ปรานปราลินตัวชาหนึบ เมื่อหันไปตามเสียงแล้วพบว่าเมลดากำลังเดินเข้ามาหา ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นเธอต้องเห็นคนในรถด้วยอย่างแน่นอน
คิดแล้วหญิงสาวจึงรีบส่งสัญญาณให้ชาวีขับรถออกไปทันทีก่อนที่อีกคนจะเข้ามาเห็น
“ใครมาส่งเหรอ” เมลดาเอ่ยถาม
“อ๋อ เราแค่ติดรถเขามาน่ะ” ปรานปราลินตอบแบบส่ง ๆ แล้วรีบเดินเข้ามหาวิทยาลัยไปไม่เปิดช่องว่างให้อีกคนได้ถามต่อ
“คนรู้จักเหรอ”
“อืม” หญิงสาวพยักหน้าเออออไปตามน้ำในขณะที่กำลังเดินมุ่งหน้าสู่ตึกเรียน ทว่าไม่ทันที่เมลดาจะเอ่ยถามอะไรต่อเสียงบดของล้อรถของดังขึ้นก่อนที่มอเตอร์ไซค์แสนคุ้นหูจะวิ่งเข้ามาจอดขวางทางเอาไว้
“พี่วิน” เมลดาส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นชายหนุ่มลงจากรถปรี่เข้ามาหาต่างจากอีกคนลิบลับที่ได้แต่ทำหน้าบอกบุญไม่รับเพราะรู้ดีว่าธาวินคงจะมาถามเรื่องเมื่อคืนอย่างแน่นอน
“แป้ง เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“เอาไว้ค่อยคุยเถอะค่ะ แป้งต้องรีบไปเรียน” หญิงสาวบ่ายเบี่ยงแล้วเ
