"ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวลุงพาไปหาแม่นะครับ"
"ฮึกๆ อยากหาคุงแม่ค่ะ อยากหาพี่พีท ฮือออ"
"โอ๋ๆเดี๋ยวเราไปหาคุณแม่กันเลยนะครับ หยุดร้องก่อนนะครับ ร้องไห้ไม่น่ารักเลยน้าา"
"ฮึบ ฮึบ ยะ หยุดไม่ได้ฮืออ" ชายหนุ่มโยกตัวสาวน้อยเบาๆ ยิ้มขำเอ็นดูเสียจริง ด้านหญิงสาวก็รีบเดินย้อนกลับมาในที่สุดก็ได้ยินเสียงลูกสาวร้องไห้
"พั้นธ์ลูก ปล่อยลูกของดิฉันลงด้วยค่ะ" หญิงสาวเมื่อเห็นว่าใคนกำลังอุ้มลูกสาวก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย
"คุงแม่อย่าดุคุงยุงนะคะ คุงยุงช่วยพาพั้นธ์หาคุงแม่ค่ะ" สาวน้อยบอกจบประโยคก็ซบหน้าลงตรงหน้าอกชายหนุ่มอีกครั้ง การกระทำของลูกสาวมันทำให้เธอน้ำตาเกือบไหล ก็เพราะคนที่อุ้มเป็นพ่อที่แท้จริงสินะสาวน้อยถึงไม่ลังเลที่จะเชื่อใจเขา คงเป็นเพราะสายใยที่เชื่อมถึงกันระหว่างพ่อกับลูก
"คุงยุงง ขอบคุณครับที่ช่วยอุ้มพั้นธ์เอาไว้ เวลาพั้นธ์ร้องไห้ต้องอุ้มโอ๋ๆแบบนี้เยย"
"ครับ หยุดร้องหรือยังครับ" สาวน้อยพยักห
