ไอ้หล่อนี่...ของผม!

-1- เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้นม.5 ผมนั้นได้ปากกล้าเอ่ยท้ากับเพื่อนไว้ว่าถ้าคะแนนสอบกลางภาคของผมต่ำกว่า 3.50 ผมยอมให้พวกมันสั่งให้ผมทำอะไรก็ได้ตามแต่ใจพวกมันเพราะมั่นใจในมันสมองของตัวเองแม้จะมีอยู่น้อยนิดแต่เกรดเฉลี่ยของผมก็ไม่เคยต่ำกว่านั้น …แต่คนมันจะซวยยังไงมันก็ซวย ความหายนะมาเยือนผมเมื่อเกรดออกผลปรากฏว่า ผมแพ้พนันพวกมัน แพ้แบบเส้นยาแดงผ่าแปดแต่แค่นั้นมันยังไม่ใช่หายนะที่แท้จริง ของจริงมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก… พวกเพื่อนเลวมันให้เวลาผมทำใจสามวันและหลังจากนั้นสามวันก่อนที่ครูประจำชั้นจะสั่งหยุดเรียนหนึ่งอาทิตย์เพราะห้องของผมไม่มีอะไรให้สอบหรือทำแล้วเลยสั่งหยุดจะได้ไม่ต้องมาเกะกะก่อกวนห้องอื่นๆ เขา ผมที่เคยมั่นใจในความหล่อเหลาและร่ำรวยของตัวเองมาตลอดหลายปีต้องมานั่งกุมขมับคิดไม่ตกอยู่ที่หน้าห้องเรียนชั้นม.6/7 ซึ่งเป็นห้องที่รวบรวมทั้งคนหล่อและคนสวยแถมเรียนเก่งกิจกรรมดีกีฬาเลิศมาสุมหัวกันอยู่แต่ในห้องนี้ อยากถามผู้บริหาร ผอ. ครูใหญ่ คุณครูทั้งหลายในโรงเรียนแห่งนี้มากว่าทำไมไม่กระจายไปอยู่ห้องอื่นบ้าง เข้าเรื่อง! กลุ้มใจฉิบหายกระวนกระวายจนนั่งแทบไม่ติดที่ คือกูมาทำอะไรที่นี่วะ แล้วเพื่อนผมแม่งให้ทำห่าอะไรไม่ทำ ให้กูมาสารภาพรักรุ่นพี่ม.6 ห้อง7 ที่แม่งมีแต่ตัวท็อปยิ่งกว่าซุปเปอร์โมเดล ว่าแล้วเป้าหมายของผมก็เดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับกลุ่มเพื่อน คนหน้าตาดีที่สุดในกลุ่มนั้นคือคนที่เพื่อนๆ ผมเลือกให้ผมแล้วเสร็จสรรพ ไม่ถงไม่ถามผมสักคำว่าผมต้องการมั้ย! ฉิบหาย เวลานี้พูดได้แค่คำนี้เท่านั้น…ฉิบหาย เอ้ยยยยยย "เอ่อ...พี่ทรายครับ!" ผมแหกปากร้องเรียกรุ่นพี่คนนั้นที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องเรียนอย่างเสียงดังฟังชัดเขา ใช่ครับ พี่เขาเป็นผู้ชายและชื่อทราย ผู้ชายห่าอะไรชื่อยังกับผู้หญิงสงสัยตอนท้องพ่อกับแม่ของพี่มันต้องอยากได้ลูกผู้หญิงแน่ๆ ถึงได้ตั้งชื่อลูกเหมือนผู้หญิงแบบนี้ "มีธุระอะไรกับพี่เหรอครับน้อง" เขาหยุดเดินพร้อมถามผมเสียงเรียบก่อนจะโบกมือให้เพื่อนของเขาไปกันก่อนเพราะเห็นว่าผมอึกๆ อักๆ ไม่กล้าพูด สงสัยกลัวผมอายเพื่อนเขามั้ง ส่วนผมนั้นก้มหน้าคางแทบจรดกับหน้าอก มือกำหมัดแน่นข้างลำตัวเพราะตอนนี้พวกเพื่อนเลวทั้งหลายของผมมันกำลังพากันซุ่มอยู่ซอกกำแพงตรงบันไดทางขึ้นทางลง ขวางทางคนอื่นเขาฉิบหาย ไอ้พวกไม่มีจิตสำนึก!!!! เพราะอยากรู้ความคืบหน้าและความขายหน้าของผมพวกมันเลยพากันยกกันมาทั้งโขยง ไอ้ดิวหน้าเหี้ย ไอ้โจ้หน้าปลาดุกชนเขื่อนกับไอ้เขื่อนหน้าหมา พวกมันพากันโผล่หน้าสลอนออกมาตามลำดับแบบขั้นบันไดพร้อมยิ้มเผล่จนกูอยากจะวิ่งกลับไปเตะแม่งกระเด็นทุกตัวให้หายหงุดหงิด ความจริงแล้วผมจะไม่ทำตามที่พวกมันบอกก็ได้ แต่ว่าพวกมันข่มขู่ผมว่าถ้าผมไม่ทำตามข้อตกลงมันจะประจานผมที่หน้าเสาธงทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง ว่าครั้งหนึ่งผมเคยแอบส่องใต้กระโปรงครูวิไลเลขาครูวิทยาศาสตร์แสนสวยคนนั้น เลวฉิบหายเลย...กูเนี่ย!! นอกจากจะกลัวเรื่องถูกประจานแล้ว ผมยังไม่อยากเข้าห้องปกครอง!! พวกมึงจะให้กูไปทำอะไรก็ได้ จะให้กูไปล้างห้องน้ำ ขัดส้วม เก็บขยะ ตะโกนบอกรักพี่พลอย ชั้นม.6/5 สุดสวยคนนั้นอยู่กลางสนามฟุตบอลกลางแดดเปรี้ยงๆ ตอนพักเที่ยงก็ได้ แต่ทำไมพวกมึงต้องให้กูมาบอกรักผู้ชาย โว้ยยยยยย มันหล่อขนาดนี้แล้วกูมาบอกรักบอกชอบมันแล้วถ้าเกิดว่ามันโมโหขึ้นมากระทืบกูม้ามแตกจะทำยังไง๊ กูจะไม่ต้องหอบสังขารตัวเองไปโรงพยาบาลเร๊อะ “ว่าไงครับน้อง” พี่ครับมึงอย่าเพิ่งเร่ง ขอเวลากูทำใจแป๊บดิเฮ้ย ผมสูดลมเข้าปอดลึกมองหน้าคนที่ตัวสูงกว่าด้วยสีหน้าขึงขังก่อนจะหลับหูหลับตาบอกคำที่พวกเพื่อนเลวมันเขียนบทมาให้ “ผม...ผมชื่อพีมเรียนอยู่ ชั้น ม.5/6 ผมชอบพี่ครับ!” พูดเบาก็ไม่ได้เพราะพวกเพื่อนเลวแม่งขู่ไว้ก่อนมาสารภาพรักที่กูไม่ได้เป็นคนเลือกเพราะถ้ากูเลือกเองกูคงไปบอกรักพี่พลอย ชั้น ม.6/5 แล้ว จบกันตรงนี้ วันนี้แล้วชีวิตกู เพราะประโยคที่ผมตะเบ็งเสียงบอกออกไปไม่ใช่แค่พี่หน้าหล่อตัวสูงโย่งนี่คนเดียวที่ได้ยินและอึ้งแดก พวกนักเรียนชั้นม.6 ทั้งห้องมันและห้องข้างๆ กัน ต่างก็พากันเหลียวมามองเราทั้งคู่เป็นตาเดียวกันไม่เว้นแม้แต่เพื่อนพี่มันที่เพิ่งเดินผละไปได้ไม่ไกล ...