รองอยู่ด้วยกัน
1943 คำ
“ แม่ค่ะหนูคิดว่าพี่ มา..คงมีแฟนแล้วละค่ะใช่มั้ยคะ” ปันตัง ที่ตอนแรกกลัวสายตาของชายหนุ่มและแม่ของตัวเองว่าจะจับได้ เธอเลยสลัดความกลัวออกไปเพื่อที่จะไม่ไ้ยุ่งกับเขาอีก ปันตังพูดด้วยยิ้มที่หวานจนตายี๋ มาคัสพอโดนเธอปฏิเสธทางออ้มแบบนั้น ตาของเขาก็เป็นเป็นแข็งถึงแม้ว่าปากจะยิ้มก็ตามแต่ว่าตาของเขาเหมือนจะแข็งและก็มืดดำลงอย่างกับนักฆ่าที่กำลังมองมายังเหยื่อ ปันตังเห็นสายตาคู่นั้นของเขาเธอก็รู้้สึกขนลุกขนมา น้ำลายในปากก็รู้สึกเหนียวหนืดขึ้นมาอย่างกับว่าเธอไม่ได้ดื่มน้ำมาเลยวันนี้
“ ไม่ครับคุณป้า ผมยังไม่มีแฟนผมยังโสดอีกด้วยครับ ผมว่าให้น้องมั่นกับผมเลยก็ได้นะครับผมว่าก็ดีเหมือนกัน น้องจะได้ไม่ไปดื้อที่ไหน “ มาคัสหันไปยิ้มพูดกับแม่ของปันตัง ก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง ปันตัง นนกุล และก็ปั๊ก ที่กำลังทำท่าจะเดินออกจากห้องทานอาหารที่บรรยากาศหน้าอึดอัดนั้น ก็ต้องชะงักตะลึงงัน อ้าปากค้างกันอย่างกับนัดกันมา ปันตังได้ยินคนที่เธอตั้งใจจะหนีพอเธอได้ยินแบบนั้นร่างกายของเธอก็รู้สึกเย็นวูบเหมือนลมจากขั่วโลกเหนือพัดผ่านมา
“ ดีจริง ตามาไม่มีแฟนจริงอย่างที่เธอพูดจริงด้วย ถ้างั้นเรก็ให้เด็กๆมั่นกันก่อนแล้วกัน แล้วพอบับตัวแสบของฉันเรียนจบแล้วค่อยแต่งงานกัน เธอว่าดีมั้ยยัยมณี” คุณหญิงเปรม พูดกับเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงที่ดีอกดีใจเมื่อทั้งสองจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน มาาคัสที่ตอนแรกคิดว่าจะเล่นๆแต่พอได้ยินเธอเหมือนจะฟันแล้วทิ้งเขา เสือร้ายของมาคัสมีเหรอจะยอมเพราะที่ผ่านมามีแต่เขาที่ทิ้งผู้หญิงไม่ใช่ผู้หญิงมาเป็นฝ่ายทิ้งเขา ดังนั้นความบันเทิงจะเริ่มนับจากนี้เพราะที่ผ่านมาแค่น้ำจิ๋มยัยตัวแสบจะได้พบกับความมัน ความหฤหรรษ และความบันเทิงของจริงยิ่งกว่าเขาชนไก่เลยทีเดียว
เวลาต่อมา ร้านสัก
“ มึงจะเอาไงต่อละทีนี้อีเจ๊ “ นนกุลถามเพื่อนรักออกมาอย่างคนหมดหนทางที่จะช่วยเพื่อน เมื่อเขาก็ได้ยินทุกอย่างที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคุยกันแล้วและที่สำคัญมาคัสไม่ปฏิเสธอะไรเลยแถมยังทำท่าเหมือนอยากแต่งกับเพื่อนทั้งที่ในตามองมาทางยัยแสบอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแท้ๆ
