EP 18
"นายไม่ได้เป็น..." นํ้าเสียงถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อเจอเข้ากับสายตายากจะคาดเดาของแทนไทที่มองมา เชอร์รีนถอนหายใจออกมาหนักๆแล้วปล่อยให้ชายหนุ่มทำแผลให้
"ไม่ได้เป็นอะไร พูดให้มันจบสิ"
"ไม่พูดแล้ว นายรีบทำแผลเถอะ"
"หึ..."
มีเพียงเสียงเค้นหัวเราะตามหลังออกมา มือหนาเอื้อมไปหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำแผลให้เธอ จนเชอร์รีนเผลอเกร็งตัวกัดริมฝีปากแน่นความแสบจากแอลกอฮอล์ทำให้เธอต้องหันหน้าซุกเข้าอกแกร่งเรียวแขนเผลอกอดเอวสอบเอาไว้แน่นอย่างลืมตัว
"กี่ขวบแล้ว"
"นายถามฉันหรอ" เชอร์รีนตอบกลับเสียงอู้อี้
"ก็อยู่ด้วยกันสองคนให้ฉันถามใคร"
"ฉันโตแล้วนะ.."
"โตแต่อย่างอื่น นิสัยเหมือนเด็กสามขวบ" แทนไทเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่งพอทำแผลเสร็จชายหนุ่มก็วางมันลงถาดเปล่าเล็กๆ ตามด้วยผ้าพันแผลขึ้นมาแล้วดันศรีษะเธอออกจากอกแกร่ง ดวงตากลมโตจึงแอบลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ริมฝีปากบางเผลอค
