อสูรพ่ายมารยาบุบผา

ตอนที่ 7 ชื่อตอน อาบน้ำเสียก่อน

​เจี้ยนหวามิทันระวังตน จึงเอ่ยตอบออกไปในทันใด

"ข้าเป็นศิษย์เอกแห่งง้อไบ๊ มีนามว่าเจี้ยนหวา เจ้าเล่ามีนามว่าอันใด ท่านจอมยุทธผู้กล้า "

มารแดงแสยะยิ้มน้อยๆขึ้นมา เอ่ยตอบนางเสียงแหบพร่าลงไปอีกเสียมากมาย

"หย่งฉี ข้ามีนามว่า หย่งฉี "

"อ้อสหายหย่งฉี ยินดีที่ได้พบปะกัน ข้านั้นมิมีธุระปะปังอันใดนัก แค่เดินทางออกมากำราบมารแดงให้สิ้นชาติ !!! "

ผู้คนรายรอบหลุบตาลงและหลบซ่อนใบหน้าลงไปภายใต้หมวกงอบสานที่มียอดแหลม หย่งฉียกยิ้มเย็นยะเยือก เอ่ยตอบนางเบาๆที่ข้างหูของนาง

"เช่นนี้แม่นาง เจ้าว่างพอจะไปดื่มเหล้าผูกสหายกับข้า ที่สำนักคุณธรรมล้นฟ้าของข้าบ้างหรือไม่เล่า แม่นางเจี้ยนหวา ข้าเดินทางผ่านมาเพียงผู้เดียว เช่นนี้เราเดินชมนกชมไม้ ก่อนไปที่สำนักคุณธรรมล้นฟ้าของข้าดีหรือไม่เล่า เส้นทางออกจะคดเคี้ยวไปเสียหน่อย เพียงแต่ผู้คนเดินไปทางซ้ายเราก็ไปพบสำนักข้าที่ทางขวา เช่นนี้ท่านจะลำบากใจหรือไม่ ที่ไปตามลำพังกับข้าที่เป็นสหายใหม่ของท่านหน่ะ"

หย่งฉีเอ่ยออกมาเสียงดัง ผู้คนจึงหลบออกไปทางซ้ายและวิ่งหนีออกไปจนสุดฝีเท้า มิรู้กลัวอันใดกันนักนะ ทำเหมือนกำลังแข่งขันกันเพื่อแย่งชิงสิ่งใดก็มิรู้ได้ สหายใหม่ผู้งดงาม มันพาเจี้ยนหวาเดินลัดเลาะไปบนเขา ผ่านน้ำตกสายหนึ่ง มันยกมือช่วยดึงเจี้ยนหวาขึ้นจากด้านล่าง และเสแสร้งเอนกายลงไปในน้ำตกและคว้านางติดมือลงมาด้วย

"ตู้ม กรี้ด"

มันเอาตัวของมันหล่นลงไปในน้ำก่อน และดึงนางตกลงไปที่บนตัวของมันแรงๆ กลิ่นหอมรวยรื่นโชยมาจากกายของนาง หัวใจของมารแดงเต้นตึ่กตั่กมันปวดร้าวไปทั้งกาย ฝืนกายมิให้ตื่นฟื้น มิให้นางรู้สึกสิ่งใดในกายมัน อดทนอย่างทรมานยิ่งนัก ในยามที่เจี้ยนหวาคนงามนั้นที่บนกายนางเปียกน้ำ เรือนร่างอวบอัดสมส่วน เอวคอดกิ่วงดงามก็อร่ามงามตา มันเร่งสูดลมหายใจลึก มันอยากจับนางลอกคราบเสียตรงนี้ แล้วกระหน่ำเรือนกายของมันกระแทกกระทั้นนางให้ขาดใจ แต่ที่นี่คงมิได้ นางเป็นวรยุทธ หากผิดพลาดเพียงนิดเดียว นางจะต้องหนีหายไปจากมันไปตลอดกาล เช่นนี้จับนกต้องมิให้นกตื่นตกรัง บอกตนในใจว่าใจเย็นๆเถิด มันหายใจลึกๆและเอ่ยเสียงแหบแห้งขึ้นมา