“ เห้ย…….ยังไม่รู้เหมือนกัน “ ปันตังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้า เหมือนยังกับว่าเธอจะไม่อยากรับรู้อะไรเลยตอนนี้ยิ่งเธอมาเห็นสายตาของ เพื่อนเล่นสมัยเด็กแบบนั้นอีกเธอยิ่งรู้สึกหวั่นใจเพราะเธอไม่คิดว่าจะได้กินคนใกล้ตัวแบบนี้ได้
“ กูว่าไปบวชจริงๆอย่างที่ไอ้เฮียทนงเคยบอกมึงไป่ อีเจ๊” ปั๊กที่เป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ดูจากท่าทางแล้วเหมือนจะเหนื่อยกว่าเพื่อน เพราะมันรู้ดีว่ายัยแสบไม่มีทางหนีเรื่องนี้พ้นแน่
“ ไม่จริ๊ง…………” ปันตังอยู่ๆก็ตะโกนออกมาเสียงดังเหมือนอยากปลดปล่อย เธอไม่ได้เครียดเรื่องจะแต่งงานเธอเครียดเรื่องที่ว่าไอ้หมาบ้ามาคัสเพื่อนเล่นกับเธอตอนเด็กจะมาเป็นผัวเธอ เพราะตอนเด็กเธอกับมาคัสและยัยหัวสิงโตน้องสาวมาคัสจะเล่นด้วยกันตลอดแถมเล่นพ่อแม่ลูกกันอีกด้วย โดยเธอเล่นเป็นแม่ อีหมาบ้ามาคัสเล่นเป็นพ่อส่วนยัยหัวสิงโตเล่นเป็นลูก แค่คิดเธอก็แทบจะหมุดดินหนีไปให้ไกลเลยเพราะเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มากินคนใกล้ตัวอะไรขนาดนี้มาก่อน แล้วอีกอย่างใครจะไปจำได้ว่าเป็นเขาเพราะเธฮไม่ได้เจอเขามาเกือบ5ปี พอปันตังนึกมาถึงตอนเรื่องจำได้ ไม่ได้เธอก็รู้ได้ทันทีว่าฝ่ายชายจำเธอได้แต่ก็ยังเข้ามาเล่นเกมส์กับเธอ
“ เชี้ย…….” อยู่ๆทั้งสามก็หันมามองหน้ากันและสบถคำเดียวกันออกมาเหมือนนัดกันไว้เลย และที่สำคัญเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างเหมือนกันอีกด้วย จากนั้นไม่ต้องสืบใช่จริงๆด้วยทั้งสามคิดเหมือนกันเรื่อง จำได้จำไม่ได้
7 วันต่อมา
หลบังจากที่เธอพยายามหนีหน้าไอ้หมาบ้า มาคัสมาตลอดหลังจากที่เธอกับเขาหมั้นกันแล้วและที่ยิ่งไปกว่านั้นเธอโดนผู้ใหญ่ชอบนัดให้มาเจอกันและที่หนักสุดผู้ใหญ่ให้ทั้งคู่รองมาได้อยู่ด้วยกัน หึหึหึ บันเทิงสิค่ะงานนี้………
“ ไอ้……หมาบ้า…….มา…..คัส…..” ปันตังตื่นมาเช้าวันใหม่ที่เธอคิดว่าสดใส แต่มันไม่ใช่แบบนั้นอยู่ๆเธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยดูดที่เป็นจ้ำ เป็นจ้ำเต็มตัวเต็มคอเอาง่ายๆว่า ว่างแต่ที่หน้า ที่เหลือคือแดงเป็นจ้ำเป็นจ้ำเต็มตัวไปหมดจนไม่มีที่ว่างเหลืออยู่เลย