อึ้งแดกเลยครับพี่ทรายสุดหล่อของสาวๆ ทั้งโรงเรียน ไม่อึ้งก็แปลกแล้วครับก็พี่มันเป็นผู้ชายแถมยังหล่อเหลือหลายมีดีกรีเป็นถึงทายาทคนเดียวของเจ้าของร้านทองที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด มีผู้หญิงต่อแถวเข้าคิวรอให้มันเสียบยาวเป็นหางว่าว ส่วนกูก็แค่ลูกชายคนเล็กที่บังเอิญหน้าตาน่ารักตัวเล็กแต่เซ็กซ์จัดที่บ้านเปิดร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าถึงไม่ใหญ่มากแต่ก็ขึ้นชื่อของจังหวัดไม่แพ้กัน จบเห่กันแล้วในวันนี้ทั้งผมและพี่ทรายสุดหล่อคนนี้ “เมื่อกี้…มึงพูดว่าอะไรนะ?!” เห็นมั้ยผมบอกแล้วว่าแม่งต้องโกรธ ขึ้นมึงขึ้นกูเลย “...เอ่อ คือผม” ทำยังไงดีวะ “มึงชอบกู?” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองใบหน้าหล่อเหลาบัดนี้เรียบตึง เรียบสนิท เรียบยิ่งกว่าเอาเตารีดอบไอน้ำที่ร้านซักแห้งมารีดซะอีก เหี้ยแล้วไง จะอยู่ทำไมให้โง่วะ วิ่งสิครับ อยู่รอตีน รอพ่อมึงมาเรียกเหรอ “...!!” แล้วหลังจากวันนั้นชีวิตผมก็ไม่เคยสงบสุขเลยสักวันเดียว เออ สงบอยู่อาทิตย์เดียวนั่นแหละ ก็อาทิตย์ที่ครูประจำชั้นสั่งหยุดนั่นแหละครับแต่พอวันจันทร์ที่มาเรียนวันแรกผมก็เจอแต่คำถามห่าเหวอะไรก็ไม่รู้แล้วดูพวกเพื่อนเลวของผม แม่งหัวเราะกันฉิบหาย    และนี่คือตัวอย่างของคำถามที่ผมเจอตลอดทั้งวันทั้งจากคนที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องที่สนิทและไม่สนิท    ‘พีมเป็นเกย์เหรอ ดูไม่ออกเลย’    ‘พีมชอบพี่ทรายห้องม.6/7 จริงดิ’    ‘ไหนพี่พีมบอกว่าชอบหนูไงคะ’    ‘ไอ้พีมมึงเป็นเกย์เหรอวะ แม่งน่ากลัวฉิบหายเลยสัด!’ ไอ้สัสเกย์ไม่ใช่เชื้อโรคมันจะกลัวทำห่าอะไร ถ้าจะกลัวมึงควรกลัวหนังหน้ามึงมากกว่ามั้ยไอ้ห่าต๋อง    ครับผมด่ามันในใจไม่ตอบโต้และไม่ตอบคำถามใครทั้งนั้น    สัส! กูอยากจะยืมแท่นโพเดียมผอ.ที่ตั้งอยู่หน้าเสาธงขึ้นแถลงข่าวฉิบหายเลย ว่ากูไม่ได้เป็นเกย์!!!    