"ข้าขอโทษ มารแดงนั้นสูบพลังของข้าไปมาก ข้าจึงอ่อนแรงลงจนดึงเจ้าตกลงมาด้วย เจ้าเจ็บมากหรือไม่เจี้ยนหวา"

เจี้ยนหวายิ้มให้หย่งฉี และขยับกายงดงามออกไปยื่นมือนุ่มนิ่มให้หย่งฉี และยกยิ้มละไมขึ้นมา

"ข้ามิเป็นอันใดหรอกข้ามีวรยุทธ เจ้าเองเถิดเป็นเช่นนี้แล้ว จะเดินกลับไปที่พรรคคุณธรรมล้นฟ้าของเจ้าไหวอีกหรือ ให้ข้าช่วยประคองเจ้าดีหรือไม่เล่า จากนี้ไปทางเรียบดีหรือไม่ เหตุใดพรรคของเจ้านั้นจึงมิเลือกทางเข้าในด้านที่เรียบๆเล่า เช่นนี้จะขนสินค้าอย่างไร เดินทางด้วยรถม้าอย่างไรกัน"

หย่งฉีหลบสายตาของนางนิดๆ และอ้อมแอ้มตอบนางออกมาเบาๆ

"ข้าพาเจ้ามาทางลัดหน่ะ ทางนี้นั้นไวมากนัก อีกทางสะดวกกว่าแต่ใช้เวลานาน อา...ข้าเวียนหัวเสียจริง"

หย่งฉีเสแสร้งเดินซวนเซไปมาเหมือนงูเลี้ยว เจี้ยนหวาเดินเข้าไปพยุงคนตัวโตและเอามือของหย่งฉีโอบเอวของนางเอาไว้ หย่งฉีกอดรัดนางจนแน่นดั่งงูกอดรัดเหยื่อ ยกยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาและจางหายไปในทันใด เจี้ยนหวามิทันสังเกตุ มองไปแต่ทางด้านหน้า นางพยุงบุรุษตัวหนักและหนาเดินตรงไปตามทาง ที่สหายใหม่นั้นคอยกระซิบบอกนางอยู่ตลอดทาง จนถึงหน้าประตูที่คล้ายกับว่ามีรอยป้ายถูกถอดออก เจี้ยนหวาเดินเข้าไปในทันใด เพราะรู้สึกหนักเสียเหลือเกิน

จนถึงภายในพรรคคุณธรรมล้นฟ้า เจี้ยนหวาถูกนำทางไปในหมู่เรือนที่ด้านในสุด ผ่านสวนสวยงามและผ่านกำแพงไปหนึ่งชั้น เมื่อเดินผ่านมีผู้เดินมาปิดมันลง เจี้ยนหวาหันไปมองและเอ่ยถามหย่งฉีออกไปเบาๆ

"เหตุใดต้องเร่งปิดประตูรวดเร็วถึงเพียงนั้น มีพรรคมารมาราวีพวกเจ้ามากเลยหรือ ?? "

หย่งฉียิ้มให้นางน้อยๆ พูดเบาๆข้างหูของนาง และโอบเอวของนางแน่น

"ย่อมเป็นเช่นนั้นสหายข้า"

หย่งฉีพานางเข้าไปในเรือนสีดำ ที่มีผืนผ้าสีแดงบางเบาผูกปิดเป็นชั้นๆ ยามลอดผ่านไปคล้ายมีกลิ่นคาวเลือดในอากาศ

"กลิ่นเลือด!!! "

หย่งฉีสะดุ้งและเร่งพานางเดินลึกเข้าไปภายในอย่างว่องไว จนถึงภายในที่มืดสลัวมีเตียงสีขาวสะอาดตา มีโต๊ะตัวยาวที่ข้างเตียง บนโต๊ะนั้นมีสุราอาหารมากมายวางอยู่ใต้แสงเทียน หย่งฉีผลักเจี้ยนหวาเข้าไปและเชื้อเชิญนางนั่งลงไปก่อน ก่อนจะออกไปที่ด้านนอก เรียกผู้คนนำกำยานออกมาจุด

