเจ้าใหญ่ใกล้ตลาดนอกเมืองน่ะนะ ฉิบหายเถอะ! แก่กว่าปู่กูอีกมั้งนั่นน่ะอีหวาน" ขนาดแนนซี่ไม่ใช่คนที่จะมีนิสัยมานั่งวิจารณ์รูปลักษณ์ของเพื่อนร่วมโลกมันยังทำท่าขนลุกเลยทุกคนคิดเอาสิ!
"เท่านั้นไม่พอ ให้กูไปตบแต่งเป็นเมียน้อยเขาแลกกับการหมดหนี้ล้านห้าที่เมียพ่อกูกู้มา ซ้ำยังบอกให้กูไปปอกลอกเอาเงินเขามาให้เมียตัวเองเข้าบ่อนอีกต่างหาก" ฉันพูดอย่างรู้สึกขยะแขยงพ่อตัวเองเต็มทน
"โห..แล้วงี้มึงทำไงถึงออกมาหากูได้" แนนซี่ยกนิ้วเล็กๆ ของมันขึ้นมาแคะหูอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ฉันพึ่งจะพูดออกไป
"กูบอกพ่อว่ากูมีผัวแล้ว" ฉันอุบอิบอยู่ในลำคอเพราะรู้ตัวดีว่าแนนซี่มันคงจะด่าฉันอย่างแน่นอน
"กูขอให้มึงพูดซ้ำอีกทีอีหวาน!"
"กูบอกว่ากูมีผัวแล้ว!" ฉันเผลอพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดังพอควรอย่างลืมตัวไปชั่วขณะ และสิ่งนี้มันก็ทำให้แนนซี่สติแตกตามฉันไปอีกคนอย่างไม่ต้องสงสัย
"มึงจะบ้ารึไง ฮะ! หางตามึงยัฃไม่เคยหันแลแม้แต่หมาสักตัวแล้วมึงจะหาผัวมาจากที่ไหน ตอบ!" แนนซี่ตวาดลั่นจนคนทั้งร้านเริ่มพากันหันมามองเราสองคน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกถ้ามันจะตกใจเอาซะขนาดนั้น ก็เคยบอกบอกไปแล้วยังไงละว่าฉันไม่เคยคิดที่จะสนใจใครก็ตามที่เดินผ่านพ้นเข้ามาในชีวิต ฉันมีงานทำ มีเงินพอที่จะใช้กินใช้สอยและฉันก็สบายใจดีอีกด้วย ฉันก็เลยไม่เคยที่จะมองเห็นควสมจำเป็นที่ฉันจะต้องลากใครผู้ชายอีกคนเข้ามาในชีวิต ละถ้าหากว่าเกิดฉันพลาดท่าไปเจอผู้ชายที่มีอุปนิสัยเหมือนพ่อของตัวเองขึ้นมา ฉันคิดว่าตัวเองคงจะบ้าตายไปก่อนวัยอันควรอย่างแน่นอน!
"มึงฟังกูอีแนน" ฉันว่าก่อนจะยื่นมือไปอุดปากมันที่กำลังอ้าพะงาบๆ เพราะพยายามที่จะสรรหาถ้อยคำเจ็บแสบออกมาด่าฉัน
"ถึงกูจะหาผัวได้มันก็ต้องแลกมากับที่กูต้องเสียทุนที่จะเรียนต่อมหานครนะ" ว่าจบฉันก็ซบหน้าลงบนฝ่ามือและร้องไห้อย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
"What the fu..k" แนนซี่สบถออกมาดังลั่นหลังได้ยินประโยคบอกเล่าอันน่าหดหู่ออกมาจากปากของฉัน
"เดี๋ยวกูมา"
สักพัก
"สภาพก็อย่างที่มึงเห็น"
ทำความเข้าใจกันสักหน่อยน้า~
น้ำหวาน ก็คือคุณย่าของนายอินทร์ค่ะ ชีวิตคุณย่าของนายอินทร์ถือว่าน่าสงสารมากค่ะ เพราะกว่าจะสุขสมหวังได้ก็โดนผัวทุบซะจนแทบจะไม่เหลือฟันเอาไว้เคี้ยวข้าวกิน (เข้าใจผิดกันกับปู่ของนายอินทร์นิดหน่อย)
เรื่องนี้จะถูกจัดให้คู่กับ กับดักรักนายปากร้าย ที่เป็นช่วงไทม์ไลน์ของคีตะ (ฝาแฝดคุณปู่ของนายอินทร์) กับมาวิน น้าสะใภ้ของนายอินทร์
พึ่งจะเอามาลงย้อนหลังจ้ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ รับรองความสนุก ครบรสแน่จ้ะ
- ผู้เขียน
