เมียพี่ชาย

พี่กล่อมน้อง

“หมิงเชื่อใจพี่วินค่ะ” การที่ตอบออกไปเช่นนี้ไม่ใช่ว่ารมิดาไม่รู้ความหมายเธอไม่ไร้เดียงสาขนาดนั้น แต่เธอคิดว่าเธอเชื่อใจพี่ชายคนนี้มาตลอด นอกจากพ่อกับแม่ไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่หวังดีกับเธอไปกว่าพี่ชายคนนี้ ดังนั้นเธอมั่นใจว่าพี่ชายของเธอจะไม่ทำให้เธอเสียใจ เธอวางใจที่จะให้เขาเป็นคนแรกของเธอในทุก ๆ เรื่อง

หลังจากได้คำตอบอันเป็นที่น่าพอใจจากน้องสาวแล้ว วินธนัยก็เริ่มวิธีการของเขาทันที เขาเริ่มจากจูบแผ่วเบาที่หน้าผาก ต่อด้วยดวงตาทั้งสองข้างแล้วผละออกมา รมิดาลืมตาขึ้นมาประสานเข้ากับสายตาของพี่ชายพอดี ใบหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบเท่านั้น

“พี่วิน”

เธอเรียกชื่อพี่ชายออกไปโดยไม่รู้ตัว รู้เพียงว่าเธอถูกดึงดูดด้วยดวงตาของเขา มันมีอะไรบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกได้ แต่อานุภาพของดวงตาคู่นี้ได้ตราตรึงเธอเอาไว้

วินธนัยลูบหัวของน้องสาวด้วยความอ่อนโยนอีกครั้งแล้วโน้มตัวลงไปปิดปากของเธอ เขาค่อยๆ ละเลียดชิมความหวานจากกลีบปากนุ่ม ขบเม้ม ดูดดึง และหยอกเย้า หลอกล่อให้คนไม่ประสายอมเปิดปากเพื่อที่เรียวลิ้นหนาจะเข้าไปสำรวจ เมื่อเขาถอนจูบออกมาจากริมฝีปากที่เจ่อบวมด้วยน้ำมือของเขา ก็เริ่มพรมจูบไปตามซอกคอ ลมหายใจอุ่นร้อนที่กระทบโดนผิวเนื้ออ่อนสร้างความรู้สึกซ่านรัญจวนให้น้องสาวจนต้องครางออกมาตามสัญชาตญาณ

“อา...พี่วิน”

พี่ชายรู้ดีว่าน้องสาวรู้สึกเช่นไร ดังนั้นเขาจึงเดินหน้าเพื่อมอบความรู้สึกแปลกใหม่ให้น้องสาวต่อไป คราวนี้มือใหญ่เริ่มทำการสำรวจไปตามเรือนร่างบอบบางผ่านชุดนอนลายการ์ตูน เขารู้ดีว่าน้องสาวไว้ใจเขาแค่ไหน ทุกครั้งที่นอนด้วยกันเธอไม่เคยใส่ชั้นในชิ้นบนเลยสักครั้ง หลาย ๆ ครั้งที่ชุดนอนบางชุดเก่าและบางทำให้เขาเห็นเรือนร่างเธอชัดเจน วันนี้เขามีโอกาสได้สัมผัส น้องสาวเขาซ่อนรูปกว่าที่เห็นมาก ทันทีที่มือใหญ่สัมผัสกับทรวงอกและบีบขยำ รมิดาถึงกับสะดุ้งและหลุดครางชื่อของพี่ชายอีกครั้ง

“อุ้ย! พี่วิน”

และพี่ชายก็ประกบปิดปากน้องสาวอีกครั้ง ขบเม้มและหยอกเย้า ปลายลิ้นร้ายไล้เลียไปตามกลีบปากแต่ไม่ได้แทรกเข้าไปด้านใน ถึงอย่างนั้นก็สร้างความรัญจวนให้กับน้องน้อยจนต้องแลบลิ้นออกมาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของพี่ชายเสียเอง

พี่ชายตัวดีไม่ยอมหยุดชิมแค่นั้น เขาไล้ปลายลิ้นจากกลีบปากนุ่มโลมเลียมาถึงลำคอขาวผ่องที่เขาอยากจะดูดเม้มตีตรา แต่เขาก็ไม่ได้ทำด้วยยังสำนึกอยู่ว่ามันอยู่ในบริเวณเปิดเผยต่อสายตา เขาไม่อยากให้ใครมองว่าน้องสาวของเขาเป็นเด็กใจแตก ดังนั้นเป้าหมายต่อไปคือยอดอกอวบอิ่มที่แข็งชูชันล่อสายตาผ่านเนื้อผ้าบางเบาของชุดนอน พี่ชายครอบครองมันทั้งอย่างนั้นทำให้ผู้เป็นน้องรู้สึกถึงความเปียกชื้นจากน้ำลายผ่านเนื้อผ้า ทรวงอกข้างหนึ่งถูกมือใหญ่บีบขยำ อีกข้างถูกกลืนกิน ความรู้สึกต่าง ๆ ความผิดชอบชั่วดีผสมปนเปกันไปหมด ใจหนึ่งบอกว่ามันไม่ถูกต้อง เขาเป็นพี่ชาย อีกใจหนึ่งก็เชื่อมั่นในตัวพี่ชายอย่างที่ยอมรับไปแล้ว รมิดาอยากจะผลักดันพี่ชายออกไปแต่ก็ทำไม่ได้ ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เพิ่งจะเคยพานพบที่พี่ชายกำลังมอบให้อยู่นี้มันดีเหลือเกิน แม้ว่าบางครั้งมันจะทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออก บางทีก็รู้สึกเหมือนกระแสอะไรบางอย่างแล่นพล่านอยู่ในตัว จากจุดที่ถูกพี่ชายสัมผัสมันวิ่งแปลบปลาบไปทั่วร่างกายแล้วก่อเป็นกระแสคลื่นที่สาดซัดสู่จุดความเป็นหญิง มันทำให้เธอครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“อือ... อา...”

