มารแดงป่าวกระกาศแต่งตั้งฝุเหรินของตนให้ขึ้นเป็นใหญ่ ในระหว่างที่ตนเองจะไปกักตนฝึกวิชา ให้อำนาจฝุเหรินอย่างเต็มเปี่ยมในสำนัก เจี้ยนหวาตกตะลึงขึ้นมาในทันที
“หย่งฉีท่านบังอาจทิ้งสำนักของท่านให้ข้าแบกรับเพียงผู้เดียวเชียวหรือ!!! "
มารแดงยิ้มร่าขึ้นมาและใช้วิชาเหิรอากาศหายตัวไปในทันใด เจี้ยนหวาใช้ก้อนหินซัดตามไปเป็นพายุติดตามสามีตน แต่ก็มิอาจรั้งเอาไว้อยู่ ผู้คนในสำนักมองกันเลิกลั่กและเกาหัวขึ้นมาในทันที
"เช่นนี้จะทำเช่นใดต่อไปดีขอรับฝุเหริน ท่านมารแดงมิเคยเป็นเช่นนี้มาก่อนเลยนะขอรับ เหตุใดถึงกระทำตนมีลับลมคมในเช่นนี้กัน ข้ามิเข้าใจท่านมารแดงเอาเสียเลยนะขอรับฝุเหริน”
เจี้ยนหวากำหมัดแน่นและทุบลงไปบนโต๊ะดัง..ปังง!!!
"หย่งฉีอาจมีบ้านเล็กแล้วเป็นแน่แท้ !!!
“เพ๊ยยยยยย !!!!!!”
ผู้คนกรีดร้องขึ้นมาพร้อมๆกันและผงะถอยหลังออกไป จนเจี้ยนหวาขบเคี่ยวเคี้ยวฟันและตัวสั่นๆขึ้นมาในทันใด จิงฮวาเร่งห้าม
