พี่มา
1066 คำ
บรื้น…..บรื้น….บรื้น…..เอี๊ยด…..
เสียงรถบิ๊กไบค์3คันวิ่งเข้ามาจอดที่คฤหาสน์หรู หลังใหญ่เพราะเสียงของรถที่ดังมากจนทำให้คนในบ้านวิ่ง
ออกมาดูอย่างให้ความสนใจและดีใจเพราะคนทั้งบ้านไม่ค่อยได้เห็นปันตังนานมากแล้ว
“ คุณผู้หญิงค่ะ คุณหนูมาแล้วค่ะ” เสียงคนรับใช้ในบ้านวิ่งเข้ามาบอกหญิงวัยกลางคนที่ยังดูดีเหมือนสาวเอ๊าะๆอยู่ คุณหญิงเปรมจิตรที่นั่งคุยกับเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน อย่างออกรสออกชาติแต่ก็ต้องชะงักแล้วมองออกมาด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงมอไซต์เสียงดังลั้นบ้าน
“ นั้นไงเสียงยัยแสบมาแล้ว” คุณหญิงเปรมจิตร ยิ้มส่ายหน้าบอกเพื่อนรักข้างบ้านที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
“ ลูกสะไภ้ฉันเหรอ “ คุณหญิงมณีนุช เพื่อนคุณหญิงเปรมถามเพื่อนสนิทออกมาด้วยความตื่นเต้นเพราะ
เธอให้ลูกชายมาจีบรอไว้แล้วแต่ไม่รู้ว่าลูกชายของเธอได้เจอกับว่าที่ลูกสะไภ้หรือยัง แต่นั้นไม่ใช้ปัญหาเพราะเธอกลับมาแล้วแลบะวันนี้เธอก็โทรบอกลูกชายให้มากินข้าวที่นี้แล้วด้วย
“ คุณแม่……..” ปันตังที่ไม่รู้ว่าที่บ้านมีแขกเธอก็ตะโกนมาตั้งแต่หน้าบ้านเรียกผู้เป็นแม่เสียงดังฟังชัด ก่อนที่จะชะงักพร้อมกับก้มหน้างุดเมื่อเธอเห็นว่าคุณแม่กับคุณพ่อของเธอมีแขก อยู่ด้วย
“ ขอโทษค่ะ “ ปันตัง ยิ้มแหยๆออกมาอย่างอาย ก่อนจะยกมือไหว้ทุกคนที่อยู่ห้องโถงรับแขก แล้ววิ่งเข้ามากอดแม่และพ่อของตัวเอง
“ คุณพ่อ คุณแม่ปันตังคิดถึงมาก……เลยค่ะ” ปันตังพอกอดคนเป็นพ่อกับแม่ได้แล้ก็พูดน้ำเสียงออด
อ้อนทันทีคนเป็นพ่อที่ไม่ได้เจอลูกสาวนาน และที่สำคัญท่านขี้เล่นเหมือนปันตังอย่างกับเลข11
รหว่างที่ปันตังกำลังออดอ้อนพ่อกับแม่อยู่เพื่อนทั้งสองที่กะว่าจะมาสวัสดีท่านทั้งสองพร้อมกับกินข้าวก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มก่อนจะยกมือไหว้ท่านทั้งสองและแขกผู้มีเกิบที่นั่งอยู่ด้วยทั้งสองคน
“ อ้าวนนกุล ปั๊กเข้ามาลูกเข้ามา “ เต็ม พ่อของปันตังเรียกเพื่อนลูกสาวที่ยืนยิ้มอยู่ให้เดินเข้ามาในบ้าน เพื่อเข้าร่วมวงสนทนากับเธอ นนกุลและปั๊กเมื่อได้ยินเสียงที่ดูอบอุ่นก็เดินยิ้มเข้ามาในวงสนทนา
18.00น
หลังจากที่นั่งสันทนากันอยู่นานทั้ง7 ก็ได้เวลาออกมาทานอหารเย็น ระหว่างที่ทั้งหมดกำลังจะร่วมวงกันกินอาหารอยู่นั้น อยู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาคุณหญิงมณีนุชเมื่อเห็นลูกชายสุดหล่อ สุดรัก สุดหวงเดินเข้ามาก็ทำท่าทางตื่นเต้นดีใจ
" มาคัส " คุณหญิงมณีนุช เรียกลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ ปันตัง นนกุล ปั๊ก ที่นั่งหันหลังไปทางเข้าพอได้ยินชื่อคนที่คุณหญิงมณีเรียก ทั้งสามก็หันไปมองชายหนุ่มรูปหล่อที่แต่งตัวโคตรภูมิฐานผิดจากทุกครั้งที่ทั้งสามคนเจอ ปันตังพอเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาใหม่เป็นใครหน้าของเธอก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมา
" fuck my life " ปันตังพูดกับตัวเองเบาๆอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เธอมีอะไรกับเขามาแล้ว2ครั้งจะเป็นเพื่อนที่เธอเล่นด้วยตอนเด็ก เล่นพ่อแม่ลูก อีกต่างหาก
" สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า" มาคัส ยกมือไหว้สวัสดีแม่ของปันตังด้วยรอยยิ้มอบอุ่น นนกุล และปั๊กตกใจจนแทบลมจับแต่ก็ไม่กกล้าพูดอะไรออกมา ก่อนจะหันไปมองเพื่อนที่สาวที่นั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
" ปันตังหนูจำพี่มาได้ไหมลูก " คุณหญิงมณีถามลูกสาวเพื่อนรักออกมา เหมือนกำลังอยากนำเสนอลูกชายตัวเอง ปันตังที่นั่งหน้าซีดอยู่ก็เงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะเห็นสายตาเรียบนิ่งแต่ยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างกับปีศาสดีๆนี้เอง
" เอ้อ.....ค่ะ" ปันตัง พูดออกมาติดๆขัดๆ ยิ้มแหยๆมองไปทางเพื่อนแม่ มณีนุชกับสามีมองไปทางเพื่อนรักทั้งสองคนเหมือนส่งซิกให้กันเป็นในๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าปีศาสกำลังนั่งยิ้มกริ่มมองเด็กสาวตัวน้อยของตัวเองอยู่เลย ปันตังที่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวไม่พูดไม่จาอะไร พอดีก็มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามาเหมือนกับเสียงสวรรค พอดี
กริ่งๆ กริ่งๆ กริ่งๆ
" ขอตัวแป๊บนะค่ะ" ปันตังก้มโค้งขออณุญาติทุกคนก่อนจะเดินออกมารับโทรศัพท์ ลูกค้าผู้มีพระคุณที่โทรมาได้จังหวะพอดี
" พ่อค่ะแม่ค่ะ หนูกับเพื่อนขอตัวก่อนนะคะพอดีลูกค้าอยากแก้รายอะค่ะ สวัสดีค่ะ" ปันตังหลังจากรับสายลูกค้าที่โทรมาบุ๊คเดือนหน้า แต่ด้วสถานะการอึดอัดของนายปีศาสที่คอยมองมาทางเธอด้วยสายตาที่คาดคั้น เธอเลยหลอกทุกคนเพื่อที่จะออกมาจากตรงนั้น
" ปันตังเดี๋ยวสิลูกแป๊บเดียว นั่งลงก่อน" คุณหญิงเปรมแม่ของปันตัง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังปันตังพอได้ยินเสียงแบบนั้นก็นั่งลงทันที เพราะเธอรู้ว่าการที่แม่ของเธอพูดมาแบบนี้เป็นเรื่องสำคัญมากแน่ๆ
" แม่อยากให้เรากับพี่ มาคัสรองคบกันดูลูกจะว่ายังไง " คุณหญิงเปรมถามลูกสาวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อฝ่ายชายที่แม่เขาถามเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแถมยังดูมีความสุขด้วยซ้ำ เธอเลยคิดว่ามันจะไม่แฟร์ถ้าฝ่ายชายชอบลูกสาวเขาคนเดียว
" เอ้อ......แล้วแต่คุณแม่กับคุณพ่อเลยค่ะ" ปันตังไม่รู้จะตอบว่ายังไงเมื่อเธอเห็นสายตากดดันของผู้เป็นแม่และชายหนุ่มเธอเลยตอบออกไปส่งเหมือนโยนหินถามทางอะไร
ประมาณนั้น หลังจากที่ทุกคนทานข้าวคุยกันตกลงเจรจา กันจบหมดแล้วทุกคนก็ได้บทสลบทันที ว่าจะรองคบกันดูก่อนถ้าไปต่อก็ต่อ
- ผู้เขียน