เมื่อเล่นกับอกอิ่มจนพอใจแล้ว วินธนัยค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าต่ำลงลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ลิ้นร้ายหยุดไล้วนที่สะดือบุ๋ม จุดความกระสันให้คนใต้ร่างถึงกับขนลุกเกรียว เขาดอมดมเชยชิมต่ำลงมาอีกจนพบเป้าหมาย ความโหนกนูนภายใต้แพนตี้ตัวน้อยล่อตาเขาให้ลงไปลิ้มรส เขาใช้นิ้วมือเกี่ยวดึงขอบกางเกงในตัวน้อยออกมา ภาพที่ปรากฏแก่สายตาเขาช่างเย้ายวน น้องสาวของเขาชุ่มฉ่ำไปหมด สังเกตได้จากกลุ่มแพรไหมที่บดบังความเป็นหญิงนั้น ตอนนี้ถูกย้อมด้วยน้ำหวานจนสะท้อนเงาดำวาว

ทันทีที่ปราการชิ้นน้อยถูกถอดออกจากร่าง ผิวกายที่ต้องลมเย็นแวบผ่าน ทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยเต็มทีของรมิดากลับคืนมาอีกครั้ง เธอหุบขาและพยายามใช้มือบดบังความเป็นหญิงของเธอไว้ ซึ่งมันขัดใจพี่ชายของเธอนัก

“อย่าครับน้องหมิง น้องสวยมากรู้มั้ย” พี่ชายร้องห้าม

“พี่วินอย่ามองค่ะ หมิงอาย” รมิดาบอกพร้อมกับเบือนหลบตา

“ไม่ต้องอาย น้องสาวของพี่สวยที่สุด” เขาบอกพร้อมกับดึงมือเล็กออกเพื่อที่เขาจะได้ชื่นชมความงามได้เต็มตาอีกครั้ง

มือใหญ่เลื่อนมือลงไปสัมผัส เป็นดังที่คาด เธอฉ่ำเยิ้มไปหมดจนคนเป็นพี่อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงไปหา เขาสูดเอากลิ่นหอมหวานเข้าเต็มปอด มันเป็นกลิ่นแป้งเด็กที่น้องสาวใช้ประจำผสมกับกลิ่นคาวอ่อน ๆ จากน้ำหวานของเธอที่เอ่อล้น เขากระหายมันยิ่งนัก เขาใช้ปลายลิ้นเลียลิ้มชิมรสทันที มันหวานอย่างที่คิดไว้จริง ๆ

กายสาวสะท้านในยามที่คนเป็นพี่ตั้งใจดูดกลืนน้ำหวานที่ไม่มีทีท่าว่าจะหมด ยิ่งเขาไล้เลียน้ำหวานก็ยิ่งเอ่อล้นเหมือนกับว่ากลัวเขาจะไม่อิ่ม เรียวลิ้นย้ายจากกลีบเกสรภายนอกเข้าไปดูดน้ำหวานจากเกสรตรงแกนกลางทำให้ร่างน้อยบิดเร่า รมิดารู้สึกทรมานเจียนจะขาดใจ เธอพยายามจะหุบขาแต่ก็ถูกตรึงเอาไว้ไม่ให้ขยับ อยากจะขยับขาเพื่อลดทอนความทรมานที่ก่อตัวขึ้นก็ทำไม่ได้ เธอทำได้แค่ขยำมือแน่นกับผ้าปูที่นอนเท่านั้น

“อือ...พี่วินคะ...อ๊า...”

