ปากเธอพูดตรงกับใจคิด ไม่ได้พูดให้ตัวเองดูดีเลยสักนิด แต่สำหรับธัญญ์ที่มองเธอในแง่ร้ายอยู่แล้วไม่ได้คิดแบบนั้น เขากลับคิดว่านี่คือคำกล่าวอ้างเพื่อที่เธอเชื้อเชิญเขาไปนอนบนเตียง โดยลืมคิดไปว่าหากเขาไม่แกล้งตกเตียงและทำเสียงร้องเจ็บดังๆ วชิราภรณ์ก็จะไม่ตื่นและไม่พูดประโยคนี้ออกมา
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ” เขาไม่ปฏิเสธ รีบลุกขึ้นมานอนบนเตียงอีกฝั่งหนึ่งตามที่เธอบอก วชิราภรณ์จึงขยับตัวมาให้ชิดฝั่งที่นอนอยู่ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอนอนร่วมเตียงกับผู้ชาย...ผู้ชายที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว
เวลาผ่านไปยี่สิบนาทีทั้งคู่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะนอนหลับ วชิราภรณ์พลิกตัวหันหลังให้กับธัญญ์ นอนลืมตาในแสงไฟสลัวๆ บนหัวเตียง ใจยังคงเต้นระทึกอยู่อย่างนั้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักบางอย่างพาดตรงเอวคอดกิ่วของตนเอง...ธัญญ์กำลังกอดเธออยู่ หนำซ้ำเขายั้งรั้งร่างกายของเธอให้แ
