หลายวันผ่านไป
ความสนิทของเด็กทั้งสองมันทำให้ศิลาเริ่มไม่สบายใจจนวันที่ทั้งสองต้องไปสมัครเรียนตนเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องพาไปแม้จะรู้สึกว่าตัวเองไม่ต่างจากคุณพ่อที่มาส่งลูกๆก็ตาม
การสมัครเรียนครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดีไอ้หลานชายตัวดีมันก็ขอร้องให้ผมพามันกับเจ้าขาไปเลี้ยงข้าวนอกบ้านเหมือนที่พ่อแม่ของคนอื่นเขาทำกัน มึงจะตอกย้ำว่ากูแก่ว่างั้นเถอะไอ้เด็กเวร!!
“อยากกินอะไรก็เลือกเอา” คุณอาเดินหน้างอตามเด็กๆทั้งสองที่ชวนกันเลือกร้านอาหารในห้างหรู จนเจ้าขาหยุดมองร้านอาหารญี่ปุ่นแต่เธอก็เปลี่ยนใจหันไปมองทาง Food court แทนเธอคงกลัวเรื่องราคาสินะ
“เจ้าขาอยากกินอาหารญี่ปุ่นเหรอ” น่านไอ้หลานชายมันชิ่งถามก่อนผมเสียอีก มึงนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ
“ไม่อะ แพงงง ไปกินข้าวกันเถอะ” เจ้าขาเดินนำมาที่Food courtแต่กับถูกผู้ปกครองอย่างคุณอาดึงแขนกลับไปยังร้านอาหารญี่ปุ่น แม้เธอจะปฏิเสธยังไงศิลาก็ยังเดินเข้ามาด้านใน
