ตอนที่ 8
1225 คำ
“ค่ะบอส สร้อยจะทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อรับใช้บอสค่ะ”
“อย่าพูดว่ารับใช้เลยครับ พูดว่าร่วมงานกันดีกว่า”
“ได้ค่ะบอส” หล่อนยิ้มอายๆ ในขณะที่อินทัชก็อมยิ้มเช่นกัน
“แล้วบอสเรียกสร้อยเข้ามา มีงานอะไรด่วนหรือเปล่าคะ”
“มิสเตอร์จอน ส่งอีเมลมาหาผมเมื่อคืน เขาบอกว่าจะขอเลื่อนนัดสังสรรค์เป็นค่ำวันนี้แทนครับ”
“วัน... วันนี้เหรอคะ”
สร้อยมาลาทวนคำพูดของเจ้านาย เพราะตามนัดหมายเดิมคืออีกสองวันต่อจากนี้
“ใช่ครับ เห็นคุณจอนบอกว่าพรุ่งนี้เขาต้องเดินทางไปเยอรมันด่วน ญาติสนิทเข้าโรงพยาบาลน่ะครับ”
“งั้นเดี๋ยวสร้อย รีบโทรนัดโรงแรมเลยนะคะ”
“คุณจอนต้องการไนต์คลับครับ แล้วก็บอกว่าต้องการผู้หญิงมาดูแลด้วยครับ”
น้ำเสียงของอินทัชราบเรียบ แต่สิ่งที่เขาพูดกลับทำให้สีแดงของสร้อยมาลาแดงขึ้นเล็กร้อย
ผู้หญิงมาดูแล...
ทำไมหล่อนจะไม่รู้ความหมายนี้ล่ะ
“งั้นสร้อยจะจองไนต์คลับที่หรูที่สุด แล้วก็มีสาวสวยคอยเอ็นเตอร์เทนนะคะ”
“ครับ”
“เอ่อ ว่าแต่คุณจอนมีผู้ติดตามกี่คนคะ เพิ่มจากเดิมไหม”
“รวมคุณจอนด้วยเป็นห้าคนครับ ผู้ชายทั้งหมด”
“ค่ะ บอส”
หล่อนก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะรีบเอ่ยถาม
“แล้วคุณเจอนัดไว้กี่โมงคะบอส”
หล่อนยังไม่ทราบรายละเอียด เพราะอินทัชยังไม่ได้ส่งเมลแจ้ง
“สองทุ่มครับ”
“งั้นเดี๋ยวสร้อยจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเลยนะคะ”
“คุณไปกับผมด้วยนะครับ”
“ค่ะ”
สร้อยมาลาตอบรับทำตามคำสั่ง และกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานของเจ้านาย แต่อินทัชพูดขึ้นอีกครั้ง
“ผมลืมบอกคุณไป อนลกับเลขาฯ จะไปกับเราด้วยนะครับ”
“ค่ะ บอส”
หล่อนรีบร้อนออกไปจากห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะชะงักกึก เมื่อเห็นอนลยืนอิงสะโพกอยู่กับโต๊ะทำงานไม้ของตัวเอง
“คุณอนล...”
ชายหนุ่มได้ยินเสียงของหล่อนก็หมุนตัวกลับมาส่งยิ้มให้
“พี่ชายผมสั่งให้คุณทำงานอะไรแต่เช้าล่ะครับ”
“เอ่อ... พอดีลูกค้าใหม่ของบริษัทต้องการเปลี่ยนวันนัดสังสรรค์น่ะค่ะ บอสก็เลยแจ้งให้สร้อยรีบจองสถานที่น่ะค่ะ”
“คุณจอนอะไรนั่นน่ะหรือ”
“ใช่ค่ะ เห็นว่าจะญาติป่วยกะทันหันเลยต้องรีบกลับเยอรมันพรุ่งนี้น่ะค่ะ”
อนลไหวไหล่น้อยๆ ก่อนจะใช้แขนเท้ากับโต๊ะไม้ และมองหล่อน
“ผมเห็นคุณถือห่อกาแฟมาด้วย คุณน้าให้เอามาให้ผมหรือครับ”
หล่อนนิ่งงันไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบตอบรับออกไปตามที่เขาเข้าใจ
“ใช่ค่ะ แม่... แม่ฝากมาให้คุณอนลค่ะ”
ความจริงแล้ว หล่อนตั้งใจเอามาให้เขาด้วยตัวเองต่างหาก
“งั้นฝากขอบคุณคุณน้าด้วยนะครับ บอกท่านว่าว่างๆ แล้วผมจะเข้าไปคุยด้วยอีก”
“ค่ะ”
หล่อนยืนถุงกระดาษที่ภายในบรรจุกาแฟให้กับอนล แต่ปลายนิ้วก็สัมผัสกันโดยบังเอิญ หล่อนรีบชักมือหนีทันควัน ในขณะที่เขาอมยิ้ม และยกกาแฟขึ้นดม
“นี่ขนาดยังไม่ได้ชงนะ ยังหอมขนาดนี้ คุณนี่รสนิยมการเลือกกาแฟดีจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะ”
หล่อนก้มหน้าไม่กล้าสบประสานสายตากับอนล
“ถ้ารสนิยมการแต่งตัวของคุณดีได้สักครึ่งหนึ่งของรสนิยมการเลือกกาแฟ ผมว่าชีวิตของคุณจะมีสีสันมากกว่านี้นะ สร้อยมาลา”
“เอ่อ...”