น้องสาวส่งเสียงครวญครางกระเส่า ยิ่งทำให้พี่ชายส่งเรียวลิ้นตวัดเลียแรงและเร็วขึ้นอีก ร่างกายของน้องสาวจึงบิดเร่าตามไปด้วย ทรมานเหลือเกิน นั่นคือความรู้สึกของผู้เป็นน้อง เธอทั้งอยากให้เขาหยุด หรือทำอะไรก็ได้ที่จะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานเจียนขาดใจนี้

“พี่วิน...ช่วยหมิงด้วย อ๊า...หมิงทรมานเหลือเกิน” เสียงเล็กครางบอกกระท่อนกระแท่น

ได้ยินดังนั้นวินธนัยยิ่งส่งเรียวลิ้นแยงเข้าไปในปากถ้ำที่ถูกแหวกออกด้วยนิ้ว เขาแยงลิ้นเข้าออกช้าเร็วสลับกัน ส่วนนิ้วมือก็ทำการบดขยี้ปุ่มกระสันทำให้ร่างน้อยบิดไปมามากกว่าเดิมและครวญครางดังกว่าเก่าด้วย

“รู้สึกยังไงบ้างน้องหมิง” พี่ชายถามเสียงแหบพร่า

ตอนนี้แก่นกายเขาตึงแน่นไปหมด เขาอยากจะปลดปล่อยแล้วกระแทกเอวแรง ๆ ใส่ร่างอันแสนเย้ายวนของน้องสาวนี้เหลือเกินแต่จำต้องอดทนไว้

“หมิง...อา...ทรมาน...ค่ะ อือ..พี่วิน” น้องสาวตอบไม่เป็นภาษา

“ให้พี่หยุดมั้ยครับ” พี่ชายแกล้งถาม แต่มือกลับขยับแรงและเร็วขึ้น ตอนนี้เขาได้สอดนิ้วเขาไปในโพรงถ้ำเรียบร้อยแล้ว

“อ๊า...ชะ...ช่วยหมิงด้วย...อ้า...”

“มันเป็นความทรมานที่แสนหวานรู้มั้ย”

“อื้อ...” พี่ชายขยับนิ้วเข้าออก

“อ้า...” เขาขยับนิ้วถี่ขึ้น

“พี่วิน...หมิง...สะ...เสียว”

เธอหลุดคำน่าอายออกมา ความเสียวซ่านแทบขาดใจทำให้รมิดากล้าขอร้องคนเป็นพี่อย่างลืมอาย

“เร็วค่ะ แรงอีกค่ะพี่วิน”

ตอนนี้เธอเรียนรู้แล้วว่าการที่พี่ชายขยับนิ้วเร็วและแรงขึ้นจะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานนี้ไปได้ และพี่ชายก็จัดให้ตามคำขอ เขารัวนิ้วเข้าออกเร็วและแรงขึ้น น้องสาวก็หยัดสะโพกรับจนมันลอยเด่นแทบชนหน้าเขา

“หมิงเสียว...พี่วิน...อ๊า...” เมื่อคำแรกหลุดออกไปแล้วก็ไม่มีอะไรต้องอายอีก ไม่มีคำไหนจะบรรยายความรู้สึกของเธอในตอนนี้ได้เท่าคำนี้อีกแล้ว

สิ้นเสียงครางสุดท้ายร่างกายก็กระตุกเกร็งปล่อยน้ำหวานรินรดอาบฝ่ามือหนาที่ชักเข้าออก จากความทรมานแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเบาสบายเหมือนกับกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า ความสุขล้นอาบทั่วเรือนร่าง รมิดาทิ้งตัวลงกับที่นอนอย่างอ่อนล้า ผ่านไปหลายนาทีเสียงของพี่ชายก็ปลุกให้เธอออกจากภวังค์

“มีความสุขใช่มั้ยน้องหมิง”

น้องสาวที่ตอนนี้สติกลับมาครบถ้วนแล้วเพิ่งตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับพี่ชายจึงเกิดความละอาย นี่คือพี่ชายแท้ๆ ของเธอ

“ไหนลองบอกพี่ซิว่าน้องมีความสุขกับสิ่งที่พี่ทำให้หรือเปล่า” เมื่อเห็นว่าน้องน้อยไม่ยอมตอบพี่ชายจึงถามย้ำ

“ค่ะ” รมิดาข่มความอายตอบกลับไปด้วยเกรงว่าพี่ชายจะรู้สึกไม่ดี

เมื่อเห็นน้องสาวหน้าแดงแจ๋ พี่ชายอย่างเขาก็นึกอยากแกล้ง

“ค่ะอะไรฮึ” เขาเย้าแหย่

“พี่วินบ้า รู้แล้วยังถามอีก” น้องสาวว่าด้วยความขัดเขิน

พี่ชายหัวเราะเบา ๆ ตามแบบฉบับของเขา

“บอกให้พี่ชายคนนี้ชื่นใจทีซิว่าน้องรู้สึกยังไง”

“หมิงมีความสุขค่ะ”

พอพูดเสร็จน้องสาวก็ชักผ้าห่มขึ้นคลุมตัวแล้วนอนหันลังให้พี่ชายทันที ทำให้คนเป็นพี่หลุดหัวเราะอีกครา เขาเบียดตัวเองเขาไปในผ้าห่มแล้วรวบร่างบางเข้ามากอด เพียงไม่นานเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอเป็นสัณญาณให้รู้ว่าน้องน้อยหลับไปแล้ว

ใช่ วิธีการของเขาทำให้น้องสาวสุขล้นจนแทบสำลักแถมยังหลับสบาย แต่ตัวเขาสิ อึดอัดรวดร้าวทรมานไปหมด