“ หึหึหึ คิดจะหนีหน้าฉันอีกไหม” มาคัสที่ยืนหัวเราะอยู่หน้าห้องของปันตัง เมื่อคืนเธอเมามากจนมาคัสต้องขับรถไปรับเธอกลับมา อย่าเรียกว่าไปรับเลยเรียกว่าไปลักพาตัวกลับมาดีกว่าเพราะเธอไม่ยอมกลับมานอนบ้านเลยตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเธอจะไนอนที่คอนโดบ้าง โรงแรมบ้าง เอาง่ายๆเธอพยายามหนีเขานั้นแหละจนเมื่อคืนเขาไปที่ผับที่เธอไปเที่ยวมาพอดีมาคัสเลยจัดการเก็บศพเธอมาด้วยเลย และก็จัดการดูดพลังและดูดตัวขาวผ่องที่มีแต่รอยสักของเธอจนมีแต่รอยแดงบ้าง ช้ำบ้าง แล้วเหตุการณ์ก็เป็นอย่างที่เห็น 555555
ปัง
เสียงเปิดประตูห้องออกมาอย่างแรงด้วยท่าทางที่เกรียวกราดของคนตัวน้อยที่โมโหจนเดือดดานเพราะวันนี้เธอจะมีถ่ายแบบชุดไหว้น้ำโปรโมทร้านสักของตัวเอง
“ ไอ้พี่มาคัส…..” ปันตังพอเปิดประตูออกมาได้พอเห็นคนที่เธอจะเอาเรื่องยืนกอดอกอยู่ที่หน้าห้องพอดีเธอก็ตะโกนใส่หน้าเขาทัน
“ จะตะโกนทำบ้าอะไร อยู่ใกล้แค่นี้เอง แล้วอีกอย่างอย่ามาเรียกไอ้เรียกอีที่นี้ “ มาคัส พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มดุดันอย่างกับเสือเพราะคนอย่างเขยาไม่เคยมีใครกล้ามาตะคอกด่ากราดแบบนี้ ยิ่งผู้หญิงยิ่งไม่มีทาง ปันตังเห็นท่าทางดุดันของชายหนุ่มแบบนั้นเธอก็รีบหุบปากลงอย่างไวพร้อมกับทำท่าจะเดินหนีเข้าห้องเพราะเธอรู้แล้วว่าอันตรายมาถึงเธอแล้ว มาคัสพอเห็นท่าทางของคนตัวน้อยกำลังจะหนีเขาไปอีกเขาก็รีบดันประตูไว้เพื่อไม่ให้คนตัวน้อยที่ด่าอย่างไม่ให้เกียรติเขาหนีไปได้อีก
“ หยุดถ้ายังไม่หยุดวันนี้ฉันจะเอาเธอให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดู “ มาคัสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม ปันตังได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบหยุดทันทีเพราะที่ผ่านมาเขาหาโอกาสจัดเธอมาตลอดและที่เขาบอกร้องขอชีวิตอะไรนั้นเขาก็ทำจริงๆมาแล้ว เขาเคยทำจนเธอสลบข้ามวันข้ามคืนมาแล้ว บางทีเธอฟื้นในโรงพยาบาลก็มี เธอเลยรู้ดีว่าถ้าเธอยังดื้ออีกงานนี้อาจตายคาเจ้างูยักษ์ของเขาจริงๆก็เป็นได้
“ จะดุทำไมเนี้ย .” ปันตังพอรู้ว่าเธอใช้ไม้แข็งไม่สำเร็จเธอก็เปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อน ปันตังหันหน้ามาก่อนจะพูดจากเสียงแข็งเป็นเสียงอ่อนหวาน มาคัสพอได้ยินเสียงหวานแบบนั้นก็รู้สึกพอใจไม่น้อยเขาคิดไว้แล้วว่ายัยตัวแสบเนี่ยต้องเป็นเขาเท่านั้นที่จะเอาเธออยู่ ไม่ว่าใครก็เอาเธอไม่อยู่หรอกเพราะเธอเก่งเกนผู้ชาย ผู้ชายที่จะเอาเธออยู่ต้องเก่งกว่าเธอเท่านั้น เฉกเช่นเขาเป็นต้น