ก็ดันไปบอกรักคนของประชาชนไง เดินไปไหนมาไหนก็เจอแต่คำถามกับสายตาประหลาดๆ ทิ่มแทง โอ๊ยเจ็บ! อารมณ์เสียหงุดหงิดไปหาไอติมที่โรงอาหารแดกแก้เครียดแม่ง    “ไปไหนวะไอ้พีม”    “ไปหาของแดก”    “กูไปด้วย”    แล้วไอ้เขื่อนก็วิ่งหน้าตั้งออกจากห้องเรียนตามผมมาต้อยๆ นึกว่าลูกหมาตัวน้อยๆ เดินตามเจ้าของส่วนไอ้ดิวกับไอ้โจ้หลังจากเริ่มคาบว่างแม่งก็พากันฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนทันทีใช้หนังสือต่างหมอนนอนน้ำลายยืดเป็นทางเลย น่าเกลียดสัด    ‘อยากบอกคนดีว่าพี่ม.6/4 คนนี้รักน้องม.5/6 คนนั้นจังเลย~’    ผมกับไอ้เขื่อนเดินผ่านกลุ่มรุ่นพี่ผู้ชายชั้นม.6 ที่นั่งจับกลุ่มร้องเพลงกันอยู่ใต้ต้นมะม่วงหน้าอาคารอเนกประสงค์ เสียงแม่งยังกับควายเยี่ยวใส่สังกะสียังกล้าแหกปากร้องเพลงกันอยู่อีก เดินผ่านไปได้สักพักเพราะไม่ได้สนใจอะไรและไม่ได้อยากจะฟังเสียงอันไม่น่าพิศมัยนี้แต่ท่อนต่อมานี่สิครับทำผมหยุดชะงักอยู่กับที่เลือดลมขึ้นหน้าควันออกหูสมองแม่งเดือดปุดๆ เลยทีเดียว    ‘โฉมงามชามเชย โอ้น้องพีมที่น่ารักได้โปรดเฉลยว่าถ้าพี่โก้จีบจะถีบพี่โก้มั้ย~’    “ฮิ้ววววววววววว น้องครับเพื่อนพี่ชอบน้องว่ะ”    “…เมื่อกี้พี่พูดว่าไงนะ” ผมเดินเข้าไปถามอย่างหาเรื่องสีหน้ากูตอนนี้นี่น่าจะวอนตีนสุดๆ ละ พร้อมบวกมากพูดเลย    “พี่บอกว่า ไอ้โก้เพื่อนพี่มันชอบน้อง”    “…ชอบผม” “เออ! ทำไมต้องให้พูดซ้ำหลายรอบวะ” “แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์เว้ยพี่ เพื่อนพี่จะมาชอบผมได้ยังไง ขอโทษด้วยผมชอบผู้หญิงว่ะ”    “ใช่เหรอ? นี่…ไม่อายต้องหรอกน่า พวกม.6 เขาพูดกันให้แซ่ด”    “ไม่ได้อายโว้ยยย กูบอกว่ากูไม่ได้เป็นเกย์” อารมณ์ผมเริ่มเดือดจนอยากจะพุ่งเข้าไปชกหน้าคนพูดแต่ไอ้เขื่อนสะกิดแขนห้ามยิกๆ เลย    “ถ้ามึงไม่ใช่เกย์แล้วมึงไปบอกรักไอ้ทรายทำไม หรือว่ามึงกลัวว่าไอ้ทรายจะโกรธถ้ามันรู้ว่าเพื่อนกูจะจีบมึงแข่งกับมัน”    ผมเกาหัวแกรกๆ ไอ้เหี้ยเอ้ย เหมือนกูพูดกับลมกับฟ้า แม่งไม่ได้เข้าใจเลยหรือไงวะ คนไม่ได้เป็นเกย์จะให้กูเป็นอยู่ได้    “เออ แล้วแต่จะคิดเถอะ แม่ง!” ผมบอกอย่างจำใจ คือโมโหจนเถียงไม่ออกอ่ะ “แล้วคนไหนชื่อโก้”    ผมถามต่อพร้อมมองหน้ารุ่นพี่ม.6 กลุ่มนี้ทีละคนจนเจ้าของชื่อเขาแสดงตัว ไอ้สัสหล่อวัวตาย ไม่ได้เป็นสองรองไอ้พี่ทรายเลยสักนิด โรงเรียนกูนี่มันศูนย์รวมคนหน้าตาดีใช่มั้ยเนี่ย    “ทำไม มึงจะอนุญาตให้กูจีบมึงได้เหรอ” เสียงแม่งอย่างเท่ เท่สัสๆ มาดกวนๆ หืม อยากได้เป็นผัว ถุย มันใช่มั้ยเนี่ย    “สัส!” ผมด่าออกไปอย่างฉุนเฉียวก่อนจะเดินหนีไปทางห้องน้ำหวังจะใช้น้ำเย็นๆ ล้างหน้าดับความหัวร้อนสักหน่อย ไอตงไอติมไม่แดกแม่งละ    เพื่อนเลวของผมมันขำก๊าก ส่วนกูนี่เดินไวยิ่งกว่าหนีควายไล่ขวิดและพอเข้ามาในห้องน้ำผมก็ด่าไอ้เขื่อนไปเปิดน้ำวักใส่หน้าตัวเองจนเสื้อเปียกไปเป็นแถบ    “มึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยไอ้สัส เพราะพวกมึงนั่นแหละให้กูไปทำห่าอะไรก็ไม่รู้ขายหน้าไปทั้งโรงเรียนแล้วเนี่ย คนแม่งคิดว่ากูเป็นเกย์ไปแล้วแม่งเอ้ย”    “เอาน่า เดี๋ยวอีกหน่อยคนเขาก็ลืม มึงก็ทนๆ ไปก่อนแล้วกัน” ไอ้เขื่อนพูดปลอบผมไปขำไป จนน่าถีบให้หงายหลัง    “กูไม่น่าพนันกับพวกมึงเล้ย แม่ง…ให้กูมาล้างส้วมยังดีกว่าให้กูไปบอกรักไอ้พี่ทรายขี้เก๊กนั่น ชีวิตกูด่างพร้อยหมด”    “ชีวิตเขามากกว่ามั้งที่ต้องมาด่างพร้อยเพราะมึง” ไอ้เขื่อนว่าก่อนจะหัวเราะหนักมาก “วันนั้นนะ แม่งโคตรฮาเลย พี่ทรายแม่งจากหน้าหล่อๆ เหวอแดกสัสๆ”    “ไอ้สัสกูไม่ขำนะ ดีแม่งไม่กระทืบกูตายคาตีน”    “นี่ๆ กูว่าสอบปลายภาคเรามาพนันกันอีกมั้ยรับรองเลยว่าครั้งหน้าพวกกูจะไม่ให้มึงต้องขายหน้าแบบนี้อีกแล้ว”    “ไอ้สัส! ไม่เอากูไม่เล่นกูไม่ไว้ใจพวกมึง เล่นเหี้ยอะไรกันก็ไม่รู้ ทำไมพวกมึงไม่ให้กูไปบอกรักพี่พลอยวะ ขาวก็ขาว สวยก็สวย หน้าอกหน้าใจก็ใหญ่โต ทำไมต้องให้กูไปบอกรักผู้ชายด้วย นมแบนๆ ตูดแฟบ หื่ยย ขนลุกสัส”    แกร๊ก!    ผมกะพริบตาปริบๆ หน้าซีดเจื่อนหดลงเหลือสองนิ้วได้ ฉิบหาย โจทย์อยู่ในห้องน้ำว่ะ แล้วตอนนี้พี่แม่งจ้องผมผ่านกระจกเงาเขม็งเลย แม่งจะกระทืบกูป่าววะ หันไปมองไอ้เพื่อนยากแม่งก็ช็อคตาตั้งไปแล้วด้วย    ผิดคาดครับพี่มันไม่พูดไม่ด่าไม่ว่าอะไรผมกับไอ้เขื่อนสักคำนอกจากเดินมาล้างมือสะบัดน้ำในมือใส่หน้าผมเหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่หน้าผมก็ชุ่มฉ่ำเพราะน้ำใจของพี่มันที่อุตส่าห์เผื่อแผ่น้ำล้างมือที่ไปจับอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ที่มันสะบัดมาใส่หน้าผมแล้วก็เดินออกไปเลย    แต่สีหน้าแม่งน่ากลัวฉิบหาย ใจไม่ดีเลยกู