"จุดกำยาน ของสหายข้านางต้องการกำยานเพื่อสำราญในคืนนี้ เข้าใจหรือไม่!! "

หย่งฉีส่งสายตาดุดันออกไปใส่คนในพรรค และปิดประตูลงอย่างแรงๆ

"อันใดหรือหย่งฉี กำยานอันใดหรือ "

"เจ้าว่ามีกลิ่นเลือดมิใช่หรือ ข้าคงเผลอวางอาภรณ์เปื้อนเลือดเอาไว้ที่ภายนอก จึงเร่งให้ให้คนนำกำยานมาแล้ว เจ้ามิต้องกังวลนะ"

เจี้ยนหวายกยิ้มขึ้นมาและหันมองไปซ้ายขวา เห็นม่านกั้นและอ่างอาบน้ำ นางเอ่ยขอบุรุษอาบน้ำเพราะนางตกน้ำมา และชุดเปรอะเปื้อนไปเสียแล้ว

"ข้าขอยืมชุดของเจ้าเปลี่ยนซักชุดเถิด และขออาบน้ำในบ้านเจ้าได้หรือไม่เล่า หย่งฉี"

หย่งฉียิ้มร่าเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำให้กับนางเพียงตัวเดียว และบอกนางไปว่า

"เจ้าอาบน้ำแล้วใส่เพียงชุดคลุมได้หรือไม่ ชุดของเจ้าข้าจะให้คนนำไปผิงไฟ รีดให้แห้งเสียก่อนดีหรือไม่เล่าเจี้ยนหวา คืนนี้เราก็ร่ำสุรากันและค่อยแยกย้ายกันไปนอนในยามเช้า เช่นนี้ดีหรือไม่ เจ้าจะได้มิร้อนนัก ยามที่ร่ำสุรารสรุนแรง "

เจี้ยนหวาพยักหน้าและลงไปผลัดกายอาบน้ำ แสงเทียนที่นางนำไปสะท้อนเรือนร่างของนางหลังม่านกั้น หย่งฉีถึงกับแทบจะดิ้นทุรนทุราย อยากรวบนางมากลืนกินลงท้องไปเสียให้พ้นไปมันแนบกายลงไปบนพื้น และแอบมองใต้ฉากกั้น แต่เห็นแค่ปลายเรียวขางดงามของนางหย่อนออกมาจากถังไม้ มันแทบจะบ้าคลั่ง

อยากจะคลานไปหา ไปโผล่ในม่านอาบน้ำข้างๆนางเสียจริง อยากช่วยนางขัดผิวกายด้วยปลายลิ้น มันจินตนาการถึงเอวบางๆและยอดอกขาวๆ ขาของนางขาว ยอดอกนาง คงย่อมต้องเป็นสีชมพูระเรื่อเป็นแน่แล้ว เช่นนี้แล้วมันอยากจะบ้าตาย ยามที่นางขึ้นมาจากน้ำ และผลัดผ้าคลุมกาย มันก็ลุกขึ้นพรึ่บและแอบเห็นผิวกายของนางน้อยๆ

"ช่างงดงามนัก อร่า"

มันเร่งเดินไปหยิบผ้าคลุมขนจิ้งจอกอีกผืนส่งไปให้นาง นางยิ้มละไม มันเดินไปอาบน้ำในถังเดียวกับนาง ยกน้ำขึ้นมาดมอย่างพึงใจ

"นางเพิ่งจะอาบน้ำถังนี้ไป หึ หึ มันขนกายลุกชัน แก่นกายปวดร้าว มันจับแก่นกายบีบแรงๆอย่างอดทนมิให้นางรู้ตนกว่ามันจะสงบลง มันต้องนึกถึงกลิ่นคาวเลือดและสิ่งสยดสยองเช่นนั้นจึงสงบกายลงไปได้ ที่ภายนอกเสียงนางเทสุราลงในจอกสองอัน ร่างหนาจึงลุกจากถังน้ำและเร่งใส่ผ้าคลุมกายเดินออกไปหน้าตาเฉย