“ หึ พูดดีภาาาคนก็เป็นนี้ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามหนีแล้วก็ห้ามโดนตัวผู้ชาย เลิกสักซะถ้าไม่ฟังเธอเจอดีแน่ เธอก็รู้ว่าฉันทำจริง” มาคัสพูดออกมาเหมือนยื่นคำขาดกับหญิงสาวเพราะลูกค้าที่มาสักกับเธอล้วนแล้วแต่จีบเธอทั้งนั้น ไม่มีใครนอนเงียบๆให้เธอสักเลยซักคนมาคัสทนเห็นอะไรแบบนี้ไม่ได้ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่เขาแค่อยากเอาชนะเธอก็แค่นั้นเอง
“ พี่มาคัสแต่วันนี้หนูต้องไปถ่ายแบบชุดว่ายน้ำนะคะ” ปันตังพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง มาคัสได้ยินว่าชุดว่ายน้ำเขาก็เป็นจากสายตาดุดัน มาเป็นสายตาดำมืดเหมือนกับฆ่าตกรปันตังเห็นสีหน้าแบบนั้นเธอก็รีบหุบปากเงียบพร้อมกับเดินถอยหลังเข้าห้องอย่างช้าๆเหมือนรู้ตัวเองดีว่า งานนี้เธอตายแน่
“ เมื่อกี่เธอพูดว่าอะไรนะ ชุดว่ายน้ำอะไร “ มาคัสย่างสามขุมเข้าหาร่างบางอย่างกับเสือกำลังต้อนเหยื่อ ปันตังหน้าซสีดเผือดลงเมื่อรู้ตัวว่าเธอพูดผิดไปแล้ว
“ เธออยากตายจริงๆใช่มั้ยปันตัง “ มาคัสพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับกระชากแขนเรียวของเด็กสาวตัวน้อยร่างบอบบางแต่แม่งโคตรดื้อ
“ ม/ ไม่ไปแล้วก็ได้ค่ะ “ ปันตังรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่ชนะผู้ชายคนนี้แน่นอนเธอทำได้อย่างเดียวคือก้มหน้ายอมรับความจริง คือการไม่ไปไหนและก็ทำอะไรที่เขาไม่ชอบทั้งนั้น
“ แต่ว่า….” ปันตังผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างเธอมีเหรอจะมีลูกเล่นแค่นี้…หึหึหึ มาคัสจ้องหน้าเธอไม่พูดอะไรแต่เขารู้จักเด็กสาวเจ้า่เล่ห์คนนี้ดีว่าเธอไม่ธรรมดา ถ้าเธอะรรมดาป่านนี้เขาไม่ต้องวิ่งตามเธอจนงานการไม่ได้ทำเลยหรอก
“ อะไร “ มาคัสตัดสินใจถามออกไปทั้งๆที่เขารู้อยู่แล้ว ว่าหญิงสาวตัวน้อยไม่มีรวดลายแค่นี้หรอก
“ แล้วใครจะเป็นนางแบบร้านสักให้ปันตังลบะคะ อย่าลืมนะว่า ว่าที่ภรรยาของพี่มาคัสเป็นถึงเจ้าของร้านสักที่มีชื่อเสียงระดับโลก” ปันตังพูดออกมาด้วยท่าทางน่ารัก พร้อมกับเดินหันหลังให้ชายหนุ่มเพราะเธอกลัวเขาเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของเธอ
“ เดี๋ยวจัดการเอง “ มาคัสพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงตัวแพง พร้อมกับสั่งให้ลูกน้องไปตามหน้านางแบบที่มีรอยสักที่สวยและ เด่นที่สุดมาค่าตัวไม่อั้น จากนั้นเขาก็วางโทรศัพท์พร้อมกับเดินเข้ามาหาร่างบางเหมือนกำลังต้องการอะไรบา่งอย่างจากเธอ
- ผู้เขียน
