เจี้ยนหวาถูกแต่งกายงดงาม และพยุงกายมานอนบนแท่นเหนือผู้อื่นร่วมกับเจ้าสำนัก นางมีผู้ปรนนิบัติพัดวี ป้อนข้าวป้อนน้ำช่างน่าสุขสบายยิ่ง นางเสแสร้งลืมตามิค่อยได้และอ่อนบางจนคล้ายแก้วจะเปราะ ผู้อื่นล้วนใส่ใจนาง แม้แต่เจ้าสำนักยังวนเวียนมากกกอดนาง สัมผัสนางอย่างแผ่วเบา
สตรีเบื้องล่างล้วนทำท่าจะขยับกาย แต่มีสายตาแข็งกร้าวผ่านลงไปผู้คนจึงหยุดชะงัก เจี้ยนหวาพบสิ่งผิดปกติแล้วในครานี้ เหตุทีคงเกิดศึกภายในนั่นเองหนอ สำนักบุบผาจึงแปรเปลี่ยนไป นางถูกอดรัดและมือนุ่มๆก็ล้วงลงมาดึงยอดอกของนางอย่างรุนแรง เจี้ยนหวาอ้าปากร้องเสียงดัง อย่างเสียวซ่านขึ้นมา
"อร้า “
นางตัวสั่นระริกและก่นด่าขึ้นมาในใจ เจ้าสำนักบุบผายิ้มเริงร่าและจุมพิตนางเบาๆ ในครานี้มิมียาใดๆแล้ว เจี้ยนหวาค่อยโล่งใจนักมนางคิดว่าจะหลับลงไปอีกเสียแล้ว ในมิช้าร่างนางก็ถูกปอกลอกออกไปในทันใด ร่องรอยดอกไม้ตามร่างกายเด่นชัดขึ้นมาในสายตาของสตรีทั้งสำน