หล่อนพูดไม่ออก เมื่อเผลอสบตากับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
อนลกวาดตามองทั่วใบหน้าของหล่อนอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนที่เขาจะเดินกลับไปยังห้องทำงานของตัวเอง
สร้อยมาลาเป่าลมออกจากปากเบาๆ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยความอ่อนแรง
“ต่อให้สร้อยเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่ไหน คุณก็ไม่มีทางมองสร้อยดีขึ้นหรอกค่ะ”
หล่อนพึมพำในลำคอ ความเศร้าหมองกัดกินไปทั่วทั้งหัวใจ
ทำไมนะ การแอบรักใครสักคน มันถึงได้เจ็บร้าวทรมานแบบนี้
“เอ่อ... บอสมาไม่ได้เหรอคะ”
สร้อยมาลาแทบทำโทรศัพท์มือถือที่แนบหูอยู่ตกลงกระแทกพื้น เมื่อได้ยินคำพูดของอินทัชมาตามสาย
“ผมมีธุระสำคัญมากที่ต้องทำ ฝากคุณสร้อยดูแลคุณจอนแทนผมด้วยนะครับ อ้อ แล้วผมแจ้งคุณจอนเรียบร้อยแล้วครับว่าผมไม่ได้ไปร่วมงานด้วย”
แม้จะหวั่นใจมาก แต่สร้อยมาลาก็ต้องรับหน้าที่นี้ และทำให้ดีที่สุด
“บอสไม่ต้องห่วงนะคะ สร้อยจะดูแลคุณจอนกับเพื่อนๆ ให้ดีที่สุดค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ”
“เอ่อ... แล้วคุณอนลกับพี่ผึ้งยังมาเหมือนเดิมใช่ไหมคะบอส”
“ครับ”
สร้อยมาลาเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งอก เพราะอย่างน้อยๆ ก็มีอนลกับผกากรองอยู่ช่วยกันรับรองลูกค้าใหม่ของบริษัทด้วยกัน
“เอ่อ... บอสมีอะไรอีกไหมคะ พอดีสร้อยมาถึงไนต์คลับแล้วน่ะค่ะ กำลังจะเข้าไปดูห้องจัดเลี้ยงที่ทางไนต์คลับจัดเตรียมเอาไว้ให้...”
“งั้นตามสบายครับ”
“ค่ะบอส”
อินทัชวางสายไปแล้ว ในขณะที่สร้อยมาลายังรู้สึกหวาดหวั่นอยู่
หล่อนยืนนิ่งอยู่กับที่สักพัก ก็พาเรือนร่างในชุดทำงานสุดเชยเข้าไปในไนต์คลับ เพื่อดูห้องจัดเลี้ยงที่จองเอาไว้
ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับอนลที่ขับรถมาถึงพอดี ชายหนุ่มก้าวลงจากรถยนต์คันงาม กำลังจะเดินเข้าไปในไนต์คลับ แต่เสียงโทรศัพท์มือถือก็กรีดร้องขึ้นเสียก่อน
“ถึงไหนแล้วคุณผึ้ง”
เขาเห็นว่าเป็นเบอร์เรียกเข้าของเลขาฯ หน้าห้องจึงถามออกไปทันที แต่กลับได้ยินเสียงอีกฝ่ายร้องไห้สะอึกสะอื้นตอบกลับมา
“คุณอนลคะ... คือว่า... ลูกสาวของผึ้งไข้สูงมากเลยค่ะ ไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร ตอนนี้ผึ้งพาแกมาที่โรงพยาบาลค่ะ...”
อนลได้ยินแค่นั้นก็รู้ทันทีว่าผกากรองจะพูดอะไรออกมาอีก
“โอเคคุณผึ้ง ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว คุณอยู่ดูแลลูกเถอะ แล้วก็ขอให้ลูกสาวของคุณหายเร็วๆ นะครับ”
“แล้วเรื่องที่ไนต์คลับคืนนี้ล่ะคะ”
“ไม่เป็นไร ผมจัดการได้ คุณดูแลลูกเถอะ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณอนล ขอบคุณที่สุดเลยค่ะ”
ผกากรองกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงซาบซึ้งใจเป็นที่สุด
อนลวางสายสนทนา พร้อมกับถอนใจออกมาแรงๆ ขณะก้าวเท้าเดินเข้าไปในไนต์คลับหรูเบื้องหน้า
“นี่เราต้องรับลูกค้ากับยัยแว่นหนาตามลำพังหรือนี่”
ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าอินทัชก็มาไม่ได้เช่นกัน เนื่องจากผู้เป็นพี่ชายถูกบิดาออกคำสั่งให้ไปตามมิรินดาที่หนีกลับบ้านไปให้กลับมานั่นเอง
ขณะที่เขากำลังหงุดหงิด ภาพของสร้อยมาลาในชุดอยู่บ้านเมื่อวานก็ผุดขึ้นมาในความทรงจำอีกครั้ง ทำให้เขาระบายยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ก็คงไม่น่าเบื่อเท่าไหร่นักหรอก...”
ชายหนุ่มไหวไหล่น้อยๆ รอยยิ้มยังมีแต้มอยู่บนใบหน้า ขณะก้าวเท้าเข้าไปภายในไนต์คลับด้วยท่วงท่าสง่างาม
- ผู้เขียน
